امام علی بن موسی: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۱۲۴: خط ۱۲۴:
علی بن موسی بر آراستگی و پاکیزگی تاکید داشت و آن را از اخلاق انبیا می‌دانست که در تربیت درست در خانواده و نیز در پاکدامنی زنان مؤثر است. امام رضا موهای خود را شانه می‌کرد، به چشمانش سورمه می‌کشید، محاسن خود را به رنگ مشکی خضاب می‌کرد و همواره عطرآگین بود و بوی خوش او، در فضا متصاعد بود. او از خواب بین‌الطلوعین، نهی می‌کرد؛ همواره متبسّم و خوشرو بود، اما از قهقهه، اجتناب می‌کرد. امام رضا در معاشرت، سرآمد بود.<ref>. رحیمی و انفرادی، امام رضا، دانای خاندان محمد، 1400ش، ص36-38.</ref><ref> امین، سیرۀ معصومان، ج5، 1397ش، ص145.</ref>
علی بن موسی بر آراستگی و پاکیزگی تاکید داشت و آن را از اخلاق انبیا می‌دانست که در تربیت درست در خانواده و نیز در پاکدامنی زنان مؤثر است. امام رضا موهای خود را شانه می‌کرد، به چشمانش سورمه می‌کشید، محاسن خود را به رنگ مشکی خضاب می‌کرد و همواره عطرآگین بود و بوی خوش او، در فضا متصاعد بود. او از خواب بین‌الطلوعین، نهی می‌کرد؛ همواره متبسّم و خوشرو بود، اما از قهقهه، اجتناب می‌کرد. امام رضا در معاشرت، سرآمد بود.<ref>. رحیمی و انفرادی، امام رضا، دانای خاندان محمد، 1400ش، ص36-38.</ref><ref> امین، سیرۀ معصومان، ج5، 1397ش، ص145.</ref>


# بهداشت غذایی
# بهداشت غذایی؛ امام رضا، کم‌خوری را مایۀ سلامت تن می‌دانست و پیش و پس از غذا، دست‌های خود را می‌شُست؛ غذا را با نمک آغاز می‌کرد؛ <ref>. وطن‌دوست، گذری بر سیرۀ عملی امام رضا، 1392ش، ص130-131 و 152.</ref> در خوردن غذا، از پرخوری، پرهیز می‌کرد<ref>. رحیمی و انفرادی، امام رضا، دانای خاندان محمد، 1400ش، ص33.</ref><ref> وطن‌دوست، گذری بر سیرۀ عملی امام رضا، 1392ش، ص132.</ref> و دیگران را نیز، توصیه به میانه‌روی می‌کرد؛ صبحانه را کامل و شام را سبک میل می‌کرد؛ به خوردن گوشت، توصیه می‌کرد، زیرا آن را موجب رویش گوشت و فَربِهی (تُپُلی) و تعادل اخلاق و نخوردنش را موجب بداخلاقی می‌دانست؛ <ref>. وطن‌دوست، گذری بر سیرۀ عملی امام رضا، 1392ش، ص134-141.</ref> پیش از آن که سیر شود، از خوردن، دست می‌کشید؛ پیش از غذا، مقداری سرکه می‌نوشید و آن را موجب قوّت ذهن و ازدیاد عقل می‌دانست؛ در تابستان، غذاهای سرد و در زمستان، غذاهای گرم و در بهار و پاییز، غذاهای معتدل می‌خورد؛ غذا را داغ نمی‌خورد؛ <ref>. رحیمی و انفرادی، امام رضا، دانای خاندان محمد، 1400ش، ص32.</ref><ref> وطن‌دوست، گذری بر سیرۀ عملی امام رضا، 1392ش، ص132.</ref> به خوردن شام، ولو به تکّه نانی، سفارش می‌کرد؛ <ref>. پورامینی، بر مدار آفتاب، 1395ش، ص55-64.</ref> از آشامیدن آب در حین غذا، پرهیز می‌کرد و برای سلامت معده، لازم می‌دانست؛ <ref>. وطن‌دوست، گذری بر سیرۀ عملی امام رضا، 1392ش، ص136.