مناقب خوانی: تفاوت میان نسخه‌ها

مناقب‌خوانی، نوعی ستایش مذهبی و بیان روایات حماسی- آیینی است. مناقب‌خوانی را از جمله هنرهای آیینی و نیز از کهن‌ترین آیین‌های سوگ در ایران می‌دانند که امروزه به یکی از مردمی‌ترین آیین‌های مذهبی در سوگ اهل‌بیت و به‌ویژه امام حسین تبدیل شده است. مناقب‌خوانی، علاوه بر ایران در کشورهای افغانستان، تاجیکستان و پاکستان نیز اجرا می‌شود.

مناقب‌خوانی که امروزه بیشتر با نام منقبت‌خوانی شناخته می‌شود، هنری آیینی و مذهبی در ایران کهن، به‌خصوص منطقۀ خراسان است. مناقب در لغت به‌معنای اوصاف حمیده و نیز شعری است که در ستایش فردی سروده شده باشد.<ref>انوری، فرهنگ سخن، 1381ش، ص7427.</ref> منقبت نیز در لغت به‌معنای هنر، ستودگی، آن چیزی‌که موجب ستایش و مباهات شده و نیز به‌معنای مدح و ستایش پیامبر و اهل‌بیت او آمده است.<ref>[https://vajehyab.com/dehkhoda/%D9%85%D9%86%D9%82%D8%A8%D8%AA دهخدا، لغت‌نامه، ذیل واژۀ «منقبت».]</ref> مناقب‌خوان، به‌معنای ستایشگر ائمۀ شیعه و فردی است که محامد اهل‌بیت را برمی‌شمارد.<ref>[https://vajehyab.com/dehkhoda/%D9%85%D9%86%D8%A7%D9%82%D8%A8-%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86?q=%D9%85%D9%86%D8%A7%D9%82%D8%A8%20%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86 دهخدا، لغت‌نامه، ذیل واژۀ «مناقب‌خوان»].</ref>  منقبت‌خوان نیز به فردی اشاره دارد که ستایشگر اهل‌بیت بوده و آنها را می‌ستاید.<ref>دهخدا، لغت‌نامه، 1377ش، ص2156.</ref> هوشنگ جاوید، پژوهشگر موسیقی آیینی، محلی و قومی ایرانی، مناقب‌خوانی را نوعی رفتار آیینی و توام با نمایش عزاداری منقبت‌خوان‌ها دانسته که در آیین‌های سوگ شهادت اهل‌بیت پیامبر به‌خصوص امام علی و امام حسین اجرایی می‌شوند.<ref> [https://www.irna.ir/news/83029521/%D9%85%D9%86%D8%A7%D9%82%D8%A8-%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D9%86%D8%AE%D9%84-%D9%82%D8%AF-%D9%83%D8%B4%DB%8C%D8%AF%D9%87-%D8%A7%D8%B2-%D8%A7%DB%8C%D9%85%D8%A7%D9%86-%D9%88-%DB%8C%D9%82%DB%8C%D9%86-%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D «مناقب‌خوانی نخل قد کشیده از ایمان و یقین حسین»، خبرگزاری ایرنا.]</ref>  

