صهیونیسم

صهیونیسم؛ جنبش سیاسی و نژادپرست با هدف گردآوردی یهودیان جهان در سرزمین فلسطین.

صهیونیسم، جنبشی سیاسی و نژادپرستی است که بخش استعماری نظام سرمایه‌داری و سکولار غرب را با هدف تشکیل دولت یهودی در سرزمین فلسطین، نمایندگی می‌کند تا از آن طریق بر جهان حکومت کند. این جنبش بر مبنای آموزه‌های تحریفی تورات و تلمود، خواهان تحقیر جامعۀ بشری و تقویت حس انتقام‌جویی از غیر یهود است. بر بنیان پروتکل‌های «حکمای صهیون»، حکومت اسراییل بیش از 75 سال است که سرزمین فلسطین را در قلب جهان اسلام، اشغال کرده، به سرکوب بی‌رحمانۀ مردم این کشور می‌پردازد و با استفاده از فن‌آوری و ابزارهای ارتباط جمعی، به نفوذ در کشورهای اسلامی، هجوم به فرهنگ‌های بومی، شکستن قداست‌ها و ترویج تفکر مادی و فرهنگ برهنگی مشغول است.

مفهوم‌شناسی

واژۀ کهن «صهیون» در باور یهودیان به کوه صهیون، بیت‌المقدس و یا به سرزمینهای موعود، اطلاق می‌شود. همچنین در متون دینی یهود، صهیون به آرمان یهود برای بازگشت به زادگاه حضرت داوود و سلیمان و تجدید دولت یهود اشاره دارد. صهیون برای یهود، نماد رهایی از ظلم و تشکیل حکومت مستقل است. واژۀ «صهیونیست» نیز در ابتدا به کسی گفته می‌شد که با تعلق خاطر به بیت‌المقدس، زندگی زاهدانه را اختیار کرده و با سکناگزیدن در کوه صهیون و ترک زندگی مادی، به عبادت در آن دیار مشغول می‌شد؛ اما با ظهور صهیونیسم سیاسی در اواخر قرن نوزدهم، این واژه به کسانی اطلاق می‌شود که یهودیان را نژاد اصیل و قوم برتر می‌دانند و معتقدند خداوند حاکمیت بر کرۀ زمین را به قوم یهود واگذار کرده است. امروزه مصداق اصلی صهیونیسم، دولت جعلی اسرائیل است.

صهیونیسم فرهنگی

صهیونیسم به انواع سیاسی، دینی (فرهنگی)، کارگری، دموکراتیک، رادیکال و توسعه‌طلب تقسیم می‌شود که از میان آنها صهیونیسم سیاسی و صهیونیسم دینی، بیشتر مورد توجه است. صهیونیسم دینی به صورت تاریخی، در انتظار انسانی رهایی‌بخش در آخرالزمان نشسته است که تمام انسان‌ها از جمله یهودیان را به سرزمین ابراهیم و موسی یا سرزمین نجات بازمی‌گرداند. صهیونیسم سیاسی با استفادۀ ابزاری از این انگارۀ دینی یهود، ایدۀ بازگشت یهودیان جهان به فلسطین را اجرایی کرده است. ایده بازگشت قوم یهود به فلسطین، از منظر صهیونیسم سیاسی، زمینه‌ساز حکومت جهانی یهود است که بر بنیان انگاره‌های نژادپرستانه‌ای استوار شده که در کتاب مذهبی تلمود به شرح زیر، آمده است:

1. ارواح یهودیان جزء خداوند و برتر از ارواح دیگران است. ارواح دیگران شیطانی و مانند ارواح حیوانات بوده و نطفۀ غیر یهود، مثل نطفۀ حیوانات است.
2. بهشت مخصوص یهود و جهنم جایگاه مسیحیان و مسلمانان است.
3. بر یهودیان لازم است که با خرید املاک دیگران، همیشه سلطۀ اقتصادی یهود را تضمین کنند.
4. پیش از نفوذ و سلطۀ کامل یهودد، لازم است جنگ جهانی بر پا شود و دو سوم بشر نابود شوند.
5. یهودیان نزد خداوند برتر از فرشتگان هستند و اگر یهود وجود نداشت، برکت در زمین نبود.
6. همچنان که انسان بر حیوانات فضیلت دارد، یهود بر اقوام دیگر فضیلت دارد.
7. سگ برتر از غیر یهود است و خانه‌های غیریهود به منزلۀ طویلۀ حیوانات است.
8. دیگران برای خدمت‌کردن به یهود به‌صورت انسان خلق شده‌اند.
9. ترحم بر غیر یهود، از عدالت خارج است.
10. غش و خدعه‌کردن با غیر یهودی اشکال ندارد.
11. دزدی از یهود حرام و از غیر یهود جایز است.
12. هرگاه یهود و بیگانه از یکدیگر شکایت داشته باشند، باید حق را به یهود داد.
13. ربودن اموال دیگران به‌وسیلۀ ربا، مانعی ندارد.
14. تجاوز به ناموس غیریهود مانعی ندارد.

