مدلینگ: تفاوت میان نسخه‌ها
←مدلینگ در ایران
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
==مدلینگ در ایران== | ==مدلینگ در ایران== | ||
پیش از [[انقلاب اسلامی]] ارگان خاصی برای تعریف مد و پوشاک در ایران وجود نداشته و بیشتر [[اقوام ایرانی|ایرانیان]] با توجه به فرهنگ، آداب و رسوم و شرایط اقلیمی خاص هر منطقه، نوع پوشاک مختص به خود را داشتند. پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز تا چندین سال، بیشتر افراد جامعه متناسب با فرهنگ و آداب و رسوم خود در یک قالب اسلامی لباس می‌پوشیدند. با گذر زمان، شمار افرادی که با الگوگیری از فرهنگ غربی تحولاتی را در پوشش خود ایجاد کردند، افزایش یافت و آنها به تقلید از سبک ظاهری غربیان به پوشیدن لباس‌های نیمه‌برهنه و آراستن ظاهر خود روی آوردند. در این شرایط، کارگروه ساماندهی مد و لباس تشکیل شد و پیرو آن بنیاد ملی مد و لباس نیز شروع به کار کرد. همچنین برخی نهاد‌های دیگر مانند وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، وزارت صنعت، معدن و تجارت و وزارت آموزش و پرورش در جهت پشتیبانی و تسهیل اجرای قانون ساماندهی مد و لباس در کشور اقدام به فعالیت و نظارت کردند. با وجود این، گسترش چشم‌گیر مدلینگ در دنیا سبب شد تا این شغل در میان فرهنگ و جامعۀ ایرانی نیز راه پیدا کند و با گسترش فناوري‌های ارتباطی، هنجارگزینی‌های جدیدی در جامعه ظاهر شد. امروزه مدلینگ، بیشتر از طریق شبکه‌هاي اجتماعی مورد توجه ایرانیان قرار گرفته است. کارشناسان معتقدند در دهۀ 1390ش، 20 درصد فضاي شبکه‌های اجتماعی ایرانیان در اختیار چرخۀ مدلینگ شامل مدل‌ها، آتلیه‌ها، عکاسان و مزون‌ها بوده است. مدلینگ غیر‌مجاز، [[امنیت فرهنگی]] جامعۀ ایرانی را به خطر می‌اندازد. بسیاری از طراحان، بدون در نظر گرفتن حدود شرعی و عرفی رایج در فرهنگ ایرانی، به برگزاري نمایش‌هاي زندۀ لباس و آرایش صورت و مو به‌صورت پنهانی و در فضای مجازی روی آورده‌اند که آسیب‌های اجتماعی زیر را در پی داشته است: | پیش از [[انقلاب اسلامی]] ارگان خاصی برای تعریف مد و پوشاک در ایران وجود نداشته و بیشتر [[اقوام ایرانی|ایرانیان]] با توجه به فرهنگ، آداب و رسوم و شرایط اقلیمی خاص هر منطقه، نوع پوشاک مختص به خود را داشتند. پس از پیروزی انقلاب اسلامی نیز تا چندین سال، بیشتر افراد جامعه متناسب با فرهنگ و آداب و رسوم خود در یک قالب اسلامی لباس می‌پوشیدند. با گذر زمان، شمار افرادی که با الگوگیری از فرهنگ غربی تحولاتی را در پوشش خود ایجاد کردند، افزایش یافت و آنها به تقلید از سبک ظاهری غربیان به پوشیدن لباس‌های نیمه‌برهنه و آراستن ظاهر خود روی آوردند. در این شرایط، کارگروه ساماندهی مد و لباس تشکیل شد و پیرو آن بنیاد ملی مد و لباس نیز شروع به کار کرد. همچنین برخی نهاد‌های دیگر مانند وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، وزارت صنعت، معدن و تجارت و وزارت آموزش و پرورش در جهت پشتیبانی و تسهیل اجرای قانون ساماندهی مد و لباس در کشور اقدام به فعالیت و نظارت کردند. با وجود این، گسترش چشم‌گیر مدلینگ در دنیا سبب شد تا این شغل در میان فرهنگ و جامعۀ ایرانی نیز راه پیدا کند و با گسترش فناوري‌های ارتباطی، هنجارگزینی‌های جدیدی در جامعه ظاهر شد. امروزه مدلینگ، بیشتر از طریق شبکه‌هاي اجتماعی مورد توجه ایرانیان قرار گرفته است. کارشناسان معتقدند در دهۀ 1390ش، 20 درصد فضاي شبکه‌های اجتماعی ایرانیان در اختیار چرخۀ مدلینگ شامل مدل‌ها، آتلیه‌ها، عکاسان و مزون‌ها بوده است. مدلینگ غیر‌مجاز، [[امنیت فرهنگی]] جامعۀ ایرانی را به خطر می‌اندازد. بسیاری از طراحان، بدون در نظر گرفتن حدود شرعی و عرفی رایج در فرهنگ ایرانی، به برگزاري نمایش‌هاي زندۀ لباس و آرایش صورت و مو به‌صورت پنهانی و در فضای مجازی روی آورده‌اند که آسیب‌های اجتماعی زیر را در پی داشته است: | ||
# افزایش تمایل زنان و دختران جوان | # افزایش تمایل زنان و دختران جوان به نمایش نامتعارف بدن؛ | ||
# افزایش تقاضا برای تغییر در اندام ظاهری بدن در قالب جراحی‌هاي زیبایی؛ | # افزایش تقاضا برای تغییر در اندام ظاهری بدن در قالب جراحی‌هاي زیبایی؛ | ||
# سوء استفاده از تصاویر برهنه یا نیمه‌برهنه زنان و دختران جوان؛ | # سوء استفاده از تصاویر برهنه یا نیمه‌برهنه زنان و دختران جوان؛ | ||