کارشناسان، ریشه‌های مناقب‌خوانی را در آوازهای آیینی ایران باستان بررسی کرده‌اند. آنها، یشت‌ها را که نوعی آوازهای ستایشی ایزدان بودند از جمله نمونه‌های این نوع از آوازها می‌دانند. پس از ظهور اسلام و ورود آن به ایران، سرودهای آیینی و ستایشی جایگاهی ویژه میان مسلمانان ایرانی پیدا کرده و با تغییراتی در متون این سروده‌ها، به آوازهایی در مدح و رثای بزرگان دین تبدیل شدند.<ref>[https://sooremehr.ir/book/1518/%D9%85%D9%86%D8%A7%D9%82%D8%A8-%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%DB%8C/#tab1 «مناقب‌خوانی»، وب‌سایت سوره مهر.]</ref>  ایرانیان خداجو و یگانه‌پرست، برای حفظ هویت فرهنگی خود، آداب، رسوم و سنن دین اسلام و مذهب شیعه را با آیین‌ها و رفتارهای نمایشی پیشین خود ادغام کرده و از آن در مسیر سوگ و ثنای امام حسین، قیام او و نیز بزرگداشت حماسۀ عاشورا، در قالب مناقب‌خوانی، بهره‌برداری کرده‌اند.<ref>[https://www.irna.ir/news/83029521/%D9%85%D9%86%D8%A7%D9%82%D8%A8-%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D9%86%D8%AE%D9%84-%D9%82%D8%AF-%D9%83%D8%B4%DB%8C%D8%AF%D9%87-%D8%A7%D8%B2-%D8%A7%DB%8C%D9%85%D8%A7%D9%86-%D9%88-%DB%8C%D9%82%DB%8C%D9%86-%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D «مناقب‌خوانی نخل قد کشیده از ایمان و یقین حسین»، خبرگزاری ایرنا.] </ref>

اسفزاری، روضات‌الجنات فی اوصاف مدینه هرات، 1338ش، ص328.</ref> در قرن‌های پنجم و ششم قمری، افرادی که به مناقب‌خوان یا مناقبی مشهور بودند، در کوچه و بازار برخی شهرهای ایران همچون قم و سایر شهرهای شیعه‌نشین، مناقب اهل‌بیت را با آوازی خوش و بلند می‌خواندند. از مشهورترین مناقب‌خوانان آن دوران می‌توان به «ابوطالب مناقبی» و «ابوالعمید مناقبی» اشاره کرد.<ref>[https://kareymeh.valiasr-aj.com/include/VIEW.php?bankname=LIST&RADIF=230 «مناقب‌خوانی»، وب‌سایت کریمه ولی‌عصر.]</ref> امروزه، مناقب‌خوانی یکی از بخش‌های اصلی در مراسم‌های مختلف شیعیان شناخته می‌شود.<ref>[https://sooremehr.ir/book/1518/%D9%85%D9%86%D8%A7%D9%82%D8%A8-%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%DB%8C/#tab1 «مناقب‌خوانی»، وب‌سایت سوره مهر.]</ref>   

# تبلیغ دین و مذهب؛

# حفظ شعائر دینی- مذهبی؛

# ترویج مکتب و معارف اهل‌بیت؛

# زنده نگه‌داشتن ارزش‌ها و نیز آموزه‌های اعتقادی شیعه؛

# مدح و ثنای اهل‌بیت پیامبر؛

# تقویت احساسات مذهبی؛  

# پرورش شاعران ولایی و رونق شعر آیینی.<ref>موسوی، «درآمدی بر آیین منقبت‌خوانی در کابل»، 1401ش، ص73-74.</ref>

# در مجالس مناقب‌خوانی، چند رکن مهم وجود دارد:

# صاحب مجلس: فردی است که مناقب‌خوانی را در منزل یا تکیه‌خانۀ منسوب به خود برگزار می‌کند. از جمله وظایف صاحب مجلس، آماده کردن مقدمات لازم برای اجرای مراسم اعم از مکان و پذیرایی شرکت‌کنندگان و گاهی مکان لازم برای استراحت مناقب‌خوانان است.  

# مناقب‌خوان: فردی است که با صدایی گرم، خوش و بلند اشعاری را در وصف پیامبر و اهل‌بیت او می‌خواند. این افراد، در بیشتر موارد، اشعار مورد نظر را حفظ بوده و گاهی نیز از روی کاغذ به خوانش آن می‌پردازند. مناقب‌خوانان، میان خود سلسله مراتبی دارند؛ فردی که از تجربۀ بیشتری برخوردار است «استاد» خوانده می‌شود. آنها، در ازای اجرای خود دستمزدی دریافت نکرده و آن را نوعی توهین به خود و مجلس می‌دانند.