صهیونیسم سیاسی

ریشۀ صهیونیسم به‌عنوان یک اعتقاد دینی و جنبش مذهبی، تاریخ طولانی دارد؛ اما صهیونیسم به‌عنوان یک جنبش سیاسی نژادپرست و تمامیت‌خواه، از سدۀ نوزدهم میلادی به وجود آمده است. نخستین کسی که اندیشۀ بازگشت یهودیان به اورشلیم را مطرح کرد، «موسی هِس»، فیلسوف یهودی ساکن آلمان، بود؛ اما واژۀ صهیونیسم نخستین‌بار توسط یکی از سران یهودی به نام «لِئو پینْکِر» مطرح شد. وی ایجاد دولت یهودی در سرزمین موعود را پیشنهاد کرد و به دنبال آن، انجمن «عشاق صهیون» شکل گرفت. این انجمن و «جنبش بیلو» از مهم‌ترین گروه‌هایی بودند که در دهۀ 1890م در روسیه پدید آمدند و به سرعت در کشورهای دیگر گسترش یافتند. نخستین مهاجرت گروهی به فلسطین از ابتکارات جنبش بیلو بود. در پی تلاش‌های گروه عشاق صهیون و جنبش بیلو، فردی به نام «ِتِئُودور هِرتسُل»، کتاب «دولت یهود» را نگاشت. هرتسل/هرتزل تلاش برای تأسیس کشور یهودی، جنبش‌ها و سازمان‌های پراکندۀ صهیونیستی را در 1897م در کنفرانس شهر «بازل» سوئیس، زیر چتر سازمان جهانی صهیونیسم گرد آورد و به‌همین دلیل او را پدر صهیونیسم دانسته‌اند. هرتسل هدف کنگره را بنیان نهادن میهن یهود اعلام کرد و زمینه فکری پیدایش یک دولت یهودی را فراهم کرد. پس از کنفرانس ۱۸۹۷م تا سال ۱۹۰۵م، پنج کنفرانس صهیونیسم یهودی دیگر برگزار شد.

تشکیل دولت صهیونیستی (اسرائیل)

پس از شکست عثمانی در جنگ جهانی اول، انگلیس بر اساس قرارداد «سایکس پیکو» در 1916م بر بخش بزرگی از کشورهای مسلمان و عربی از جمله فلسطین دست یافت. انگلیسی‌ها در 1917م با انتشار اعلامیه بالفور، سرزمین فلسطین را برای تشکیل دولت یهود به صهیونیست‌ها وعده دادند. در 1920م شورای عالی متفقین در جنگ اول جهانی، فلسطین را به شرط اجرای اعلامیۀ بالفور، تحت‌الحمایه انگلیس درآورد. در 1922م جامعۀ ملل نیز کفالت فلسطین از سوی انگلیس را که دربردارنده تشکیل وطن ملی یهود بود، به رسمیت شناخت و صهیونیسم و مهاجرت یهودیان را به سرزمین فلسطین به مثابۀ امر مشروع تصویب کرد. در سال 1947م، سازمان ملل به درخواست انگلیس برای بررسی آیندۀ سیاسی فلسطین تشکیل جلسه داد و سرزمین فلسطین را به دو کشور عربی و یهودی و منطقه بین‌المللی بیت‌المقدس زیر نظر آن سازمان، تقسیم کرد. خروج انگلیس از فلسطین در 1948م به جنگ میان صهیونیست‌ها و اعراب فلسطینی انجامید. سرانجام، صهیونیست‌ها بر چریکهای فلسطینی به رهبری «عبدالقادر الحسینی» چیره شدند و در 15 می 1948م استقلال و تأسیس دولت اسرائیل را اعلام کردند. در این روند، مسلمانان از ماهیت طرح صهیونیست‌ها و حامیان غربی آنها مطّلع نبودند و انگلیسی‌ها با مجموعه‌ای از طرح‌های حساب‌شده، یهودیان را به فلسطین آوردند و مسلمانان را از خانۀ خود آواره كردند.

رابطه یهود و صهیونیسم

هنگامی که صهیونیسم سیاسی بنیان‌گذاری شد بسیاری از خاخام‌های توراتی با آن مخالفت کردند. از این منظر، صهیونیست به یهودیانی گفته می‌شود که از روی تعصب به برتری قوم یهود باور دارند و بازگشت به سرزمین موعود «اورشلیم» را حق و وظیفۀ خود می‌دانند و برای برپایی حکومت جهانی یهود می‌کوشند. از طرف دیگر، برخی صهیونیست‌ها اصلا یهودی نیستند؛ به‌عنوان مثال، «صهیونیست‌های مسیحی» با در دست گرفتن زمام امور سیاسی آمریکا مشوق و حامی تشکیل حکومت یهودی و بازگشت یهودیان به فلسطین هستند. برخی پژوهشگران، صهیونیست‌ها را مصداق روشن یهودیانی دانسته‌اند که ویژگی‌های آنها در قرآن کریم آمده است.

