محمدتقی بهجت: تفاوت میان نسخه‌ها

<big>'''محمدتقی بهجت'''</big>؛ از عرفا و مراجع تقلید شیعیان در دوران معاصر. <br>

 

محمدتقی بهجت، از مراجع تقلید و عالمان برجسته [[شیعه]]، در سال ۱۲۹۵ش در [[فومن]] متولد شد و از کودکی به تحصیل علوم دینی پرداخت. او در حوزه‌های علمیه فومن، کربلا و نجف تحصیل کرد و پس از بازگشت به ایران در قم ساکن شد. او بیش از ۶۰ سال علوم حوزوی را در سطوح عالی تدریس کرد و آثار علمی متعددی از خود به‌جای گذاشت. وی در زمینه‌های اخلاقی، عرفانی و اجتماعی فعالیت داشت و بر وحدت شیعه و سنی، ارتباط با امام عصر و تقویت مبانی دینی تاکید می‌کرد. آیت‌الله بهجت در ۲۷ [[اردیبهشت]] ۱۳۸۸ش درگذشت و در مسجد بالاسر در حرم حضرت معصومه به خاک سپرده شد.  

محمدتقی بهجت در دوم شهریور ۱۲۹۵ش در شهر فومن، به دنیا آمد.<ref>[https://bahjat.ir/fa/content/1010 . «درنگی کوتاه در زندگی شخصی، علمی و معنوی آیت‌الله بهجت»،  وب‌سایت مرکز تنظیم و نشر آثار آیت‌الله بهجت.]</ref> پدرش کربلایی محمود که در شانزده سالگی بر اثر بیماری وبا، با مرگ روبرو شده بود، در [[خواب]] چنین می‌شنود که «با او کاری نداشته باشید، او پدر محمدتقی است». وی پس از این خواب، بهبود یافت و بعد از [[ازدواج]]، با الهام از آن ندا، نام این فرزندش را محمدتقی گذاشت.<ref>[https://bahjat.ir/fa/content/13184 . «گذری کوتاه بر زندگی کربلایی محمود بهجت فومنی»،  وب‌سایت مرکز تنظیم و نشر آثار آیت‌الله بهجت.]</ref>

محمدتقی در دوران شیرخوارگی، مادر را از دست داد. او از دوران کودکی، تحت تاثیر [[پدر]]، به [[اهل‌بیت]] علاقه‌مند شد و در برخی مجالس [[عزاداری]] [[امام حسین]] همراه با پدرش مرثیه‌سرایی می‌کرد. محمدتقی در مکتب‌خانه، خواندن قرآن را فراگرفت و سپس برای تحصیل علوم دینی به حوزه‌علمیه‌ای کوچک در شهر فومن رفت. وی در طول هفت سال اقامت در این حوزه، علاوه بر تحصیل علوم دینی، آثار ادبی فارسی مانند [[بوستان (کتاب)|بوستان]] و [[گلستان (کتاب)|گلستان]] [[سعدی شیرازی|سعدی]] و کلیله‌ودمنه را می‌خواند و همزمان به تهذیب نفس نیز توجه داشت.<ref>[https://bahjat.ir/fa/content/1010 . «درنگی کوتاه در زندگی شخصی، علمی و معنوی آیت‌الله بهجت»،  وب‌سایت مرکز تنظیم و نشر آثار آیت‌الله بهجت.]</ref>

محمدتقی در چهارده‌سالگی به کربلا رفت و در حوزۀ علمیۀ این شهر، ادبیات عرب و دروس [[فقه اسلامی|فقه]] و اصول را فرا گرفت. او پس از چهار سال تحصیل در کربلا، در سال ۱۳۵۲ق به نجف مهاجرت کرد.<ref>[https://bahjat.ir/fa/content/1010 . «درنگی کوتاه در زندگی شخصی، علمی و معنوی آیت‌الله بهجت»،  وب‌سایت مرکز تنظیم و نشر آثار آیت‌الله بهجت.]</ref>

