امام علی بن الحسین: تفاوت میان نسخه‌ها

علی بن الحسین (علیه السلام) بزرگ‌ترین<ref>معروف حسنی، زندگی دوازده امام، 1389ش، ج2، ص129.</ref>  فرزند حسین بن علی و معروف به «ابن الخِیَرَتَین»<ref>مجلسی، بحارالأنوار، 1413ق، ج46، ص4.</ref>  است. کنیه‌اش، ابومحمد، ابوالحسن اول،<ref>مسعودی، اثبات الوصیه، 1362ش، ص317؛ مفید، الإرشاد، 1399ق، ص253.</ref>  ابوبکر، ابوالحسین<ref>شهیدی، زندگانی علی بن الحسین، 1377ش، ص8.</ref>  و ابوعبدالله<ref>حکیم، پیشوایان هدایت، زین‌العابدین، حضرت امام سجاد، 1385ش، ج6، ص53.</ref>  است. و القابش، سید عابدین،<ref>قمی، منتهی‌الامال، 1371ش، ج2، ص32؛ جعفریان، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، 1387ش، ص255.</ref>  زینت دوستان،<ref>مسعودی، اثبات الوصیه، 1362ش، ص315.</ref>  زین‌العابدین،<ref>حکیم، پیشوایان هدایت، زین‌العابدین، حضرت امام سجاد، 1385ش، ج6، ص27 و 29.</ref>  سیدالساجدین،<ref>قمی، منتهی‌الامال، 1371ش، ج2، ص32.</ref>  علی الخیر، علی العابد، علی الأغَرّ (نیک‌مرد، کریم الافعال<ref>دهخدا، لغت‌نامه، ذیل واژه أغرّ.</ref>)، ذوالثفنات (پیشانی پینه‌بسته)،<ref>جعفریان، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، 1387ش، ص262.</ref>  قدوة‌الزاهدین (پیشوای زاهدان<ref>دهخدا، لغتنامه، ذیل واژه قدوه.</ref>)، سیدالمتقین، امام المؤمنین، زین‌الصالحین، مَنارالقانتین (چراغ شب زنده‌داران و فرمانبرداران<ref>دهخدا، لغتنامه، ذیل واژه قانتین.</ref>)، امام‌الامة، البَکّاء (بسیار اشک‌ریز)، العدل، الأمین، الزکی و سجاد است.<ref>ابن‌شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، 1379ق، ج۳، ص۳۱۰؛ اربلی، کشف الغمه، 1381ق، ج۲، ص۳۱۷؛ .شهیدی، زندگانی علی بن الحسین، 1377ش، ص7؛ قمی، منتهی‌الامال، 1371ش، ج2، ص32.</ref>  این القاب از طرف کسانی به علی بن الحسین داده شده است، که نه شیعه بوده‌اند، و نه او را امام منصوب از جانب خداوند می‌دانسته‌اند!<ref>شهیدی، زندگانی علی بن الحسین، 1377ش، ص8.</ref>  در بین این القاب، سجاد و زین‌العابدین مشهورترند.<ref>حکیم، پیشوایان هدایت، زین‌العابدین، حضرت امام سجاد، 1385ش، ج6، ص53.</ref>  در روز یکشنبه یا سه‌شنبه یا پنجشنبه<ref>اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمه، 1381ق، ج2، ص285.</ref>  یا جمعه پانزدهم جمادی‌الاولی<ref>قمی، منتهی‌الامال، 1371ش، ج2، ص29.</ref>  یا پانزدهم جمادی‌الثانیه یا پنجم<ref>معروف حسنی، زندگی دوازده امام، 1389ش، ج2، ص123؛ منتظرالقائم، تاریخ امامت، 1384ش، ص139.</ref>  یا هفتم شعبان سال 33،<ref>جعفریان، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، 1387ش، ص258.</ref>  35، 36،<ref>جعفریان، تاریخ سیاسی اسلام، 1383ش، ج2، ص605-606.</ref>  37،<ref>شهیدی، زندگانی علی بن الحسین، 1377ش، ص29، 30 و 39.</ref>  38<ref>مسعودی، اثبات الوصیه، 1362ش، ص317؛ مفید، الإرشاد، 1399ق، ص253.</ref>  یا 48هجری،<ref>جعفریان، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، 1387ش، ص256.</ref>  در مدینه<ref>مفید، الإرشاد، 1399ق، ص253؛ اربلی، کشف الغمه، 1381ق، ج2، ص285.</ref>  به دنیا آمد. 2 سال و چند ماه با جدش، علی<ref>عبدالحمید، سیره اهل بیت، ص325.</ref>  و 10<ref>حکیم، پیشوایان هدایت، زین‌العابدین، حضرت امام سجاد، 1385ش، ج6، ص57 و 131. </ref>  یا 12<ref>مفید، الإرشاد، 1399ق، ص253.</ref> یا 13 سال<ref>نصیری، تحلیلی از تاریخ تشیع و امامان، 1384ش، ص180.</ref>  با عمویش، حسن و 20<ref>مسعودی، اثبات الوصیه، 1362ش، ص326.</ref> یا 23 سال<ref>مفید، الإرشاد، 1399ق، ص254.</ref>  با پدرش، حسین همراه بود.<ref>معروف حسنی، زندگی دوازده امام، 1389ش، ج2، ص129.</ref>  مدت امامتش نیز 34<ref>منتظرالقائم، تاریخ امامت، 1384ش، ص140.