میگون
میگون؛ شهر و منطقۀ تفریحی – گردشگری در شمال شرقی تهران.
میگون خوش آبوهواترین ییلاق پایتخت است و جاذبههای طبیعی و چشمنواز آن، محلی برای تفریح و استراحت گردشگران، بهویژه اهالی تهران فراهم کرده است.
نامگذاری
میگون بهمعنای «همانند می» و «به رنگ می» است. نامگذاری این شهر به میگون را بهعلت زمینهای قرمزرنگ ناشی از خاک رس فراوان آن میدانند.[۱] میگون به «رودبار قصران» یا «اوشان فشم» نیز معروف است.[۲] این شهر «مِیگان» و «مِغگان» بهمعنای جایگاه مُغان نیز نامیده شده است.[۳]
تاریخچه
میگون در گذشته محل ارتباط و جایگاه قبیلۀ «مغان مادی»، بین سه محل ری، قصران و دماوند بوده است؛ از این رو پیشینۀ آن به حدود 2700 سال قبل برمیگردد. در این مکان آریاییها به حکومت و تربیت علمی و دینی جوانان میپرداختند.[۴]
جغرافیا
موقعیت جغرافیایی: میگون در 53 کیلومتری[۵] شمال شرقی تهران و در بخش «رودبار قصران» واقع شده است. از شمال به روستای جیرود، از جنوب به فَشَم، از شرق به روته و از غرب به کوههای آهار میرسد. ارتفاع میگون از سطح دریا 2131 متر است.[۶]
آبوهوا: میگون آبوهوای مرطوب و نیمهمرطوب دارد،[۷] در بهار و تابستان معتدل و در پاییز و زمستان سرد و پُربارش است.[۸]
رشتهکوه: میگون در میان رشتهکوه البرز قرار دارد.[۹]
جمعیتشناسی
تعداد افراد ساکن در این شهر ۲۳۷۵ نفر است.[۱۰] زبان گفتاری مردم میگون مازندرانی است[۱۱] و پیرو مذهب شیعۀ اثنیعشری هستند.[۱۲]
تقسیمات کشوری
میگون از شهرهای «رودبار قصران» در شمیرانات تهران است. برخی میگون را به اشتباه، روستا مینامند؛ در حالی که شهر است و به دو بافت قدیمی و نو تقسیم شده است.[۱۳]
اقتصاد
مردم میگون، اقتصاد خود را از راه دامداری و باغداری تأمین میکنند؛ گردشگری بودن شهر نیز موجب ایجاد رستورانهای فراوان در باغها و گذران معاش از این طریق شده است.[۱۴]
فرهنگ و هنر
آدابورسوم: مردم میگون مراسم عزاداری محرم را همراه با تعزیهخوانی اهالی آن برپا میدارند؛ همچنین از رسومات خاص این منطقه اهدای نذورات غیرنقدی مانند طلا و جواهرات، پارچه، گوسفند، مرغ و خروس است که در شبهای آخر عزاداری در مراسم حراجی به فروش میرسانند و مبلغ آن را صرف هیئتها و مکانهای عزاداری میکنند.[۱۵]
سوغات و صنایعدستی: سوغات میگون، میوههای آلبالو، گیلاس و لواشکهای خوشمزۀ تهیه شده از این میوهها است. مردمِ آن، به خلق آثار هنری در قالب سوغات و صنایعدستی نیز مشغولاند؛ سفالگری، منبتکاری، قالیبافی، جاجیمبافی، معرقکاری، گلیمبافی و احجام سنگی از آن جملهاند.[۱۶]
غذای محلی: میگون چندین غذای محلی شامل «والکپلو»، «خورشت قیمهآلو»، «دمیاسفناج»، «شیرینپلو»، «تهچین اسفناج»، «سبزیپلو»، «دمپخت باقلا» و «تهچین مرغ» دارد که والکپلو مهمترین غذای محلی این منطقه بوده و به ثبت ملی رسیده است.[۱۷]
جاذبههای گردشگری
هفتچشمه؛ چشمهای خروشان، واقع در تالار سر میگون و اصلیترین منطقۀ گردشگری میگون است. هفتچشمه، نام چند چشمۀ بر آمده از دل کوه است که بهشکل آبشارهایی کوچک جاری شده و در حوضچهای به هم میآمیزند. آب این حوضچه سیرابکنندۀ باغهای میگون است.
درۀ هَملون؛ درۀ هملون در بین میگون و شمشک واقع شده و در قدیم این دره «همهجا لانه» یا «همه لانه» نامیده میشد؛ این نام را بهعلت غارهای کوچک فراوان و لانههای حیوانات بر آن نهاده بودند. هملون دو غار اصلی با نامهای هملون کوچک (با طول پنجاه متر) و هملون بزرگ (به طول صد متر) دارد. درۀ هملون پوشیده از درختان میوهای چون سیب، آلبالو و گیلاس است.
آبشار یخی هملون؛ آبشار هملون در مسیر میگون به شمشک قرار گرفته و در زمستان با قندیلهای یخزده جاذبۀ بینظیری را برای گردشگران فراهم کرده است.
