عیالواری: تفاوت میان نسخه‌ها
←مزایای سبک زندگی عیالواری
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
# فعالیت‌های مشارکتی و هم‌افزا؛ | # فعالیت‌های مشارکتی و هم‌افزا؛ | ||
# ترویج فضایل اخلاقی مانند صبر، قناعت، سازش، مسئولیت‌پذیری و رفتار حمایتی میان اعضای خانواده؛ | # ترویج فضایل اخلاقی مانند صبر، قناعت، سازش، مسئولیت‌پذیری و رفتار حمایتی میان اعضای خانواده؛ | ||
# دوستی و روابط صمیمی میان اعضای خانواده و آگاهی از دغدغه‌های یکدیگر. | # دوستی و روابط صمیمی میان اعضای خانواده و آگاهی از دغدغه‌های یکدیگر.<ref> [https://www.sid.ir/paper/136282/fa دهداری و همکاران، «بررسی دانش بومی زنان روستایی در تولید و مدیریت محصولات دامی »، 1396ش، ص311-318.]</ref> | ||
==تغییر الگوی زندگی از عیالواری به فردگرایی== | ==تغییر الگوی زندگی از عیالواری به فردگرایی== | ||
خانواده ایرانی در گذشته از الگوی خانوادۀ پرجمعیت و عیالوار پیروی می‌کرد که به شکل همزیستی سه نسل یا بیشتر در کنار هم و در زیر یک سقف بود؛ اما امروزه سبک زندگی دگرگون شده و با گسترش فرهنگ بیگانه، افراد جامعه به خانوادۀ هسته‌ای و کم‌جمعیت با ساختاری کوچک و متشکل از زوجین و تعداد اندکی فرزند، تمایل دارند. در این الگو، تشکیل خانوادۀ پرجمعیت، ناسازگار با شرایط نامطلوب اقتصادی و دغدغه‌های مربوط به فرزندآوری و فرزندپروری، قلمداد می‌شود؛ این در حالی است که خانوادۀ کم‌جمعیت میان افراد متمول و ثروتمند، رواج بیشتری یافته است. در همین راستا همزیستی زوجین با والدین مسن خود نیز به بهانۀ عدم توانایی آنها در پاسخ به نیازهای مراقبتی و اقتصادی و دخالت آنها در تربیت نوه‌ها و زندگی زوجین، کاهش یافته است. نتیجه این دگرگونی، افزایش خانواده‌های تک‌فرزند و كاهش جمعیت است. گسترش این نگرش در جامعه ایرانی، پیامدهای زیر را در پی داشته است: | خانواده ایرانی در گذشته از الگوی خانوادۀ پرجمعیت و عیالوار پیروی می‌کرد که به شکل همزیستی سه نسل یا بیشتر در کنار هم و در زیر یک سقف بود؛ اما امروزه سبک زندگی دگرگون شده و با گسترش فرهنگ بیگانه، افراد جامعه به خانوادۀ هسته‌ای و کم‌جمعیت با ساختاری کوچک و متشکل از زوجین و تعداد اندکی فرزند، تمایل دارند. در این الگو، تشکیل خانوادۀ پرجمعیت، ناسازگار با شرایط نامطلوب اقتصادی و دغدغه‌های مربوط به فرزندآوری و فرزندپروری، قلمداد می‌شود؛ این در حالی است که خانوادۀ کم‌جمعیت میان افراد متمول و ثروتمند، رواج بیشتری یافته است. در همین راستا همزیستی زوجین با والدین مسن خود نیز به بهانۀ عدم توانایی آنها در پاسخ به نیازهای مراقبتی و اقتصادی و دخالت آنها در تربیت نوه‌ها و زندگی زوجین، کاهش یافته است. نتیجه این دگرگونی، افزایش خانواده‌های تک‌فرزند و كاهش جمعیت است. گسترش این نگرش در جامعه ایرانی، پیامدهای زیر را در پی داشته است: | ||