طلاق در اسلام: تفاوت میان نسخه‌ها

* طلاق بدعی، طلاق خلاف شرايط مقرر در شريعت اسلام است که نامشروع و حرام دانسته شده است؛ مانند طلاق در حال حیض، در حال نفاس، در طهر مواقع و یا طلاق سه‌گانه زن (سه طلاقه كردن) که رجوعی بین آن‌ها واقع نشده باشد.  

* طلاق سُنّی يا سُنّت، طلاق مشروع و مجاز است که خود به رِجعی، عِدّی و بائن تقسیم می‌شود.<ref>[https://lib.eshia.ir/10088/32/116 نجفي، جواهر الكلام، ۱۹۸۱م، ج32، ص116-117].</ref> هر یک از این انواع، تعریفی‌ دارد:

* '''[[رجوع در طلاق|طلاق رجعی]]'''؛ طلاقی است که شوهر می‌تواند در بازۀ معینی به همسر خود رجوع کند، چه رجوع در آن اتفاق بیفتد یا نیفتد.

* '''طلاق عِدّی'''؛ هرگاه مرد، همسر خود را طلاق بدهد و قبل از پایان عده رجوع کند و مواقعه کند و از طهر مواقعه بگذرد و در طهر غیر مواقعه طلاق دهد اگر به طلاق سوم برسد، در اینجا احتیاج به محلّل دارد و بدون آن، رجوع به همسر جایز نیست.<ref>[https://www.eshia.ir/feqh/archive/text/yazdi/feqh/96/960921/ یزدی، درس خارج فقه، مدرسه فقاهت 21/ 09/ 1396.]</ref>

* '''طلاق بائن'''؛ طلاقی است که امکان رجوع در آن وجود ندارد؛ قانون مدنی این نوع طلاق را در چهار مورد بیان می‌کند؛