محمدتقی بهجت در نجف از استادان برجسته‌ای چون مرتضی طالقانی، سیدابوالقاسم خویی، سیدمحمود شاهرودی، محمدکاظم شیرازی، سیدابوالحسن اصفهانی، سیدعبدالغفار مازندرانی، <ref>[http://nbo.ir/%d8%ac%d8%ba%d8%b1%d8%a7%d9%81%db%8c%d8%a7%db%8c%db%8c/%d8%a7%db%8c%d8%b1%d8%a7%d9%86/%da%af%db%8c%d9%84%d8%a7%d9%86/%d9%85%d8%ad%d9%85%d8%af-%d8%aa%d9%82%db%8c-%d8%a8%d9%87%d8%ac%d8%aa-%d8%a2%db%8c%d8%aa-%d8%a7%d9%84%d9%84%d9%87-%d8%a8%d9%87%d8%ac%d8%aa__a-330-254-310-112.aspx . «محمد تقی بهجت (آیت‌الله بهجت)»،  وب‌سایت فرهیختگان تمدن شیعی.]</ref> محمدحسین نائینی، آقاضیاء عراقی و محمدحسین غروی، علوم حوزوی را فراگرفت. او همچنین عرفان را از میرزاعلی قاضی آموخت و کتاب‌های فلسفی «اشارات» و «اسفار» را نزد سیدحسین بادکوبه‌ای خواند.<ref>[https://bahjat.ir/fa/content/1010 . «درنگی کوتاه در زندگی شخصی، علمی و معنوی آیت‌الله بهجت»،  وب‌سایت مرکز تنظیم و نشر آثار آیت‌الله بهجت.]</ref>

محمدتقی بهجت در بیست‌ویک‌سالگی با تدریس علوم حوزوی و همکاری با ‌شیخ‌عباس قمی در نگارش کتاب «سفینةالبحار»، جایگاه علمی خود را تثبیت کرد. او فرصت تهذیب نفس را در نجف از دست نداد و شخصیت [[اخلاق|اخلاقی]] خود را پرورش داد.<ref>[https://bahjat.ir/fa/content/1010 . «درنگی کوتاه در زندگی شخصی، علمی و معنوی آیت‌الله بهجت»،  وب‌سایت مرکز تنظیم و نشر آثار آیت‌الله بهجت.]</ref>

محمدتقی بهجت پس از ۱۶ سال اقامت در نجف و کسب [[درجه اجتهاد]]، در سال ۱۳۲۴ش به ایران بازگشت. او که کمتر از ۳۰ سال داشت، برای درمان کسالت‌های ناشی از ریاضت‌های علمی و معنوی به زادگاهش، فومن رفت و در آنجا به پیشنهاد خواهرش ازدواج کرد.<ref>[https://bahjat.ir/fa/content/1010 . «درنگی کوتاه در زندگی شخصی، علمی و معنوی آیت‌الله بهجت»،  وب‌سایت مرکز تنظیم و نشر آثار آیت‌الله بهجت.]</ref>

محمدتقی بهجت پس از چند ماه اقامت در فومن، به شهر قم [[مهاجرت]] کرد و از نزدیک با تحولات حوزۀ علمیۀ قم آشنا شد. همزمان با حضور او در قم، پدرش درگذشت و خبر فوت برخی از استادانش در نجف نیز به او رسید. این شرایط او را به اقامت دائم در قم واداشت و در جوار حرم حضرت فاطمه معصومه سکونت گزید.<ref>[https://bahjat.ir/fa/content/1010 . «درنگی کوتاه در زندگی شخصی، علمی و معنوی آیت‌الله بهجت»،  وب‌سایت مرکز تنظیم و نشر آثار آیت‌الله بهجت.]</ref>

[[حوزه علمیه قم|حوزۀ علمیۀ قم]]، در آن زمان به همت شیخ عبدالکریم حائری و [[سید حسین طباطبایی بروجردی|سیدحسین طباطبائی بروجردی]]، به کانونی علمی و معتبر تبدیل شده بود. آیت‌الله بهجت با وجود دارا بودن رتبه اجتهاد، از روی احترام در مجالس درس آیت‌الله حجت کوه‌کمره‌ای و آیت‌الله بروجردی شرکت می‌کرد و در آن جلسات نیز به‌دلیل دقت و نکته‌سنجی‌های علمی، مورد توجه بود.<ref>[https://bahjat.ir/fa/content/1010 . «درنگی کوتاه در زندگی شخصی، علمی و معنوی آیت‌الله بهجت»،  وب‌سایت مرکز تنظیم و نشر آثار آیت‌الله بهجت.]</ref>