گز: تفاوت میان نسخه‌ها

در زمان‌های گذشته «مایۀ گز» را درون یک پاتیل مسی که حداکثر ۲۰ کیلوگرم ظرفیت داشته قرار داده و فرد گزساز، پاروی چوبی را بر روی پا قرار ‌داده و با دست ‌و پا به مایۀ درون پاتیل ضربه می‌زد. این کار ساعت‌ها به طول ‌انجامیده و با خستگی‌های زیادی همراه بود. در آن زمان، مادۀ اولیه و اصلی؛ همان «گزانگبین» بوده و «بادکا» یا «گلوکز»، شناخته شده نبود. همچنین تولید، فروش و مصرف گز، بسیار کم و محدود بود.<ref>[https://news.akhbarrasmi.com/news/139904024382314508/%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE%DA%86%D9%87-%DA%AF%D8%B2-%D8%A7%D8%B5%D9%81%D9%87%D8%A7%D9%86/ «تاریخچه گز اصفهان»، سایت اخبار رسمی، تاریخ درج مطلب: 2 تیر 1399ش.]</ref> از حدود سال ۱۳۴۰ش، با ورود دستگاه همزن برقی، دستگاه‌ بُرش گز و دستگاه بسته‌بندی و دو سرپیچ، تولید گز از روش کاملاً سنتی به روش نیمه مکانیزه تغییر کرد.<ref>[https://news.akhbarrasmi.com/news/139904024382314508/%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE%DA%86%D9%87-%DA%AF%D8%B2-%D8%A7%D8%B5%D9%81%D9%87%D8%A7%D9%86/ «تاریخچه گز اصفهان»، سایت اخبار رسمی، تاریخ درج مطلب: 2 تیر 1399ش.]</ref>