ایل بختیاری: تفاوت میان نسخه‌ها

ایل بختیاری به‌‌دلیل‌ کوچ‌ در کوهستان‌، احتیاج‌ به‌ وسایل‌ نرم‌ و سبک‌ و انعطاف‌پذیر دارد که‌ همه اینها را زنان‌ بختیاری‌ تهیه‌ می‌کنند. زن‌ بختیاری‌ اوقات‌ فراغت‌ خود را به‌ ریسندگی‌ و بافندگی‌ می‌گذراند. بانوان هنرمند بختیاری با تکیۀ فرآورده‌های دامی به بافت و تولید صنایع دستی مخصوص به خود می‌پردازند. آنها از پشم‌ گوسفند نخ‌هایی تهیه کرده و از آن برای‌ بافتن‌ قالیچه‌، خُرجین‌، انواع‌ وِریس‌ (بند برای‌ باربندی‌)، طناب‌، گلیم‌، انواع‌ جُل‌ و انواع‌ نمکدان‌ (نوعی‌ بافت‌ کیسه‌مانند) و لِی‌ (بافته‌ای‌ گلیم‌ بافت‌ برای‌ انداختن‌ روی‌ اثاثیه درون‌ چادر) استفاده می‌کنند. همچنین از موی‌ بُز نخ‌هایی تهیه کرده و از آن برای‌ بافتن‌ سیاه‌‌چادر و برخی‌ از طناب‌های‌ مویین‌ استفاده‌ می‌کنند. یکی از مهم‌ترین صنایع دستی ایل بختیاری، فرش‌های‌ بافت‌ بختیاری‌ یا بی‌‌بی‌ بَف (بی‌بی‌ بافت‌)  است که به‌ بیرون‌ از ایل‌ صادر می‌شوند.<ref>  [https://fa.wikifeqh.ir/%D8%A7%DB%8C%D9%84_%D8%A8%D8%AE%D8%AA%DB%8C%D8%A7%D8%B1%DB%8C . «ایل بختیاری»، ویکی فقه.]</ref>  بافت گليم، زيلو، جاجيم، چوقا، كلاه، دستكش، جوراب، گيوه، پاپوش، انواع حصير، ريس‌بافى و سبدبافى از دیگر صنایع دستی ایل بختیاری است.<ref>  [https://ensani.ir/fa/article/15327/%D8%A7%DB%8C%D9%84-%D8%A8%D8%AE%D8%AA%DB%8C%D8%A7%D8%B1%DB%8C . اشرفی خیرآبادی، «ایل بختیاری»، 1388ش، ص109-110.]</ref>