محمدسرور رجایی: تفاوت میان نسخه‌ها

محمدسَرور رجایی، شاعر، نویسنده و فعال فرهنگی افغانستانی است که برای معرفی اشتراکات فرهنگی، تاریخی، زبانی و اجتماعی مردم افغانستان به مردم ایران تلاش کرده و در این‌ زمینه آثار متعددی به یادگار گذاشته است.

محمدسَرور در 28 اسد (مرداد) 1347ش در محلۀ «وزیرآباد» کابل به دنیا آمد. اصالت او به روستای «یاری» منطقۀ «قول خویش» ولسوالی «حصۀ اول بهسود» در ولایت «میدان وردک» برمی‌گردد. محمدسَرور در پنج‌سالگی به مکتب‌خانه‌ای در مسجد محل رفت تا سواد فارسی و قرآن بیاموزد و در هفت‌سالگی تحصیلات رسمی را در مدرسه‌ای دور از خانه آغاز کرد؛ با انتقال به شرق کابل، به‌دلیل ناتوانی مالیِ پدر، محمدسَرور به‌اجبار ترک تحصیل کرد. زمانی‌که خانوادۀ او در «قلعه‌شاده» کابل ساکن شدند، او به تحصیل حوزوی پرداخت؛ ولی بعد از یک‌ونیم سال آن را نیز رها کرد و به شاگردی در بازار روی آورد.<ref>زال، «محمدسَرور»، ۱۴۰۱ش، ص16-20.</ref>  

محمدسَرور رجایی در سال ۱۳۶۵ش برای تحصیل علوم دینی، راهی ایران شد؛ اما به‌دلیل نداشتن مدرک اقامتی، نتوانست به حوزۀ علمیه راه یابد؛ بنابراین برای شرکت در فتح بامیان، در سال ۱۳۶۷ش به افغانستان بازگشت. بعد از حاکمیت طالبان، در سال ۱۳۷۳ش، او دوباره ساکن ایران شد و برای گذران زندگی، به خیاطی پرداخت.<ref>زال، «محمدسَرور»، ۱۴۰۱ش، ص40 و ۵۷.</ref> در بهار سال ۱۳۷۴ش مصادف با عید غدیر با دخترعمۀ خود در تهران ازدواج کرد<ref>زال، «محمدسَرور»، ۱۴۰۱ش، ص۵۷.</ref> که ثمرۀ این ازدواج چهار دختر به‌نام‌های «عاطفه»، «بتول»، «هانیه» و «اسماء» است.<ref>زال، «محمدسَرور»، ۱۴۰۱ش، ص۷۱.</ref>  

شاگردی در بازار، فرصت خوبی بود تا محمدسرور، کتاب‌ها و مجلات ایرانی را بخواند.<ref>زال، «محمدسَرور»، ۱۴۰۱ش، ص21.</ref> با پیروزی انقلاب اسلامی ایران، با امام خمینی که تصویر او در هر خانه، مسجد و پایگاهی وجود داشت<ref>رجایی، «در آغوش قلب‌ها»، ۱۳۹۸ش، ص ۱۱.</ref> و آیت‌الله محسنی آشنا شد. در کتابخانۀ پایگاه نظامی مجاهدین، کتاب «ولایت‌فقیه» امام خمینی، آثار آیت‌الله مکارم شیرازی و آیت‌الله فاضل لنکرانی را خواند و نیز مجذوب کتاب‌های دکتر شریعتی و شهید مطهری شد.<ref>زال، «محمدسَرور»، ۱۴۰۱ش، ص31 و 35.</ref>

دایی محمدسَرور رجایی از فرماندهان جهادی بود، از این‌رو، او خیلی زود به فعالیت‌های نظامی و سیاسی گام نهاد. در بهار سال ۱۳۶۳ش راهی «قول خویش بهسود»<ref>رجایی، «از دشت لیلی تا جزیرهٔ مجنون»، ۱۴۰۰ش، ص۱۷.</ref> شد و در بخش فرهنگی پایگاه ۲۲شهید سعادت، به فعالیت پرداخت.<ref>زال، «محمدسَرور»، ۱۴۰۱ش، ص34.</ref> در آخرین سفر به ایران، به «جلسۀ فرهنگیان افغانستان» در «حوزۀ هنری»<ref>زال، «محمدسَرور»، ۱۴۰۱ش، ص58.</ref> و نشریۀ دانشجویی «عصر نوین» راه یافت.<ref>رجایی، «وطن‌دار»، ۱۴۰۰ش، ص14.</ref> در سال 1382ش<ref>زال، «محمدسَرور»، ۱۴۰۱ش، ص61.</ref> با جمعی دیگر «خانۀ ادبیات افغانستان» را تأسیس کرد،<ref>رجایی، «وطن‌دار»، ۱۴۰۰ش، ص14.</ref> همکار «جبهۀ فرهنگی انقلاب اسلامی» شد<ref>رجایی، «وطن‌دار»، ۱۴۰۰ش، ص9.</ref> و سال‌ها یادداشت‌نویس ثابت روزنامۀ «شهرآرا» بود.<ref>رجایی، «خون شریکی»، ۱۴۰۰ش، ص10.</ref> او، مجلۀ «باغ»<ref>زال، «محمدسَرور»، ۱۴۰۱ش، ص89.</ref> را در حوزۀ ادبیات کودکان و «تندرستی» را برای ورزشکاران افغانستانی جنوب تهران منتشر کرد و مدیریت تیم فوتبال آنها را به عهده‌ گرفت.<ref>زال، «محمدسَرور»، ۱۴۰۱ش، ص62.</ref> با جمعی، هیئتی را در باقرشهر سامان داد و برای رسیدگی به نیازمندان و حمایت از کار و تولید مهاجرین، صندوق قرض‌الحسنه‌ای تأسیس کرده<ref>زال، «محمدسَرور»، ۱۴۰۱ش، ص76.</ref> و برای آموزش کودکان کار نیز تلاش بسیاری به خرج داد.<ref>زال، «محمدسَرور»، ۱۴۰۱ش، ص77.</ref>  