زمینه‌های شکل‌گیری

1. شرایط نابسامان جهان

جنبش سیاسی صهیونیسم و بعد از آن دولت غاصب صهیونیستی در شرایطی ظهور کرد که اوضاع نظام بین‌الملل بحرانی بود و قدرت‌های برتر، جنگ‌های جهانی را پشت سرگذاشته بودند. قدرت‌های پیروز از جمله بریتانیا تلاش می‌کردند با شکل بخشیدن به جنبش صهیونیسم، آلمان و عثمانی را که در جنگ شکست خورده بودند، بیشتر تحقیر کنند. در چنین شرایطی آلمان و عثمانی که دشمن تاریخی یهود بودند، توان مقابله با شکل‌گیری این جنبش را نداشتند.

2. سیاسی‌شدن مسئلۀ یهود

بنیان‌گذاران صهیونیزم سیاسی، روشنفکرانی بودند که در دامان فرهنگ غرب پرورش یافته بودند؛ برخی از آنها حتی مذهبی نبودند و برخی دیگر، پایبندی اندکی به دین یهود داشتند. به‌همین دلیل، قدس یا اورشلیم برای آنها چندان اهمیتی نداشت و حتی برای تشکیل کشور یهود، به آرژانتین، اوگاندا و سپس فلسطین فکر می‌کردند. با شروع مهاجرت به فلسطین و افزایش تعداد مهاجران یهود، سرزمین فلسطین از آرمان اولیۀ تشکیل دولت یهودی، به‌دلیل مسائل سیاسی و نقشه‌های استعماری جهان غرب، اهمیت بیشتری یافت. از طرف دیگر در دورۀ رنسانس و انقلاب صنعتی غرب، حصار زندگی یهودیان فرو ریخت. این امر، مواجهۀ یهودیان با فرهنگ غیرخودی و تضعیف عقاید دینی را به دنبال داشت و از قدرت پاسخ‌گویی یهودیت به نیازهای نوین مردم یهودی کاست. در نتیجه، گروهی که به ظاهر، برای حفظ هویت ملی و مذهبی یهود تلاش می‌کردند، تحت تأثیر عوامل گوناگون، به‌ویژه نفوذ استعمارگران، به سیاسی‌کردن یهودیت، یعنی آفرینش صهیونیسم پرداختند. در دستیابی به این هدف، حفظ انسجام نسبی یهودیان و ممانعت از تفرقۀ آنها ضروری بود تا غربی‌ها به‌وسیلۀ آنها به اهداف سیاسی خود به برسند.

3. انگیزه‌های استعماری

بسیاری از صاحب‌نظران، صهيونيسم را پديده‌اى غربى می‌دانند كه از دل انديشۀ امپرياليستى در فرهنگ مدرنیته زاده شده است؛ استعمارگران به‌ویژه بریتانیا به‌عنوان بزرگ‌ترین دولت استعماری می‌کوشیدند با تجزیه کشورهای اسلامی و عربی، افزون بر شکست‌دادن امپراطوری مسلمان عثمانی به‌عنوان بزرگ‌ترین دشمن و حریف دیرینۀ خود، بازار مصرف مواد اولیه و موقعیت اقتصادی تازه‌ای را برای خود فراهم آورند. آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر انقلاب اسلامی ایران نیز معتقد است که تشكیل دولت صهیونیست با این هدف بود که تداوم سلطۀ استعمارگران مانند انگلیس، بر دنیای اسلام باقی بماند و دولت‌های اسلامی نتوانند جلو نفوذ استعمارگران غربی را بگیرند. بر اساس اسناد تاریخی، تشكیل حكومت صهیونیستی در فلسطین، بیش از آنچه كه آرزوی مردم یهود باشد، خواست دولت انگلیس بود و در سال‌های بعد این میراث استعماری به آمریکایی‌ها رسید.

4. شکل‌گیری اندیشۀ ملت واحد

در شکل‌گیری و ترویج اندیشۀ «ملت واحد» (ناسیونالیسم) اندیشمندان غربی از جمله «روسو» سهمی بزرگ داشتند. در نوشته‌های کانت و فیخته نیز یهود، ملتی اندام‌وار (ارگانیک) معرفی شده‌ است. کوشش‌های این گروه به نگارش کتاب سرزمین جلعاد در 1890م و تولد سرود «هاتیکوه 25» انجامید که اولی بر لزوم اسکان یهودیان در یک سرزمین معین و دومی بر حرکت صهیونیسم به‌سوی فلسطین اشاره داشت.