قُلۀ آبک؛ این قله با ارتفاع 3488 متر در شمال شرقی میگون واقع شده و با کوهنوردی از چهار مسیر دلخواه موجود، میتوان طبیعت بکر و زیبای آن را به تماشا نشست. مدرسۀ بینالمللی یخنوردی میگون؛ این مدرسه در درۀ هملون و در نزدیکی آبشار قرار دارد و مسابقات جهانی یخنوردی و آموزش آن در این مدرسه انجام میشود.[۱۸]
امکانات رفاهی
میگون اقامتگاههای بسیاری در قالب سوییتها و ویلاهای شخصی دارد؛ هتل جهانگردی میگون نیز یکی از بهترین هتلهای آن منطقه بهشمار میرود.[۱۹]
مسیر دسترسی
مسیر تهران: جهت دسترسی به این منطقه، از بزرگراه شهید بابایی تهران بهسمت شرق رفته و با رسیدن به پل خیابان استخر بهطرف شمال پیچیده و به سهراه گردنۀ قوچَک رسیده و با رفتن به سمت چپ میدان لشگرک و ادامۀ مسیر به اوشان و فشم میتوان رسید، سمت چپ میدان اصلی فشم، مسیر میگون را نشان میدهد.
مسیر جادهچالوس: در جادهچالوس بین کندوان و گچسر، با ورود به سه راهی فرعی و ادامۀ مسیر به سمت شرق و بعد از عبور از گاجِره، دیزین و شِمشَک به میگون میتوان رسید.
حملونقل عمومی: تاکسیهای میگون در فلکه چهارم تهرانپارس قرار دارد، از ایستگاه مترو حقانی نیز اتوبوسهایی برای رفتن به میگون وجود دارد.[۲۰]
پانویس
- ↑ آذرنیوش، «میگون تهران کجاست؟»، وبسایت کجارو.
- ↑ «دربارۀ شهر میگون/ راهنمای جامع برای سفر به میگون»، وبسایت اتاقک.
- ↑ فهندژی سعدی، «گذری بر تاریخ و جغرافیای میگون»، وبسایت میگون.
- ↑ فهندژی سعدی، «گذری بر تاریخ و جغرافیای میگون»، وبسایت میگون.
- ↑ «دربارۀ شهر میگون/ راهنمای جامع برای سفر به میگون»، وبسایت اتاقک.
- ↑ فهندژی سعدی، «گذری بر تاریخ و جغرافیای میگون»، وبسایت میگون.
- ↑ آذرنیوش، «میگون تهران کجاست؟»، وبسایت کجارو.
- ↑ «میگون کجاست؟»، وبسایت جاده.
- ↑ «میگون تهران»، وبسایت هماقلیم.
- ↑ «میگون منطقۀ زیبای تهران با گویش مازندرانی»، افق نیوز.
- ↑ «میگون منطقۀ زیبای تهران با گویش مازندرانی»، افق نیوز.
- ↑ «روستای میگون شهر تهران»، وبسایت رزرواسیون آریا.
- ↑ آذرنیوش، «میگون تهران کجاست؟»، وبسایت کجارو.
- ↑ «میگون کجاست؟»، وبسایت ویلاجار.
- ↑ «میگون کجاست؟»، وبلاگ مدیاسرا.
- ↑ «میگون تهران»، وبسایت هماقلیم.
- ↑ «میگون تهران»، وبسایت هماقلیم.
- ↑ زارع، «جاهای دیدنی شهر میگون»، وبسایت اتاقک.
- ↑ «روستای میگون»، وبسایت کوچهگرد.
- ↑ «میگون تهران کجاست؟»، وبسایت اسنپ تریپ.
منابع
- آذرنیوش، زهرا، «میگون تهران کجاست؟»، وبسایت کجارو، تاریخ درج مطلب: 3 خرداد 1401ش.
- «دربارۀ شهر میگون/ راهنمای جامع برای سفر به میگون»، وبسایت اتاقک، تاریخ درج مطلب: 28 شهریور 1400ش.
- «روستای میگون»، وبسایت کوچهگرد، تاریخ درج مطلب: 17 مهر 1400ش.
- «روستای میگون شهر تهران»، وبسایت رزرواسیون آریا، تاریخ بازدید: 30 مهر 1401ش.
- زارع، نازنین، «جاهای دیدنی شهر میگون»، وبسایت اتاقک، تاریخ درج مطلب: 20 مهر 1400ش.
- فهندژی سعدی، سعید، «گذری بر تاریخ و جغرافیای میگون»، وبسایت میگون، پاییز 1389ش.
- فهندژی سعدی، سعید، «گذری بر تاریخ و جغرافیای میگون (منابع آبی)»، وبسایت میگون، تاریخ درج مطلب: 16خرداد 1391ش.
- «میگون تهران»، وبسایت هماقلیم، تاریخ بازدید: 30 مهر 1401ش.
- «میگون تهران کجاست؟»، وبسایت اسنپ تریپ، تاریخ درج مطلب: 1 بهمن 1397ش.
- «میگون کجاست؟»، وبسایت جاده، تاریخ بازدید: 30 مهر 1401ش.
- «میگون کجاست؟»، وبسایت ویلاجار، تاریخ درج مطلب: 6 تیر 1395ش.
- «میگون کجاست؟»، وبلاگ مدیاسرا، تاریخ درج مطلب: 23 شهریور 1393ش.
- «میگون منطقۀ زیبای تهران با گویش مازندرانی»، افق نیوز، تاریخ درج مطلب: 19 خرداد 1401ش.