شاه است حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

خواجه معین‌الدین در مصرع دوم از سروده خود، امام حسین را دین و دین‌پناه می‌نامد. دین در فرهنگ مسلمانان شامل مجموعه‌ای از باورهای پذیرفته‌شده و کنش‌های فردی و جمعی متناسب با آن است<ref>[https://mesbahyazdi.ir/node/2249/1%D9%80-%D8%AF%DB%8C%D9%86-%D9%88-%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF مصباح یزدی، پرسش‌ها و پاسخ‌ها، 1381ش، ج3، ص 149]؛ جوادی آملی، شریعت در آینه معرفت، ۱۳۷۲ش، ص۹۳</ref> که سبک زندگی معینی را برای رسیدن انسان به سعادت، پیشنهاد می‌کند.[http://lib.eshia.ir/12016/16/178/%D8%A7%D9%84%D8%AD%D9%8A%D8%A7%D8%A9 طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۳۷۲ش، ج۱۶. ص۱۷۸]</ref>  از منظر خواجه معین‌الدین، قیام و شهادت امام حسین سبک زندگی ویژه‌ای را معرفی می‌کند که در چارچوب دین اسلام شامل باورها، اخلاقیات و کنشگری سازگار با آن است. او در جهاد و مبارزه از جوانمردی و گذشت، غافل نمی‌شود؛ به دشمن خود، آب می‌دهد و حتی حیوانات آنها را سیراب می‌کند. حسین در آغاز تهاجم دشمن، از آنها برای مناجات با خدا فرصت می‌طلبد و در ظهر عاشورا که جنگ به اوج رسیده است، نماز ظهر را برپا می‌دارد. از این منظر، سبک زندگی حسین تا لحظۀ شهادت او، حقیقت دین را به تماشا می‌گذارد.<ref>[https://www.maarefehosseini.ir/article_93309.html ساجدی و حسنی، «تجلی عزت و عظمت حسینی در دوبیتی خواجه معین‌الدین چشتی»، 1398ش، ص77-78]</ref>  خواجه معین‌الدین، امام حسین را هم دین می‌داند و هم حافظ آموزه‌های دین؛ حسین با قیام و شهادت خود در برابر جریان تحریف دین ایستاد تا اسلام واقعی برقرار بماند. از منظر امام حسین، حاکمیت امثال یزید بر جامعۀ مسلمان به‌مثابه مرگ اسلام است<ref>سید بن طاووس، اللهوف علی قتلی الطفوف، 1348ش، ص24</ref>  و کوشید که از جایگاه امامت، نظم دینی را به امت مسلمان بازگردانَد.<ref>مکارم شیرازی، قهرمان توحید: شرح و تفسیر آیات مربوط به حضرت ابراهیم، 1388ش، ص194</ref>  قیام و شهادت امام حسین، جامعۀ مسلمان را متوجه کژکارکرد حکومت بنی‌امیه کرد و از این رهگذر موجب احیا و بقای دین اسلام شد.<ref>مکارم شیرازی، عاشورا: ریشه‌ها، انگیزه‌ها، رویدادها، پیامدها، 1387ش، ص685</ref>