←2.نقش رهبران صوفیه در حکومت محمدزاییها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
===1.نقش رهبران صوفیه در تشکیل حکومت دُرانیها=== | ===1.نقش رهبران صوفیه در تشکیل حکومت دُرانیها=== | ||
احمدشاه ابدالی بنیانگذار حکومت درانی با پشتیبانی صابرشاه کابلی، صوفی و درویش معروف، در مزار شیرسرخ نادرآباد قندهار در 1747م به پادشاهی رسید. موقع تاجگذاری، صابرشاه گیاه سبزی را به عمامۀ او بست و گفت این جیغۀ توست و تو پادشاه درانی. بدین ترتیب احمدشاه از ارادتمندان صوفیه در افغانستان شد و مشایخ صوفیه نیز در فتوحات هند از وی حمایت کردند. | احمدشاه ابدالی بنیانگذار حکومت درانی با پشتیبانی صابرشاه کابلی، صوفی و درویش معروف، در مزار شیرسرخ نادرآباد قندهار در 1747م به پادشاهی رسید. موقع تاجگذاری، صابرشاه گیاه سبزی را به عمامۀ او بست و گفت این جیغۀ توست و تو پادشاه درانی. بدین ترتیب احمدشاه از ارادتمندان صوفیه در افغانستان شد و مشایخ صوفیه نیز در فتوحات هند از وی حمایت کردند. | ||
===2.نقش رهبران صوفیه در حکومت محمدزاییها=== | ===2.نقش رهبران صوفیه در حکومت محمدزاییها=== | ||
پس از درگذشت شاهمحمود، امیر دوستمحمدخان در 1838م به حاکمیت درانیها خاتمه داد و حکومت محمدزایی را بنیان نهاد. در مراسم تاجگذاری وی میرحاجی، فرزند میرواعظ کابلی از صوفیان قادریه، خوشۀ جو برگوشۀ دستار او بست و لقب شاهخراسان به وی داد. | پس از درگذشت شاهمحمود، امیر دوستمحمدخان در 1838م به حاکمیت درانیها خاتمه داد و حکومت محمدزایی را بنیان نهاد. در مراسم تاجگذاری وی میرحاجی، فرزند میرواعظ کابلی از صوفیان قادریه، خوشۀ جو برگوشۀ دستار او بست و لقب شاهخراسان به وی داد. | ||
===3.نقش رهبران صوفیه در مبارزه علیه انگلیسیها=== | ===3.نقش رهبران صوفیه در مبارزه علیه انگلیسیها=== | ||
مشایخ صوفیه بهخصوص مشایخ قادریه در سه جنگ با انگلیسیها حضور فعال داشتند. دولت انگلیس در 1839م به بهانۀ بازگرداندن تاج و تخت به شاهشجاع، به افغانستان لشکر کشید. تجاوز انگلیسیها به افغانستان و مداخلاتشان موجب شد که مردم علیه آنها قیام کنند. در این وضعیت دوستمحمدخان از بخارا به افغانستان بازگشت، اما توسط انگلیسیها به هند تبعید شد. با این حال، قیام مردم علیه انگلیسیها ادامه داشت و سرانجام این قیام و جنگها با حضور صوفیها به شکست انگلیسیها منتهی شد. | مشایخ صوفیه بهخصوص مشایخ قادریه در سه جنگ با انگلیسیها حضور فعال داشتند. دولت انگلیس در 1839م به بهانۀ بازگرداندن تاج و تخت به شاهشجاع، به افغانستان لشکر کشید. تجاوز انگلیسیها به افغانستان و مداخلاتشان موجب شد که مردم علیه آنها قیام کنند. در این وضعیت دوستمحمدخان از بخارا به افغانستان بازگشت، اما توسط انگلیسیها به هند تبعید شد. با این حال، قیام مردم علیه انگلیسیها ادامه داشت و سرانجام این قیام و جنگها با حضور صوفیها به شکست انگلیسیها منتهی شد. |