محمدسَرور رجایی، انقلاب اسلامی را به ایرانی‌ها محدود نمی‌دانست.<ref>رجایی، «خون شریکی»، ۱۴۰۰ش، ص۱۲.</ref> او، بر این باور بود که مردم افغانستان و ایران بر «سفرۀ مشترک فرهنگ» نشسته<ref>رجایی، «خون شریکی»، ۱۴۰۰ش، ص۴۱.</ref> و از هم‌دلی به «خون شریکی»<ref>رجایی، «خون شریکی»، ۱۴۰۰ش، ص۵۰.</ref> رسیده‌اند. محمدسرور معتقد بود که رسانه‌ها نقش مهمی در ارائۀ تصویر مثبت از مهاجرین دارند.<ref>رجایی، «خون شریکی»، ۱۴۰۰ش، ص۴۱.</ref> او، گفت‌وگو را حلقۀ مفقودۀ ارتباطات فرهنگی دو ملت<ref>رجایی، «خون شریکی»، ۱۴۰۰ش، ص۱۲۴.</ref> و ایران را وطن فرهنگی مهاجران افغانستانی می‌دانست.<ref>رجایی، «خون شریکی»، ۱۴۰۰ش، ص۲۷۷.</ref>  

«گل‌های باغ کابل»، مجموعه شعر کودکان.<ref>[http://baghebala.blogfa.com/post/15 رجایی، «شعر کودک»، وب‌سایت باغ بالا.]</ref>  

«گرگ‌های مهربان کوه تخت»، داستانی از افغانستان.<ref>[https://www.iranketab.ir/book/34490-kind-wolves رجایی، «گرگ های مهربان کوه تخت»، وب سایت ایران کتاب.]</ref>  

«سفیدتر از آفتاب»، گزیدۀ شعرهای حیدری وجودی.<ref>[https://www.gisoom.com/book/11607533/%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8-%D8%B3%D9%81%DB%8C%D8%AF%D8%AA%D8%B1-%D8%A7%D8%B2-%D8%A2%D9%81%D8%AA%D8%A7%D8%A8-%DA%AF%D8%B2%DB%8C%D8%AF%D9%87-%DB%8C-%D8%B4%D8%B9%D8%B1%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AD%DB%8C%D8%AF%D8%B1%DB%8C-%D9%88%D8%AC%D9%88%D8%AF%DB%8C/ رجایی، «سفیدتر از آفتاب: گزیدهٔ  شعرهای حیدری وجودی»، وب سایت گیسوم.]</ref>  

«مأموریت خدا»، هفت روایت از احمدرضا سعیدی شهید ایرانی جهاد اسلامی افغانستان.

«خون شریکی»، یادداشت‌های مطبوعاتی محمدسَرور رجایی.

«در آغوش قلب‌ها»، اشعار و خاطرات مردم افغانستان دربارۀ امام خمینی.

«وطن‌دار»، روایت ۲۸ افغانستانی از مهاجرت به ایران.

«از دشت لیلی تا جزیرۀ مجنون»، خاطرات رزمندگان افغانستانی دفاع مقدس.

محمدسَرور رجایی در ۷ اسد (مرداد) ۱۴۰۰ش درگذشت<ref>رجایی، «وطن‌دار»، ۱۴۰۰ش، ص۹.</ref> و در قطعۀ ۲۹ بهشت‌زهرای تهران در کنار «شهید آوینی» به خاک سپرده شد.<ref>[https://www.tabnak.ir/fa/news/1067046/محمدسرور-رجایی-در-جوار-شهدا-آرام-گرفت «محمدسَرور رجایی در جوار شهدا آرام گرفت»، وب سایت تابناک.]</ref>  

[[رده: افغانستان]]