# مکان: مناقب‌خوانی به‌صورت معمول، در مکان‌هایی وسیع در محیط تکیه‌خانه، صحن خانه‌ها یا اتاق‌های بزرگ برگزار می‌شود. گاهی، در برخی محله‌های شیعه‌نشین، بخشی از کوچه را مسقف و مفروش می‌کردند که «سقاخانه» خوانده می‌شد و مراسم مناقب‌خوانی را در آن برگزار می‌کردند.  

# زمان: مناقب‌خوانی، بیشتر به‌صورت هفتگی و در برخی روزهای خاص همچون ایام ولادت و شهادت اهل‌بیت، برگزار می‌شود. از دیگر زمان‌های اجرای مناقب‌خوانی می‌توان به شب‌ها و روزهای جمعه اشاره کرد. در کشور افغانستان، منقبت‌خوانی در ایام نوروز نیز مرسوم است. آنها بر این باورند که در نوروز، امام علی از سوی خداوند به‌عنوان پیشوای مسلمین انتخاب شده است؛ به‌همین دلیل تا چهل روز پس از نوروز این مراسم را در اماکنی مقدس همچون «زیارت سخی»<ref>مکانی در منطقۀ کارته‌سخی کابل، پایتخت افغانستان که محل زیارت شیعیان و اهل تسنن به‌شمار می‌رود.</ref>  برگزار می‌کنند.  

# شعر: مناقب‌خوانان همواره در تلاش بوده‌اند تا اشعاری فاخر و پرمحتوا را بخوانند. در مجالس مناقب‌خوانی، اشعار درجه یک و کهن فارسی خوانده می‌شوند که بیشتر در قالب قصیده و ترجیع‌بند هستند. مناقب‌خوانان، همچنین، تلاش می‌کنند تا اشعاری متناسب با موضوع مجلس انتخاب کنند؛ برای مثال، در ایام نوروز، شعرهای فرخی و منوچهری بیشتر خوانده می‌شود؛ زیرا از تصویرپردازی‌های زیبا و توصیفاتی خیال‌انگیز برخوردار هستند.<ref>موسوی، «درآمدی بر آیین منقبت‌خوانی در کابل»، ، 1401ش، ص83-85.</ref>  

# مجلس مناقب‌خوانی که بیشتر در تکیه‌خانه‌ها یا منازل بزرگان و افراد مشهور برگزار می‌شود. در این مجلس، از شرکت‌کنندگان پذیرایی شده و اشعاری در سبک کلاسیک خوانده می‌شوند.  

# مجلس مناقب‌خوانی که در قبرستان‌ها، زیارتگاه‌ها یا اماکن عمومی برگزار می‌شود. در این مجلس، منقبت‌خوان غیر حرفه‌ای بوده و نوع اشعار نیز از سطحی پایین‌تر برخوردار هستند.<ref>واصفی، بدایع‌الوقایع، 1356ش، ج2، ص247.</ref>

همچنین، ملاحسین واعظ کاشفی، در فتوت‌نامۀ خود مناقب‌خوانان را به چهار گروه تقسیم کرده است:

# گروه اول، افرادی هستند که اشعار خود را در منقبت امام علی سروده‌اند؛

# گروه دوم، افرادی هستند که خود شاعر نبوده و اشعار دیگران را در منقبت اهل‌بیت می‌خوانده‌اند؛

# گروه سوم، افرادی که علاوه بر منقبت‌خوانی یا مداحی، سقایی هم می‌کرده‌اند؛

# گروه چهارم، افرادی بوده‌اند که از طریق منقبت‌خوانی در معابر و در نزدیکی منازل مردم، از آنها درخواست کمک نیز داشته‌اند که اقدام این گروه از نظر بسیاری ناپسند بوده است.<ref>[https://rasekhoon.net/article/show/1345279/%D8%AC%D8%B3%D8%AA-%D9%88%D8%AC%D9%88%DB%8C%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE-%D9%85%D9%86%D8%A7%D9%82%D8%A8-%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%DB%8C «جست‌وجویی در تاریخ مناقب‌خوانی»، وب‌سایت راسخون.]</ref>