صهیونیسم بین‌الملل

اگرچه دولت غاصب اسرائیل، نماد بارز صهیونیسم جهانی شناخته می‌شود، اما این رژیم تنها جزء کوچکی از صهیونیسم بین‌الملل است که شامل سازمان‌ها، اتاق‌های فکر، لابی‌ها، خبرگزاری‌ها و رسانه‌های وابسته بوده و به‌صورت شبکه‌ای در هم‌تنیده، فعالیت می‌کنند. در این شبکة فشرده، هر بخش مسئولیت شاخه‌ای از اهداف را به دست گرفته است. این سازمان‌ها و گروه‌های صهیونیستی هم بازوی اجرایی رژیم اسرائیل در جهان به شمار می‌آیند و هم خود رژیم اسرائیل را در راستای صهیونیسم جهانی هدایت می‌کنند. پژوهشگران، نفوذ جهانی صهیونیسم را در محورهای زیر مورد توجه قرار داده‌اند:

الف) اقتصاد جهان

صهيونيسم در چارچوب ثروت‌پرستی تاریخی یهود، با كنترل بانک‌ها و ايجاد ابزار مالي نوين، نبض اقتصاد جهان را در اختيار گرفته است. امروزه چرخ اقتصاد پول‌محور، بر مدار سه نهاد «بانك»، «بورس» و «اوراق قرضه» می‌چرخد که همه تحت نفوذ صهیونیست‌ها قرار دارد؛ براي مثال بانك مركزي اروپا در فرانكفورت، بانك مركزي آمريكا (فدرال رزرو) و صندوق بين‌المللي پول و بانك جهاني در واشنگتن، كه هزينۀ جهاني‌سازي را تأمين مي‌كنند، توسط صهیونیست‌ها كنترل می‌شوند.

ب) رسانه‌ها و خبرگزاری‌های جهانی

مهم‌ترين و كارسازترين ابزار صهيونيسم جهانى، بهره‌گيرى از رسانه‌هاى عمومى در سراسر دنيا است. بیش از 1000 روزنامه و مجله در اختيار صهيونيسم جهانی قرار دارد كه معروف‌ترين آنها عبارت‌اند از: روزنامۀ «نيويورك تايمز»، «رویترز»، «آسوشیتدپرس»، «یونایتدپرس اینترنشنال»، مجله‌های «ساندی تایمز»، «سان» که هر هفته میلیون‌ها نسخه به چاپ می‌رساند، «نیوز آو دِ ورد» که هر هفته حدود چهار میلیون نسخه چاپ می‌شود، «دیلی اکس‌پرس»، «دیلی میل»، «منچستر گاردین»،‌ «گرافیک»، «سندی بابیل» و «سفیر».

ج) صنعت سینما و شبکه‌‌های تلویزیونی

صهیونیسم بر اکثر شرکت‌های تولید و تهیۀ فیلم‌های سینمایی جهان مانند «فاکس»، «گلدن»، «برادران وارنر» و‌ «پارامونت» سلطه دارد. صنعت سینما در آمریکا، یهودی است و تمام کارپردازان این صنعت، صهیونیست‌ها یا دست‌پروردۀ آنها هستند؛ صهیونیسم با صنعت سینما به‌ویژه «هالیوود» و همچنین با تکیه بر تلویزیون، اخلاق اجتماعی را تحت تأثیر قرار داده، معناگرایی را با عرفان‌های نوظهور به انحراف می‌کشاند و آداب و رسوم فرهنگی جوامع را به چالش می‌کشد.

د) مؤسسات بین‌المللی

صهیونیسم برای گسترش نفوذ خود در سراسر دنیا، سازمان‌های بزرگ جهانی را تحت سلطۀ پنهانی خود درآورده است؛ برخی از این سازمان‌ها عبارت‌اند از: «مجمع عمومی» سازمان ملل متحد؛ «شورای امنیت» با حق وتو برای پنج عضو دائمی آن؛ «سازمان خواروبار و کشاورزی» ملل متحد که از طریق غذا، سبک زندگی مردم جهان را تحت تأثیر قرار می‌دهد؛ «مرکز اطلاعات» سازمان ملل متحد؛ «بانک بین‌المللی ترمیم و توسعه»؛ «کمیساریای عالی پناهندگان» و «یونسکو».

سبک زندگی صهیونیستی

الگوهای رفتار صهیونیست‌ها در فلسطین و جهان، برخاسته از اندیشه‌ها و فرهنگی است که در فرایند تاریخی شکل گرفته و در بسیاری از بنیان‌های معرفتی، مقابل سبک زندگی برخاسته از اندیشۀ توحیدی و اسلامی قرار می‌گیرد؛ به این ویژگی‌ها در اسناد و منابع مختلف از جمله قرآن کریم، اشاره شده است.

1. بی‌ایمانی

در قرآن کریم یهودی‌های افراطی و نژادپرست، بی‌ایمان معرفی شده‌اند که از کتاب خدا به‌عنوان وسیلۀ پول‌درآوردن استفاده می‌کنند. در کتاب‌های دینی آنها نیز مطالب بسیاری خلاف شرع یهود دیده می‌شود؛ برای مثال، در باب يازدهم کتاب دوم سموئيل به‌صورت روشن، به داوود پیامبر، زنای با زن شوهردار، نسبت داده شده است.

2. استفادۀ ابزاری از دین

صهیونیست‌ها با استفاده ابزاری از متون دینی و رویدادهای تاریخی یهودیان و شبیه‌سازی تصنعی از نمادها و نشانه‌های یهودی در جهت منافع خود و با شعار آزادسازی یهودیان و استقرار در سرزمین موعود و احیای دولت اسرائیل، یهودیان و دیگر مردم جهان را فریب داده‌اند. بر اساس دیدگاه رابکین، آقاسی و شاهاک، آرمان تشکیل یک دولت ناسیونالیست صهیونیست، همان «گوساله سامری» است که با تحریف تورات، هر صدای مخالفی را به «یهودستیزی» متهم می‌کند.

