←تاریخچه
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
نام بلخ، در سنگ‌نبشتهٔ داریوش به‌صورت «باختر ی ـ ش»، در اوستا به‌صورت «باخذی» و در یونانی به‌صورت «باکْترا» آمده است. برخی معتقدند که صورت اصلی این واژه «باخدَری» بوده که از نام رودخانه‌ای به‌همین نام گرفته شده است.<ref>[http://lib.eshia.ir/23019/1/1671 «بلخ»، دانشنامه جهان اسلام.]</ref> | نام بلخ، در سنگ‌نبشتهٔ داریوش به‌صورت «باختر ی ـ ش»، در اوستا به‌صورت «باخذی» و در یونانی به‌صورت «باکْترا» آمده است. برخی معتقدند که صورت اصلی این واژه «باخدَری» بوده که از نام رودخانه‌ای به‌همین نام گرفته شده است.<ref>[http://lib.eshia.ir/23019/1/1671 «بلخ»، دانشنامه جهان اسلام.]</ref> | ||
==تاریخچه== | ==تاریخچه== | ||
جغرافی‌دانان، اواخر سدهٔ سوم و اوایل سدهٔ چهارم را دوره شکوفایی بلخ دانسته و آن را «ام‌البلاد» خراسان و «بلخ‌البهیه» (بلخ باشکوه) می‌خواندند.<ref>[https://fa.wikifeqh.ir/_______#____%20___%20__%20_____%20_%20____%20______ «شهر بلخ»، ویکی فقه.]</ref> جغرافیای بلخ پس از فتوحات اسکندر، مرکز باکتریان یونانی، کوشانیان و هفتالیان بوده است. این شهر قبل از اسلام یکی از مراکز بوداییان بوده و معبد مشهور نوبهار در آن قرار داشته است. بلخ در سنت زردشتیان نیز اهمیت داشته و تا قبل از اسلام دارای پنج آتشکده بوده است.<ref>[http://lib.eshia.ir/23019/1/1671 «بلخ»، دانشنامه جهان اسلام.]</ref> پس از حملهٔ چنگیزخان به بلخ و تسلط لشکریان مغول، این شهر، دستخوش غارت و چپاول شد. پس از مدتی نیز بلخ به‌دست ازبیکها افتاد. آنها حدود سه سده بر این منطقه حکومت داشتند.<ref>[http://lib.eshia.ir/23019/1/1671 «بلخ»، دانشنامه جهان اسلام.]</ref> این قلمرو، تا | جغرافی‌دانان، اواخر سدهٔ سوم و اوایل سدهٔ چهارم را دوره شکوفایی بلخ دانسته و آن را «ام‌البلاد» خراسان و «بلخ‌البهیه» (بلخ باشکوه) می‌خواندند.<ref>[https://fa.wikifeqh.ir/_______#____%20___%20__%20_____%20_%20____%20______ «شهر بلخ»، ویکی فقه.]</ref> جغرافیای بلخ پس از فتوحات اسکندر، مرکز باکتریان یونانی، کوشانیان و هفتالیان بوده است. این شهر قبل از اسلام یکی از مراکز بوداییان بوده و معبد مشهور نوبهار در آن قرار داشته است. بلخ در سنت زردشتیان نیز اهمیت داشته و تا قبل از اسلام دارای پنج آتشکده بوده است.<ref>[http://lib.eshia.ir/23019/1/1671 «بلخ»، دانشنامه جهان اسلام.]</ref> پس از حملهٔ چنگیزخان به بلخ و تسلط لشکریان مغول، این شهر، دستخوش غارت و چپاول شد. پس از مدتی نیز بلخ به‌دست ازبیکها افتاد. آنها حدود سه سده بر این منطقه حکومت داشتند.<ref>[http://lib.eshia.ir/23019/1/1671 «بلخ»، دانشنامه جهان اسلام.]</ref> این قلمرو، تا سدهٔ ۱۲م، به اندازهٔ یک روستای بزرگ نزول کرد. سرانجام در 1282م، جایگاه خود را به‌عنوان مرکز حکومت از دست داد و مزارشریف جای آن را گرفت. در آغاز قرن چهاردهم نیز جمعیت بلخ به پانصد خانوار تقلیل یافت.<ref>[http://lib.eshia.ir/23019/1/1671 «بلخ»، دانشنامه جهان اسلام.]</ref> | ||
==جمعیت‌شناسی== | ==جمعیت‌شناسی== | ||
در استان بلخ اقوام مختلفی همچون تاجیک، هزاره، پشتون، ازبیک و ترکمن زندگی می‌کنند. زبان مردمان بلخ از آغاز، زبان اوستایی بوده و در زمان هخامنشیان، فارسی باستان نیز وارد این قلمرو شده است. با ورود قبایل سیتی به باختر، در اثر آمیزش زبان‌های پهلوی، اسکایی و تخاری، زبان سعدی زاده شد.<ref>خلیق، تاریخ ادبیات بلخ، ۱۳۸۷ش، ص۴۲.</ref> همین زبان در پیدایش فارسی دری سهمی فراوان داشت.<ref>خلیق، تاریخ ادبیات بلخ، ۱۳۸۷ش، ص۴۲.</ref> امروزه، در بلخ، زبان‌های فارسی دری، پشتو، ازبیکی و ترکمنی رایج است، اما بیشتر مردم به زبان فارسی دری صحبت می‌کنند.<ref>[https://atis.af/balkh-province/ «معرفی ولایت بلخ»، وب‌سایت سیستم معلوماتی گردشگری افغانستان.] </ref> | در استان بلخ اقوام مختلفی همچون تاجیک، هزاره، پشتون، ازبیک و ترکمن زندگی می‌کنند. زبان مردمان بلخ از آغاز، زبان اوستایی بوده و در زمان هخامنشیان، فارسی باستان نیز وارد این قلمرو شده است. با ورود قبایل سیتی به باختر، در اثر آمیزش زبان‌های پهلوی، اسکایی و تخاری، زبان سعدی زاده شد.<ref>خلیق، تاریخ ادبیات بلخ، ۱۳۸۷ش، ص۴۲.</ref> همین زبان در پیدایش فارسی دری سهمی فراوان داشت.<ref>خلیق، تاریخ ادبیات بلخ، ۱۳۸۷ش، ص۴۲.</ref> امروزه، در بلخ، زبان‌های فارسی دری، پشتو، ازبیکی و ترکمنی رایج است، اما بیشتر مردم به زبان فارسی دری صحبت می‌کنند.<ref>[https://atis.af/balkh-province/ «معرفی ولایت بلخ»، وب‌سایت سیستم معلوماتی گردشگری افغانستان.] </ref> | ||