</ref>  یا 35 سال و چند ماه<ref>مسعودی، اثبات الوصیه، 1362ش، ص326.</ref>  بود. دوران خردسالی و نوجوانی او با حکومت معاویه، آشفتگی و اختناق عراق، بحران‌های حجاز، درهم‌ریختگی سنت و پدید آمدن بدعت و تبدیل خلافت به پادشاهی موروثی، مصادف بود.<ref>شهیدی، زندگانی علی بن الحسین، 1377ش، ص 39 و 45.</ref>  وی معاصر با شش خلیفه اموی (معاویه بن ابوسفیان-38 تا 60 هجری-، یزید بن معاویه-60 تا 64 هجری- و معاویه بن یزید-64 هجری-) و مروانی (مروان بن حکم-65 هجری-، عبدالملک بن مروان-65 تا 86 هجری- و ولید بن عبدالملک-86 تا 95 هجری-) بود.<ref>طبرسی، اعلام الوری، ۱۳۹۰ق، ص۲۵۶ـ۲۵۷.</ref>  او دارای 15 فرزند<ref>مفید، الإرشاد، 1399ق، ص261.</ref>  (11 پسر و 4 دختر) بود.<ref>منتظرالقائم، تاریخ امامت، 1384ش، ص163.</ref>  در کربلا، در حالی که 21 یا 22 یا 23 یا 25 و یا 30 ساله بود،<ref>معروف حسنی، زندگی دوازده امام، 1389ش، ج2، ص123.</ref>  به همراه پدرش حاضر بود<ref>عبدالحمید، سیره اهل بیت، ص325.</ref>  و شاهد شهادت پدر، برادران، عموها و جوانان بنی‌هاشم بود.<ref>معروف حسنی، زندگی دوازده امام، 1389ش، ج2، ص129.</ref>  اما خود، به علت بیماری که معلوم نیست از چه برهه‌ای و از چه منزلی آغاز شده بود،<ref>شهیدی، زندگانی علی بن الحسین، 1377ش، ص50.</ref>  – درد شکم – نتوانست در معرکه قتال حضور یابد.<ref>مسعودی، اثبات الوصیه، 1362ش، ص319.</ref>  دشمن نیز به علت بیماری او، از کشتنش در گذشت و به همراه اسیران اهل بیت به کوفه و سپس شام گسیل داشت.<ref>شهیدی، زندگانی علی بن الحسین، 1377ش، ص51.</ref>  سخنان روشنگر و کوبندۀ او در بارگاه عبیدالله در کوفه و نیز در کاخ یزید و در مسجد جامع دمشق،<ref>جعفریان، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، 1387ش، ص270.</ref>  و برشماری شش خصلت ممتاز برای اهل بیت (علم، شجاعت، فصاحت، بردباری، جوانمردی و محبت)،<ref>حکیم، پیشوایان هدایت، زین‌العابدین، حضرت امام سجاد، 1385ش، ج6، ص79-82.</ref>  موجبات رسوایی دشمن را فراهم آورد<ref>معروف حسنی، زندگی دوازده امام، 1389ش، ج2، ص131، 133 و 134.</ref>  و آنان را وادار به سکوت و احترام به اسیران نمود.<ref>شهیدی، زندگانی علی بن الحسین، 1377ش، ص52-53، 69-71 و 73-75.</ref>  مردم عراق به زشتی کار خود پی برده و شامیان نیز دریافتند حسین بن علی و شهدای کربلا و نیز اسیران اهل بیت، خارجی و شورشی نبوده و نیستند.<ref>شهیدی، زندگانی علی بن الحسین، 1377ش، ص76.</ref>  همچنین، به‌دلیل اتّخاذ روش مسالمت‌جویانه و غیرمداخله‌گرانۀ علی بن الحسین با امویان،<ref>جعفریان، تاریخ سیاسی اسلام، 1383ش، ج2، ص621.</ref>  تنها کسی که پس از تصرف مدینه توسط سپاه شام، از تعرض و توهین مسلم بن عُقبه مصون ماند، علی بن الحسین بود.<ref>مفید، الإرشاد، 1399ق، ص260.</ref>  وی به واسطه زهری که ولید بن عبدالملک به او خورانید، در روز شنبه<ref>شهیدی، زندگانی علی بن الحسین، 1377ش، ص201-202.</ref>  یا دوشنبه، بیست‌ودوم،<ref>جعفریان، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، 1387ش، ص258.</ref>  دوازدهم یا هجدهم یا بیست‌وپنجم<ref>مسعودی، اثبات الوصیه، 1362ش، ص326.</ref>  محرم سال 92 یا 94 یا 95<ref>کلینی، الکافی، 1407ق، ج۱، ص468.</ref>  در سن 57<ref>مسعودی، اثبات الوصیه، 1362ش، ص326.</ref>  یا 58 سالگی<ref>جعفریان، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، 1387ش، ص257.</ref>  به شهادت رسید و در بقیع،<ref>مسعودی، اثبات الوصیه، 1362ش، ص326.</ref>  در کنار عمویش، حسن به خاک سپرده شد.  

==علی بن الحسین در آیینه آیات==

==علی بن الحسین در آیینه روایات==

علی بن الحسین، یکی از 12 امامی است که پیامبر بر امامتش تصریح کرده است.  امام علی او را بهترینِ اهل زمین در زمانۀ خود،  و پدرش او را خوشبو و خوش‌اخلاق  معرفی کرده‌اند.