3. تحریف‌گری

تحریف‌گری از دیگر ویژگی‌های سبک زندگی قوم یهود بوده که در قرآن به آن اشاره شده است. این ویژگی در عصر حاضر، بر ادعای صهیونیست‌ها مبنی بر نژاد واحد و خالص و اولویت سکونت در فلسطین و حق حاکمیت بر آن، تطبیق می‌شود. این ادعا ‌که سرزمین‌های نیل تا فرات از سوی خداوند به بنی‌اسراییل وعده داده شده، از دیگر تحریف‌های صهیونیست‌ها است؛ در حالی‌که این سرزمین‌ها در تورات به ابراهیم پیامبر وعده داده شده است.

4. حیله‌گری

در پروتکل‌های صهیونیسم بر استفاده از حیله، تأکید شده است. یهودیانی مانند اسراییل شاهاک و گروه خاخام‌های ضد صهیونیست معتقدند که سران صهیونیسم با فریب‌دادن یهودیان، آنها را به سوی فلسطین کشانده‌اند؛ به‌عنوان مثال، «دیوید بن گوریون» از رهبران صهیونیسم، در 1915م گفته بود ما هرگز در نظر نداریم که زمین‌های عرب را بگیریم و یا از مالکیت محروم کنیم اما بعد از آن، 475 دهکدۀ فلسطینی و در 1949م، 385 دهکده دیگر به کلی ویران و مردم آن آواره شدند.

5. نژادپرستی

یهود و نژادپرستی در طول تاریخ پیوند عمیقی با یکدیگر داشته‌اند. از آنجایی که قوم یهود بیشترین نعمت و معجزه را از سوی خداوند دریافت کرد و از احسان الهی بهره‌مند شد، تصور کرد که قوم ممتاز است و بر این مبنا خود را تنها قوم هدایت‌شدۀ الهی و فرزندان و دوستان خدا می‌نامیدند و بهشت را از آن خود و یهود را از آتش جهنم مصون می‌دانستند. برخی یهودیان منتقد صهیونیسم، اسراییل را رژیم نژادپرستی می‌دانند که تبعیض نژادی را در همه زوایای زندگی و در مورد هر فرد غیر یهودی، اعمال می‌کند. در پروتکل دوم دانشوران صهیون نیز آمده است که هر یهودی، ارزشی معادل هزار غیر یهودی دارد.

6. رواج فساد در زمین

ترویج فساد در زمین از ابزارهای مهم جهت پیشبرد اهداف صهیونیسم دانسته شده است. در پروتکل اول دانشوران صهیون آمده است که ما غیر یهود را با شراب و عیاشی غافل نگاه می‌داریم. بر اساس برخی پژوهش‌ها، تجارت «ویسکی» در آمریکا فقط در اختیار یهود است و آنها ادارۀ خانه‌های فساد در کشورهای اروپایی و آمریکایی را بر عهده دارند.

7. قساوت و جنایت

در قرآن کریم به سنگدلی یهودیان افراطی به‌دلیل پیمان‌شکنی‌های پیاپی اشاره شده است. امروزه نیز تاریخ صهیونیست‌ها در طول 8 دهه اشغال فلسطین، قساوت قلب و جنایت رژیم اسرائیل را نشان می‌دهد. رژیم جعلی صهیونیستی، وحشیانه‌ترین جنایت‌ها را علیه مردم فلسطین مرتکب شده است؛ برای مثال صهیونیست‌ها در 9 آوریل 1948م، 254 نفر از اهالی «دیر یاسین» را قتل‌عام کردند. کشتارهای «خان یونس» و «بنی‌‌سهیلا»، کشتار زنان، کودکان و مردان سالخورده در شب 16 سپتابر 1982 در «صبرا و شتیلا»، قتل‌عام روستای «کفر یاسن» و بمباران غیر نظامیان در بیروت، هتک حرمت مسجدالاقصی و تعدی به محافظان آن، یورش شهرک‌نشینان صهیونیست با حمایت نظامیان، بمباران مستمر مناطق مسکونی، کشتار غیر نظامیان، زنان و کودکان،‌ اجرای سیاست جنایت جنگی، مجازات دسته‌جمعی مانند قطع آب و برق فلسطینیان ساکن غزه، بمباران مراکز بهداشتی و درمانی و آمبولانس‌ها، استفاده از سلاح‌های ممنوعه از جمله بمب‌های حاوی فسفر سفید در بمباران نوار غزه در اکتبر 2023م، از جملۀ این قساوت‌ها است.

8. ثروت‌پرستی

به گواه تاریخ، از هنگامی که موسی پیامبر به کوه «طور» رفت و «سامری» گوساله‌ای از طلا و نقره برای بنی‌اسراییل ساخت تا امروز، ثروت، بزرگ‌ترین معبود یهود محسوب می‌شود. در پروتکل صهیونیست‌ها آمده است که دوران حاکمیت دیانت، سپری شده و زمان حکومت پول و سرمایه، فرا رسیده است.

