بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «<big>'''اشکنه'''</big>؛ خوراکی آب‌دار از روغن، سبزی، پیاز و تخم مرغ<br> اشکنه، از جمل...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:اشکنه.jpg|300px|thumb|left|]] | |||
<big>'''اشکنه'''</big>؛ خوراکی آب‌دار از روغن، سبزی، پیاز و تخم مرغ<br> | <big>'''اشکنه'''</big>؛ خوراکی آب‌دار از روغن، سبزی، پیاز و تخم مرغ<br> | ||
| خط ۴: | خط ۵: | ||
==پیشینه اشکنه== | ==پیشینه اشکنه== | ||
پیشینه این خوراک به روزگار پیش از ورود اسلام به ایران بازمی‌گردد اما در مکتوبات کهن، نامی از اشکنه وجود ندارد؛ پژوهشگران، دو دلیل برای آن گفته‌اند؛ اولا اشکنه، غذایی درباری نبوده و بیشتر خوراک‌های ثبت‌شده در تاریخ، خوراک‌های درباری و اشرافی است؛ ثانیا ممکن است این خوراک، با نام‌هایی دیگر در منابع ثبت شده باشد. اولین کتابی که به اشکنه اشاره مستقیم کرده است، کتاب نادرمیرزا است که اشکنه را واژه‌ای پهلوی دانسته و آن را معادل «ترید» و آبگوشت پارسی معرفی کرده است.<ref>نادرمیرزا، خوراک‌های ایرانی، ۱۳۸۶ش، ص۲۳۴.</ref> برخی دیگر، اشکنه را منسوب به دوره اشکانیان دانسته و آن را غذایی مخصوص سربازان معرفی کرده‌اند و نام اشکنه را به‌همین دلیل به‌صورت «اشک نه» خوانده‌اند.<ref>تارا، آسایش زندگانی، ج2، ۱۳۱۶-۱۳۱۷ش، ص60-61.</ref> برخی دیگر، خاستگاه این غذا را در نواحی خراسان دانسته‌اند. امروزه نیز این غذا در میان مردم مشهد و سایر شهرهای خراسان و نیز یزد پخته می‌شود. | پیشینه این خوراک به روزگار پیش از ورود اسلام به ایران بازمی‌گردد اما در مکتوبات کهن، نامی از اشکنه وجود ندارد؛ پژوهشگران، دو دلیل برای آن گفته‌اند؛ اولا اشکنه، غذایی درباری نبوده و بیشتر خوراک‌های ثبت‌شده در تاریخ، خوراک‌های درباری و اشرافی است؛ ثانیا ممکن است این خوراک، با نام‌هایی دیگر در منابع ثبت شده باشد. اولین کتابی که به اشکنه اشاره مستقیم کرده است، کتاب نادرمیرزا است که اشکنه را واژه‌ای پهلوی دانسته و آن را معادل «ترید» و آبگوشت پارسی معرفی کرده است.<ref>نادرمیرزا، خوراک‌های ایرانی، ۱۳۸۶ش، ص۲۳۴.</ref> برخی دیگر، اشکنه را منسوب به دوره اشکانیان دانسته و آن را غذایی مخصوص سربازان معرفی کرده‌اند و نام اشکنه را به‌همین دلیل به‌صورت «اشک نه» خوانده‌اند.<ref>تارا، آسایش زندگانی، ج2، ۱۳۱۶-۱۳۱۷ش، ص60-61.</ref> برخی دیگر، خاستگاه این غذا را در نواحی خراسان دانسته‌اند. امروزه نیز این غذا در میان مردم مشهد و سایر شهرهای خراسان و نیز یزد پخته می‌شود. | ||
==طعم و مزه اشکنه== | ==طعم و مزه اشکنه== | ||
[[پرونده:اشکنه۱.jpg|300px|thumb|left|]] | |||
اشکنه، به‌دلیل ترید بودن، نوعی غذای کامل است که طعم مطلوبی داشته<ref>نادرمیرزا، خوراک‌های ایرانی، ۱۳۸۶ش، ص۲۳۴؛ <br> | اشکنه، به‌دلیل ترید بودن، نوعی غذای کامل است که طعم مطلوبی داشته<ref>نادرمیرزا، خوراک‌های ایرانی، ۱۳۸۶ش، ص۲۳۴؛ <br> | ||
دریابندری، کتاب مستطاب آشپزی، از سیر تا پیاز، ج1، ۱۳۸۴ش، ص975.</ref> و قابلیت تنوع‌بخشی توسط اقوام مختلف ایرانی را دارد. دریابندری، این غذا را هم‌ردیف سوپ‌های تخم‌مرغی فرنگی دانسته است.<ref>دریابندری، کتاب مستطاب آشپزی، از سیر تا پیاز، ج1، ۱۳۸۴ش، ص975.</ref> | دریابندری، کتاب مستطاب آشپزی، از سیر تا پیاز، ج1، ۱۳۸۴ش، ص975.</ref> و قابلیت تنوع‌بخشی توسط اقوام مختلف ایرانی را دارد. دریابندری، این غذا را هم‌ردیف سوپ‌های تخم‌مرغی فرنگی دانسته است.<ref>دریابندری، کتاب مستطاب آشپزی، از سیر تا پیاز، ج1، ۱۳۸۴ش، ص975.</ref> | ||