پروین اعتصامی: تفاوت میان نسخه‌ها

«داروی بیماری مزمن شرق، منحصر به تعلیم و تربیت است. که شامل زن و مرد باشد و تمام طبقات را از خوان گسترده‌ی معرفت مستفیض نماید. ایران، وطن عزیز ما که مفاخر و مآثر عظیمه‌ی آن زینت‌افزای تاریخ جهان است. ایران که تمدن قدیمش، اروپای امروز را رهین منت و مدیون نعمت خویش دارد. ایران با عظمت و قوتی که قرن‌ها بر اقطار و ابحار عالم حکم‌روا بود، از مصائب و شداید شرق سهم وافر برده، اکنون دنبال گمگشته‌ی خود می‌دود... ایرانی باید ضعف و ملالت را از خود دور کرده، تند و چالاک این پرتگاه‌ها را عبور نماید. امیدواریم به‌همت دانشمندان و متفکرین، روح فضیلت در ملت ایجاد شود و با تربیت نسوان اصلاحات مهمه‌ی اجتماعی در ایران فراهم گردد.»<ref>بهمن، مهناز، پروین اعتصامی (چهره‌های درخشان)، تهران، انتشارات مدرسه، ص18ـ19.</ref><br>

    

از سوی دیگر، پروین روحیه‌ای کاملا ظلم‌ستیز داشت، تا آن‌جا که در سال 1315ش، وقتی برای دریافت مدال درجه سه لیاقت از سوی دولت شاهنشاهی دعوت شد، آن را نپذیرفت. وی همچنین پیشنهاد رضاشاه برای تدریس ملکه و ولیعهد را نیز رد کرد، زیرا به ایستادگی در برابر ظلم پای‌بند بود و چنین باوری به وی اجازه حضور در چنین مکان‌هایی را نمی‌داد. پروین، شعر «صاعقه ما ستم اغنیاست» را در همان زمان سرود.<ref>بهمن، پروین اعتصامی (چهره‌های درخشان)، 1391ش، ص22ـ23.</ref>  وی در این شعر، ظلم را نماد وقاحت و بی‌شرمی شخص ظالم معرفی کرده است. پروین اشعار دیگری را نیز در مذمت ظلم سروده است. مانند: «ای رنجبر»، «تیره بخت» و «اشک یتیم».<br>

پدر پروین، همکاران علمی پدرش، دوران تحصیلِ او و مهم‌تر از همه، تحولات سیاسی و اجتماعی جامعه ایران از جمله عوامل اثرگذار بر شخصیت و اندیشه پروین بود.