9. مادی‌گرایی

صهیونیست‌ها با تشکیلات فراماسونری روابط عمیق دارند که به نظر کارشناسان، علاقۀ این قوم به مادی‌گرایی، تلاش آنها برای دورکردن انسان‌ها از معنویات و ترویج سکولاریزم را نشان می‌دهد.

10. رباخواری

نظام سرمایه‌داری و بانکداری مدرن که بر رباخواری استوار است، از سیستم‌هایی بوده که توسط یهودی‌های صهیونیست تأسیس شده است. همچنین طراحان اصلی صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی که از مراکز اصلی رباخواری محسوب می‌شود، یهودیان هستند. در پروتکل دانشوران صهیون نیز آمده است که ثروت ملت‌های غیر یهود، توسط معاملات ربوی به خزانۀ ما می‌آید. همچنین در تلمود آمده است که ربودن اموال دیگران به وسیلۀ ربا، حلال است.

11. جنگ‌افروزی

بنیان رژیم صهیونیستی اسرائیل بر اشغال کشور فلسطین، جنگ‌های متعدد با اعراب و به‌ویژه جنگ با لبنان و سوریه، استوار شده است. آمار تجاوزات اسراییل از زمان تأسیس این دولت تا کنون، نشان می‌دهد که تجاوز این رژیم در سوریه، لبنان و اردن بسیار گسترده و فاجعه‌بار است. در پروتکل هفتم دانشوران صهیون نیز آمده است که در آسیا و اروپا، باید آشوب به پا کرد.

12. پیمان‌شکنی

در چندین آیۀ قرآن کریم، به نقض میثاق‌های بنی‌اسراییل اشاره شده و به دنبال آن، از عقوبت خداوندی سخن به میان آمده است. وفای به عهد، از مهم‌ترین ویژگی‌های انسانی است که شرافت و زیور انسانیت محسوب می‌شود، اما صهیونیست‌ها، به هیچ پیمان منطقه‌ای و بین‌المللی وفادار نیستند. برای مثال شیوۀ نگرش و برخورد اسرائیل با قراردادهای متعددی که در جریان صلح خاورمیانه و از زمان تأسیس این رژیم تا کنون با پیمان‌های بین‌المللی داشته، بیانگر عدم تعهد آنها به این قراردادها است. بیش از 66 قطعنامه از سوی شورای امنیت، در انتقاد و محکومیت دولت اسراییل صادر شده که این رژیم اعتنایی به آنها نکرده است. نقض قراردادهایی مانند مادرید (1992م)، اسلو و توافق‌نامۀ غزه-اریحا (1993م)، طابا (1995م)، توافق‌نامۀ صلح مریلند (1998م)، قرارداد «وای ریور2» یا شرم الشیخ2 (1999م) و کمپ دیوید (2000م)، همگی نشانۀ قانون‌گریزی و عدم پای‌بندی صهیونیست‌ها به پیمان‌های بین‌المللی است.

13. تروریسم

تروریسم دولتی اسراییل، با فعالیت گروه تروریستی «ایرگون» و جنایت‌هایی که به صورت قتل‌عام مردم بی‌دفاع اتفاق افتاده، ویژگی تروریستی صهیونیسم را نشان می‌دهد. در هفتاد سال گذشته صهیونیست‌ها بیش از ۲۷۰۰ ترور انجام داده‌اند که میانگین سالانۀ آن ۳۸ عملیات در داخل و خارج سرزمین‌‌های اشغالی می‌شود. همچنین ترور رهبران حماس مانند «فتحی شقاقی»، «رنتیسی» و «شیخ احمد یاسین» و فعالان حزب‌الله لبنان، از جمله شواهد تروریست‌بودن صهیونیست‌ها است. در پروتکل هفدهم دانشوران صهیون آمده است که برای کاستن شوکت و عظمت رؤسای غیر یهود، هر از گاهی، یکی از شخصیت‌های برجستۀ آنها باید ترور شود.

14. جاسوسی

صهیونیسم همواره در نقاط مختلف جهان به گسترش شبکۀ جاسوسی مبادرت می‌ورزد؛ به‌عنوان مثال، شواهدی مبنی بر نصب دستگاه‌های جاسوسی توسط اسراییل در سفارت‌خانه‌های بلغارستان برای شنود مکالمات آنها در کشورهای مختلف به دست آمده است.

15. برتری‌جویی

به اعتقاد صاحب‌نظران تلاش صهیونیست‌ها برای سیطره بر رسانه‌ها، منابع اقتصادی و سیاسی جهان، طرح اسراییل بزرگ و در نهایت تشکیل فراماسونری، همگی بیانگر ویژگی استکباری صهیونیسم و روحیۀ برتری‌جویی آنها در جهان است. در پروتکل اول دانشوران صهیون نیز هدف نهایی صهیونیسم، حاکمیت بر جهان دانسته شده است.