با حضور شرکت‌کنندگان در مجلس مناقب‌خوانی، استاد مناقب‌خوانی نیز در جلسه حاضر می‌شود. سپس، صاحب مجلس، چوب یا عصای مخصوص مناقب‌خوانی را جلوی پای استاد قرار می‌دهد. این عصا، نشانه‌ای از اتکا و نیز بیانگر راه و طریقت ولایت اهل‌بیت پیامبر است. پس از آن، مجلس مناقب‌خوانی با نام خدا، درود بر پیامبر اسلام و اهل‌بیت او آغاز می‌شود. تلاوت آیاتی از قرآن کریم نیز در این مجلس صورت می‌گیرد. سپس، یکی از اعضای مجلس، به فرستادن صلوات یا چاووشی مشغول شده و یکی از منقبت‌خوانان، دو یا چند بیت و قصیده را با آوازی آهنگین و بلند می‌خواند. شروع مجلس با افراد تازه‌کار بوده و شاگردان مناقب‌خوانی که در حال آموزش هستند، مراسم را آغاز می‌کنند. فرد شروع‌کننده به منقبت‌خوانی، ابتدا عصا را از مقابل استاد گرفته و پس از بوسیدن آن، چند تک‌بیت یا ابیاتی از یک غزل یا قصیده را می‌خواند. استاد مناقب‌خوان نیز در حین کار، اصطلاحات و تذکراتی را به این افراد می‌دهد و در صورت فراموشی یک بیت، آن را به مناقب‌خوان یادآوری می‌کند. شروع مناقب‌خوانی در اصطلاح «ابتدانامه» یا «ابتدائیه» خوانده می‌شود. برخی، پس از ابتدانامه، مناجات‌های دیگری را نیز می‌خوانند. سپس، منقبت‌خوان، قصیده یا شعری که در حدود چهل بیت را در برمی‌گیرد، با سبک مخصوص می‌خواند. پایان مناقب‌خوانی نیز با اشعاری مخصوص، همچون بیت زیر مشخص می‌شود:<br>

مراسم مناقب‌خوانی، با گذاشتن عصای منقبت‌خوانی نزد فرد بعدی ادامه می‌یابد. عصای مناقب‌خوانی تا پایان مراسم روی زمین گذاشته نمی‌شود تا در نهایت، آن را پیش استاد منقبت خوان می‌گذارند. اجرای استاد، طولانی‌ترین و مهیج‌ترین اجرای مناقب‌خوانی بوده و اشعاری در حدود 200 بیت را در برمی‌گیرند.<ref>موسوی، «درآمدی بر آیین منقبت‌خوانی در کابل»، 1401ش، ص89-91.</ref> در این میان، حاضران در مراسم، با فرستادن صلوات، هم به تشویق مناقب‌خوانان پرداخته و هم به آنها فرصت استراحت می‌دهند. در نهایت، مراسم مناقب‌خوانی با دعای استاد منقبت‌خوان به پایان می‌رسد.<ref>ذوالفقاری، «بحر طویل فارسی»، 1372ش، ص33.</ref>   

