چارده‌پال: تفاوت میان نسخه‌ها

زن‌ها در شب چهاردهم ماه قمری، در خانه‌ای که مرد خانه یک‌بار ازدواج کرده باشد، جمع مي‌شوند.<ref>- [http://0797525627.blogfa.com/post/33 امید، «رسم و رواج های جاغوری»، وبلاگ اگر به یاد جاغوری افتادی.]</ref>  سپس، دختر باکره‌ای را لباس تمیز مي‌پوشانند و مانند يك عروس روي تخت نشانده و یک ظرف آب را پیش روی دختر به‌صورتی می‌گذارند که اشیاء داخل آن دیده نشود. زنان دیگر دور دختر حلقه ‌زده و هر کدام نشانه‌ای از خود مانند انگشتر، حلقه و سکه درون ظرف می‌اندازند. سپس زنان خوش‌صدا به‌نوبت دوبیتی‌هایی از شاعران محلی، بابا طاهر و فائز دشتستانی را می‌خوانند<ref>[http://www.216sua.blogfa.com/ سمیع الله، «<ref></ref>ترانه ها درآیین های نمایشی هزاره ها» وبلاگ رحیم بیگ.]</ref> و با هر بارخواندن دوبیتی، دختر جوان یکی از انگشترها و یا حلقه‌های ریخته‌شده داخل ظرف را بیرون می‌آورد. بعد از آن، تعبیرکنندگان بدون اینکه از نیت‌کننده خواهان توضیح نیت شوند، دوبیتی را معنا و با گفتن جملۀ «بد است» یا «خوب است»، تعبیر می‌کنند؛ اما صاحب نیت، خود دوبیتی را چندینبار زمزمه می‌کند و معنای آن را با نیت خود تطبیق می‌دهد.<ref>[http://mahdizartosht.blogspot.com/2012/09/blog-post_2643.html?m=1 مهدی زرتشت، « چارده پال؛ فرهنگ دیرپای هزارگی»، وب‌سایت رنگار.]</ref>