اهداف صهیونیسم

یکی از اهداف عمدۀ صهیونیسم تشکیل اسرائیل بزرگ است که نقشۀ آن بيشتر كشورهاى اسلامى و يا بخشى از آنها را در برمى‌گيرد. این نقشه، در گزارش پژوهشى «بنيامين مارزار» كه زیر نظارت دولت اسرائيل منتشر شد وجود دارد. در این نقشه، حدود اسرائيل را از نيل تا فرات قرار داده‌اند و اسرائيل بزرگ همۀ خليج فارس، مسقط، ترکیه، نجد، سوریه، شمال عراق، عمان، جنوب لبنان، شرق فلسطين، غرب اردن، بخشى از مصر و جنوب سودان را شامل مى‌شود. علاوه‌بر این، نقشۀ بزرگتر اسرائيل نیز وجود دارد كه مى‌تواند مرحله بعد از پياده شدن طرح اسرائيل بزرگ باشد که كردستان، منطقۀ جنوب شرقى ايران، جنوب غربى افغانستان و بخشى از شمال غربى پاكستان را نيز شامل مى‌شود.‌ اهداف دیگر آنها:

1. وحدت و انسجام قوم یهود در سراسر دنیا؛
2. جمع‌آوری ملت یهود در وطن تاریخی؛
3. حمایت از حکومت اسراییل؛
4. حفظ هویت ملت یهود از راه تشویق به تربیت یهودی و عبری و ارزش‌های معنوی و فرهنگی یهود و دفاع از حقوق یهودیت در هر نقطه از جهان؛
5. توسعۀ ارتش انبوه و افزایش نیروی پلیس برای تکمیل برنامه‌ها؛
6. نابودی همه دین‌ها به جز دین یهود؛نویهص، پروتکل‌های دانشوران صهیون، 1384ش، ص321.
7. احیای زبان «عبری» به جای زبان‌های دیگر.

تقابل انقلاب اسلامی ایران با صهیونیسم

انقلاب اسلامی ایران، به‌دلیل ماهیت دینی و تکیه بر آموزه‌های اسلامی و مکتب اهل‌بیت، از آغاز به مبارزه با صهیونیسم جهانی پرداخت و حمایت از حقوق مردم فلسطین و «آزادی قدس» را در سیاست رسمی خود قرار داد. انقلاب اسلامی ایران، ماهیت و منطق اشغالگری صهیونیسم و نقش حامیان غربی آن را برای مردم جهان آشکار کرد. گروه‌های مقاومت فلسطینی با الهام از انقلاب اسلامی ایران و با توجه به تحرکات و تحولات منطقه و جهان، شکل گرفتند و سازماندهی مناسبی را برای احقاق حقوق ازدست‌رفتۀ خود به ‌وجود آوردند.