مناقب‌خوانی، از دیرباز، از آیین‌های مذهبی شیعیان در افغانستان بوده که تا امروز در اعیاد مذهبی، روزهای خاصی از هفته و نیز نوروز اجرایی می‌شده است. کارشناسان، پیشینۀ این آیین مذهبی در افغانستان را به دورۀ تیموریان در هرات بازمی‌گردانند که در دوره‌های صفویان و افشاریان با تغییراتی مواجه شده است. امروزه، این آیین کهن مذهبی، در میان قزلباشان شیعه در کابل مرسوم بوده و سایر شیعیان افغانستان از جمله هزاره‌ها نیز اهتمام بسیاری در برپایی مناقب‌خوانی در افغانستان دارند.<ref>موسوی، «درآمدی بر آیین منقبت‌خوانی در کابل»، 1401ش، ص71.</ref> از شاخص‌ترین چهره‌های مناقب‌خوانی در افغانستان می‌توان به سید محمدکاظم مشهور به «بلبل» اشاره کرد. دیوان اشعار بلبل نزدیک به بیست هزار بیت را شامل می‌شود که در سال 1365ش، در ایران چاپ شد.<ref>انوشه، دانشنامۀ ادب فارسی، 1381ش، ص171.</ref> شعر زیر از سروده‌های بلبل است که در مدح اهل‌بیت پیامبر سروده شده است:<ref>بلبل، دیوان بلبل، 1365ش، ص59.</ref> <br>

 

از دیگر شاعران معروف کشور افغانستان می‌توان به «عایشه درانی» از شعرای اهل‌سنت افغانستان اشاره کرد. او که خود را غرق در دریای محبت اهل‌بیت یافته، اشعاری نغز در وصف اهل‌بیت پیامبر و امام علی سروده است. عایشه، همچنین در قصیده‌ای 45 بیتی به توصیف حضرت زهرا پرداخته و صفات و القاب او را برشمرده است. ابیات زیر بخشی از شعر این بانوی شاعر در وصف امیرالمؤمنین است:<ref>[https://www.sibtayn.com/fa/index.php?option=com_content&view=article&id=48260:%D8%A7%D8%B4%D8%B9%D8%A7%D8%B1-%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%D8%AF%D9%86%DB%8C-%D8%A8%D8%A7%D9%86%D9%88%DB%8C-%D8%B4%D8%A7%D8%B9%D8%B1-%D8%A7%D9%87%D9%84-%D8%B3%D9%86%D8%AA-%D8%A7%D9 «اشعار خواندنی بانوی شاعر اهل سنت افغان در وصف حضرت علی»، پایگاه اطلاع‌رسانی مؤسسۀ جهانی سبطین.]</ref><br>

مناقب‌خوانی، خود موسیقی خاصی نداشته و از گوشه‌ها و متن‌های موسیقی ایرانی بهره گرفته است.<ref>[https://www.khabaronline.ir/news/1812263/%D9%85%D9%86%D8%A7%D9%82%D8%A8-%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D9%87%D9%86%D8%B1%DB%8C-%D8%A7%D8%B3%D8%AA-%DA%A9%D9%87-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D9%87%D8%A7-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C%D8%B4-%D8%AE%D9%88%D «مناقب‌خوانی هنری است که ایرانی‌ها برایش خون دادند»، خبرآنلاین.]</ref> برخی از کارشناسان، اهمیت مناقب‌خوانی را در حفظ نواهای موسیقی ایرانی می‌دانند. در برخی برهه‌های تاریخی، موسیقی برای عوام ممنوع بوده و منقبت‌خوانان با استفاده از این هنر توانستند گوشه‌ها و آوازهای موسیقی ایران را حفظ کرده و به نسل‌های بعدی منتقل کنند.<ref>[https://sooremehr.ir/book/1518/%D9%85%D9%86%D8%A7%D9%82%D8%A8-%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%DB%8C/#tab1 «مناقب‌خوانی»، وب‌سایت سوره مهر.]</ref><br>

