←آیین دائو
مهدی مهدوی (بحث | مشارکتها) |
مهدی مهدوی (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
===آیین دائو=== | ===آیین دائو=== | ||
«دائو» به‌معنای راه است. آیین دائو به «لائوتسه» منسوب است که 6 قرن پیش از میلاد مسیح، در سرزمین چین ظهور کرد. دائو در میان پیروان این آیین به‌معنای نیروی کیهانی است که به هستی، نظم می‌بخشد. این آیین با وجود بهره‌مندی از بن‌مايه‌های فلسفی و خردپذیر، به تدریج گرفتار اوهام، خرافات و جادو شد.<ref>سلیمانی اردستانی، سیری در ادیان زنده جهان (غیر از اسلام)، 1387ش، ص117-123.</ref> | «دائو» به‌معنای راه است. آیین دائو به «لائوتسه»<ref>Lao Tzo.</ref> منسوب است که 6 قرن پیش از میلاد مسیح، در سرزمین چین ظهور کرد. دائو در میان پیروان این آیین به‌معنای نیروی کیهانی است که به هستی، نظم می‌بخشد. این آیین با وجود بهره‌مندی از بن‌مايه‌های فلسفی و خردپذیر، به تدریج گرفتار اوهام، خرافات و جادو شد.<ref>سلیمانی اردستانی، سیری در ادیان زنده جهان (غیر از اسلام)، 1387ش، ص117-123.</ref> | ||
متن مقدس این آیین، «دائو ده جینگ» ناميده می‌شود و رعایت اصول اخلاقی مانند ایثار و گذشت در این آیین، مورد تأکید قرار گرفته است. پیروان این آئين به دو اصل مذکر (یانگ) و مؤنث (یین) در جهان باور دارند که بر اثر آمیزش آن‌دو، موجودات عالم پدید می‌آیند.<ref>سلیمانی اردستانی، سیری در ادیان زنده جهان (غیر از اسلام)، 1387ش، ص117-123.</ref> امروزه اين آئين رونق چندانی ندارد. | متن مقدس این آیین، «دائو ده جینگ» ناميده می‌شود و رعایت اصول اخلاقی مانند ایثار و گذشت در این آیین، مورد تأکید قرار گرفته است. پیروان این آئين به دو اصل مذکر (یانگ) و مؤنث (یین) در جهان باور دارند که بر اثر آمیزش آن‌دو، موجودات عالم پدید می‌آیند.<ref>سلیمانی اردستانی، سیری در ادیان زنده جهان (غیر از اسلام)، 1387ش، ص117-123.</ref> امروزه اين آئين رونق چندانی ندارد. | ||