منابع

• قرآن کریم
• آجیلی، هادی، «ارتباط هویتی میان یهود و صهیونیسم»، فصلنامۀ راهبرد، شمارۀ 41، 1385ش.
• آلفرد.م. لیلیانتال، ارتباط صهیونیستی، ترجمۀ سید ابوالقاسم حسینی، تهران، مرکز نشر آثار پژوهشگاه فرهنگ و اندیشۀ اسلامی، 1379ش.
• ابوالحسنی، علی، «صهیونیسم؛ ویژگی‌ها و اهداف»، مجلۀ ره‌توشۀ راهیان نور، رمضان 1392ش.
• احمدی، حمید، ریشه‌های بحران در خاورمیانه، تهران، کیهان، 1369ش.
• احمدی، محمد، پژوهۀ صهیونیست، تهران، مؤسسه فرهنگی پژوهشی ضیاء اندیشه، 1376ش.
• آقابخشی، علی و افشاری راد، مینو، فرهنگ علوم سیاسی، تهران، مرکز اطلاعات و مدارک علمی ایران، 1374ش
• برگر، المر، خاطرات یک یهودی ضد صهیونیسم، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، تهران، 1359ش.
• «پشت پرده نفوذ صهيونيست‌ها در نهادهاي اقتصادي-مالي دنيا»، خبرگزاری ایرنا، تاریخ درج مطلب: ۳۰ مرداد ۱۳۹۲ش.
• «تشکیل رژیم صهیونیستی»، وب‌ساست دفتر حفظ و نشر آثار آیت‌الله خامنه‌ای، تاریخ درج مطلب: 4 اردیبهشت 1380ش.
• جدید بناب، علی، عملکرد یهود در عصر نبوی، قم، مؤسسۀ آموزشی و پژوهشی امام خمینی، 1379ش.
• «چرا صهیونیسم جهانی از انقلاب اسلامی ایران هراس دارد؟»، وب‌سایت انصاف نیوز، تاریخ درج مطلب: 17 بهمن 1400ش.
• حسینی شیرازی، سیدمحمد، دنیا بازیچه یهود، قم، بینش آزادگان، 1381ش.
• خميني، سيد روح‌الله، صحیفۀ امام، تهران، موسسه تنظيم و نشر آثار امام خمينى، 1389ش.
• رامهرمزی، معصومه، یهود در قرآن، اسراییل در فلسطین، تهران، قبلۀ اول، 1388ش.
• رحمانی، شمس‌الدین، تصویر آینده، تهران، سازمان تبلیغات اسلامی، 1369ش.
• رحمانی، شمس‌الدین، «صهیونیزم (آشنایی با مکتب‌ها و واژه های سیاسی)»، ماهنامه رشد معلم، شماره 5، بهمن 1361ش.
• رضائیان، زهرا، «نفوذ صهیونیسم بر کشورها و پنهان‌سازی قدرت پوشالی‌ آن»، پایگاه اطلاع‌رسانی بلاغ، تاریخ درج مطلب: 4 مهر 1402ش.
• الرفاعی، فؤاد، نفوذ صهیونیسم بر رسانه‌ها، ترجمۀ حسین سروقامت، تهران، کیهان، 1377ش.
• سویدان، طارق ‌محمد، دایرة المعارف مصور تاریخ یهودیت و صهیونیسم، ترجمه و تحقیق جمعی از مترجمان، تهران، سایان، ۱۳۹۱ش.
• «سی‌وهفتمین روز عملیات طوفان الاقصی/ فاجعه‌ در بیمارستان الشفاء غزه»، وب‌سایت شبکۀ العالم، تاریخ درج مطلب: 21 آبان 1402ش.
• شیرودی، مرتضی، «مبانی سیاسی و اجتماعی صهیونیسم»، مجلۀ کتاب نقد،‌ شمارۀ ۳۲،‌ پاییز ۱۳۸۳ش.
• شیرودی، مرتضی، «نژاد برتر یا ملت مقدس»، مجلۀ پرسمان، شمارۀ 26، آبان 1383ش.
• صایغ، انیس، ده فرمان جنبش صهیونیسم، ترجمۀ سعید حقیقتشناس، تهران، المعی، 1380ش.
• طاهری ‌آکردی، محمدحسین، یهودیت، قم، المصطفی، ۱۳۹۰ش.
• طباره، عفیف عبدالفتاح، چهرۀ یهود در قرآن، ترجمۀ سید مهدی آیتالهی، تهران، جهان‌آرا، 1335ش.
• عسکری، زهرا، «نقش صهیونیسم بینالملل در واگرایی جهان اسلام»، مجلۀ نورالمصطفی، دورۀ 4، شمارۀ 7، آذر 1397ش.
• علم‌الهدی، سیدجواد، شناخت صهیونیسم بینالملل و انقلاب اسلامی ایران، تهران، دفتر انتشارات اسلامی، بی‌تا.
• «عملکرد استعمار در تشکیل رژیم صهیونیستی»، وب‌سایت دفتر حفظ و نشر آثار آیت‌الله خامنه‌ای، تاریخ درج مطلب: 10 دی 1378ش.
• فعالان سیاسی صهیونیست، تهران، نداء زیتون، ۱۳۸۹ش.
• فیروزآبادی، سیدحسن، کشف الاسرار صهیونیسم، تهران، دانشگاه دفاع ملی، ۱۳۹۳ش.
• فیندلی، پل، فریب‌های عمدی، ترجمۀ محمدحسین آهویی، تهران، وزارت امور خارجه، 1378ش.
• قزوینی یزدی، حاجی‌بابا، رساله در رد یهودیت، قم، حضور، 1378ش.
• گارودی، روژه، اسطوره‌های بنیان‌گذار سیاست اسراییل، ترجمۀ حمیدرضا آژیر و حمیدرضا شیخی، مشهد، گوهرشاد، 1377ش.
• محمدی‌نیا، محمد و فرج‌نژاد، محمدحسین، «الهیات اشغال‌گری: مبادی دینی، عرفانی، اسطوره‌ای اشغال فلسطین در یهودیت»، مجلۀ اندیشه تقریب، شمارۀ 39، تابستان 1399ش.
• مسعودنیا، حسین و قربانی تازه‌کندی، سعید، «تأثیر جمهوری اسلامی ایران بر شکل‌گیری گروه جهاد اسلامی در فلسطین»، فصلنامۀ تخصصی علوم سیاسی، دورۀ 12، شمارۀ 37، بهمن 1395ش.
• مسیری، عبدالوهاب، گفتمان صهیونیستی، ترجمۀ سیدمرتضی حسینی فاضل، قم، زمزم هدایت، 1386ش.
• «مقاومت بی‌‌پایان فلسطین»، خبرگزاری فارس، تاریخ درج مطلب: 22 آبان 1402ش.
• «مهم‌ترین ترورهای انجام شده توسط اسرائیل در جهان»، وب‌سایت انصاف نیوز، تاریخ درج مطلب: 11 آذر 1399ش.
• نویهص، عجاج، پروتکل‌های دانشوران صهیون، ترجمۀ حمیدرضا شیخی، مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی‌، 1384ش.
• واعظی، حسن، نبرد نابرابر روند ظهور و سقوط رژیم صهیونیستی، تهران، سروش‌، 1379ش.