</ref> نوشیدن آب سرد را بعد از غذاهای گرم و بعد از شیرینی، نهی می‌کرد و برای دندان‌ها مُضِرّ می‌دانست، اما آب جوشانده را برای هر چیزی مفید می‌دانست، که هیچ زیانی ندارد؛ <ref>. پورامینی، بر مدار آفتاب، 1395ش، ص115-116.</ref> همراه غذا، سبزی می‌خورد<ref>. وطن‌دوست، گذری بر سیرۀ عملی امام رضا، 1392ش، ص134-135.</ref> و پای سفره‌ای که سبزی نداشت، نمی‌نشست.<ref>. پورامینی، بر مدار آفتاب، 1395ش، ص109.</ref> او پس از صرف غذا،‌اندکی به قفا (پشت) خوابیده و پای راست را روی پای چپ قرار می‌داد؛ <ref>. رحیمی و انفرادی، امام رضا، دانای خاندان محمد، 1400ش، ص33.</ref> خوردن عسل و زیتون و سیر و انجیر و کشمش را، به دلیل خواص فراوان آنها، توصیه می‌کرد.<ref>. وطن‌دوست، گذری بر سیرۀ عملی امام رضا، 1392ش، ص142-145.</ref>
#  
#  
# امام رضا، کم‌خوری را مایۀ سلامت تن می‌دانست و پیش و پس از غذا، دست‌های خود را می‌شُست؛ غذا را با نمک آغاز می‌کرد؛ <ref>. وطن‌دوست، گذری بر سیرۀ عملی امام رضا، 1392ش، ص130-131 و 152.</ref> در خوردن غذا، از پرخوری، پرهیز می‌کرد<ref>. رحیمی و انفرادی، امام رضا، دانای خاندان محمد، 1400ش، ص33.</ref><ref> وطن‌دوست، گذری بر سیرۀ عملی امام رضا، 1392ش، ص132.</ref> و دیگران را نیز، توصیه به میانه‌روی می‌کرد؛ صبحانه را کامل و شام را سبک میل می‌کرد؛ به خوردن گوشت، توصیه می‌کرد، زیرا آن را موجب رویش گوشت و فَربِهی (تُپُلی) و تعادل اخلاق و نخوردنش را موجب بداخلاقی می‌دانست؛ <ref>. وطن‌دوست، گذری بر سیرۀ عملی امام رضا، 1392ش، ص134-141.</ref> پیش از آن که سیر شود، از خوردن، دست می‌کشید؛ پیش از غذا، مقداری سرکه می‌نوشید و آن را موجب قوّت ذهن و ازدیاد عقل می‌دانست؛ در تابستان، غذاهای سرد و در زمستان، غذاهای گرم و در بهار و پاییز، غذاهای معتدل می‌خورد؛ غذا را داغ نمی‌خورد؛ <ref>. رحیمی و انفرادی، امام رضا، دانای خاندان محمد، 1400ش، ص32.</ref><ref> وطن‌دوست، گذری بر سیرۀ عملی امام رضا، 1392ش، ص132.</ref> به خوردن شام، ولو به تکّه نانی، سفارش می‌کرد؛ <ref>. پورامینی، بر مدار آفتاب، 1395ش، ص55-64.</ref> از آشامیدن آب در حین غذا، پرهیز می‌کرد و برای سلامت معده، لازم می‌دانست؛ <ref>. وطن‌دوست، گذری بر سیرۀ عملی امام رضا، 1392ش، ص136.</ref> نوشیدن آب سرد را بعد از غذاهای گرم و بعد از شیرینی، نهی می‌کرد و برای دندان‌ها مُضِرّ می‌دانست، اما آب جوشانده را برای هر چیزی مفید می‌دانست، که هیچ زیانی ندارد؛ <ref>. پورامینی، بر مدار آفتاب، 1395ش، ص115-116.</ref> همراه غذا، سبزی می‌خورد<ref>. وطن‌دوست، گذری بر سیرۀ عملی امام رضا، 1392ش، ص134-135.</ref> و پای سفره‌ای که سبزی نداشت، نمی‌نشست.<ref>. پورامینی، بر مدار آفتاب، 1395ش، ص109.</ref> او پس از صرف غذا،‌اندکی به قفا (پشت) خوابیده و پای راست را روی پای چپ قرار می‌داد؛ <ref>. رحیمی و انفرادی، امام رضا، دانای خاندان محمد، 1400ش، ص33.</ref> خوردن عسل و زیتون و سیر و انجیر و کشمش را، به دلیل خواص فراوان آنها، توصیه می‌کرد.<ref>. وطن‌دوست، گذری بر سیرۀ عملی امام رضا، 1392ش، ص142-145.</ref>
# بهداشت فردی؛ استحمام و غُسل را جهت تمیزی توصیه می‌کرد و از حمام، با معدۀ پُر پرهیز می‌داد و آن را موجب قولنج می‌دانست؛ شستن دست و صورت را پیش از تَناوُل غذا لازم می‌دانست؛ <ref>. وطن‌دوست، گذری بر سیرۀ عملی امام رضا، 1392ش، ص149-152.</ref> مسواک را آخرِ شب می‌زد و برای سفیدی دندان، نمک می‌زد؛ <ref>. پورامینی، بر مدار آفتاب، 1395ش، ص106-107.</ref> دهان خود را با کُندُر خوشبو می‌کرد؛ <ref>. رحیمی و انفرادی، امام رضا، دانای خاندان محمد، 1400ش، ص35.</ref> ناخن گرفتن، کوتاه کردن شارِب (سِبیل)،  زدن عطر و تعویض لباس را نیکو می‌پنداشت؛ به پهلوی راست یا چپ می‌خوابید؛ هنگام تَخَلّی (دستشویی)،  سر را پوشانده و سنگینی بدن را روی پای چپ قرار داده و طول نمی‌داد؛ همچنین، از ایستاده ادرار کردن، پرهیز داده و در پایان، استبراء می‌کرد.<ref>. وطن‌دوست، گذری بر سیرۀ عملی امام رضا، 1392ش، ص156-159.</ref>
#  
#  
# بهداشت فردی
# بهداشت روان؛ تفریحات سالم، سکوت (خلوت با خود و خدا)،  انس با قرآن، توکل، دوری از بُخل و خِساست (خسیس بودن و ناخن خشکی) و حسادت، از ویژگی‌های برجستۀ علی بن موسی در بخش بهداشت روان بود.<ref>. وطن‌دوست، گذری بر سیرۀ عملی امام رضا، 1392ش، ص160-167.</ref>
#
# استحمام و غُسل را جهت تمیزی توصیه می‌کرد و از حمام، با معدۀ پُر پرهیز می‌داد و آن را موجب قولنج می‌دانست؛ شستن دست و صورت را پیش از تَناوُل غذا لازم می‌دانست؛ <ref>. وطن‌دوست، گذری بر سیرۀ عملی امام رضا، 1392ش، ص149-152.</ref> مسواک را آخرِ شب می‌زد و برای سفیدی دندان، نمک می‌زد؛ <ref>. پورامینی، بر مدار آفتاب، 1395ش، ص106-107.</ref> دهان خود را با کُندُر خوشبو می‌کرد؛ <ref>. رحیمی و انفرادی، امام رضا، دانای خاندان محمد، 1400ش، ص35.</ref> ناخن گرفتن، کوتاه کردن شارِب (سِبیل)،  زدن عطر و تعویض لباس را نیکو می‌پنداشت؛ به پهلوی راست یا چپ می‌خوابید؛ هنگام تَخَلّی (دستشویی)،  سر را پوشانده و سنگینی بدن را روی پای چپ قرار داده و طول نمی‌داد؛ همچنین، از ایستاده ادرار کردن، پرهیز داده و در پایان، استبراء می‌کرد.<ref>. وطن‌دوست، گذری بر سیرۀ عملی امام رضا، 1392ش، ص156-159.</ref>
#
# بهداشت روان
#
# تفریحات سالم، سکوت (خلوت با خود و خدا)،  انس با قرآن، توکل، دوری از بُخل و خِساست (خسیس بودن و ناخن خشکی) و حسادت، از ویژگی‌های برجستۀ علی بن موسی در بخش بهداشت روان بود.<ref>. وطن‌دوست، گذری بر سیرۀ عملی امام رضا، 1392ش، ص160-167.</ref>


==مناظرات امام رضا==
==مناظرات امام رضا==
۲۲۰

ویرایش