در سال 1402ش، آلبومی با عنوان «مناقب‌خوانی در ایران» منتشر شد که از تازه‌ترین محصولات مرکز موسیقی حوزۀ هنری بوده و با پژوهش هوشنگ جاوید، از مدرسان و محققان ایرانی جمع‌آوری شده است. در این آلبوم، انواع مناقب‌خوانی علوی، مناقب‌خوانی حسینی (مرثیه و مصیبت)، مناقب مهدوی و نیز برخی روایات منسوب به حضرت علی همراه با سازهایی همچون دوتار، نی و چنگ ضبط و ثبت شده‌اند.<ref>[https://www.mehrnews.com/news/5878457/%D8%A2%D9%84%D8%A8%D9%88%D9%85-%D9%85%D9%86%D8%A7%D9%82%D8%A8-%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D9%85%D9%86%D8%AA%D8%B4%D8%B1-%D8%B4%D8%AF-%D8%B4%D9%86%DB%8C%D8%AF%D9%86-%DB%8 سعیدی، «آلبوم مناقب‌خوانی در ایران منتشر شد/ شنیدن یک گنجینۀ موسیقایی»، خبرگزاری مهر.]</ref>   

بسیاری از کارشناسان، شکوفایی مناقب‌خوانی را تحت تأثیر شعر فارسی می‌دانستند؛ زیرا شعر فارسی از ابتدا تلاش کرده تا موضوع مدح و ستایش را که در شعر عرب سابقه داشته، در خود جای دهد. به‌همین دلیل، بسیاری از شاعران فارسی‌زبان از همان آغاز ظهور اسلام کوشیدند تا همچون شاعران عرب‌زبان، اشعاری را دربارۀ پیامبر و اهل‌بیت او بسرایند. شاعران نامداری همچون فردوسی، کسایی، معینی، سنایی غزنوی و ظهیری نیز در این زمینه شعر سروده‌اند؛<ref>قزوینی رازی، النقض، 1358ش، ص232.</ref> برای مثال، فردوسی در شعر خود به اهل‌بیت پیامبر اشاره کرده است:<ref>فردوسی، شاهنامه، 1387ش، ص4.</ref><br>

* اسفزاری، معین‌الدین محمد، روضات‌الجنات فی اوصاف مدینه هرات، تهران، دانشگاه تهران، 1338ش.

* «اشعار خواندنی بانوی شاعر اهل سنت افغان در وصف حضرت علی»، پایگاه اطلاع‌رسانی مؤسسۀ جهانی سبطین، تاریخ بازدید: 23 بهمن 1402ش.

* انوری، حسن، فرهنگ سخن، چ7، تهران، سخن، 1381ش.

* انوشه، حسن، دانشنامۀ ادب فارسی، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، 1381ش.

* بلبل، محمدکاظم، دیوان بلبل، به‌تحقیق پرفسور هدی، تهران، مؤسسۀ تحقیقاتی، انتشاراتی و آموزشی فرهنگ انقلاب اسلامی افغانستان، 1365ش.

* «جست‌وجویی در تاریخ مناقب‌خوانی»، وب‌سایت راسخون، تاریخ بازدید: 23 بهمن 1402ش.

* دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه، تهران، دانشگاه تهران، 1377ش.

* دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه، وب‌سایت واژه‌یاب، تاریخ بازدید: 23 بهمن 1402ش.

* ذوالفقاری، حسن، «بحر طویل فارسی»، مجلۀ رشد آموزش زبان و ادب فارسی، شمارۀ 34، 1372ش.

* ریاحی، محمدامین، زندگی، اندیشه و شعر او، تهران، توس، ص1368ش.

* سعیدی، علیرضا، «آلبوم مناقب‌خوانی در ایران منتشر شد/ شنیدن یک گنجینۀ موسیقایی»، خبرگزاری مهر، تاریخ بارگذاری: 13 شهریور 1402ش.

* فردوسی، ابوالقاسم، شاهنامه، به‌تحقیق سعید حمیدیان، چ13، تهران، قطره، 1387ش.

* فضولی، دیوان اشعار فارسی، قصاید، شمارۀ 48، وب‌سایت گنجور، تاریخ بازدید: 18 بهمن 1402ش.

* قزوینی رازی، نصیرالدین ابوالرشید عبدالجلیل، النقض، به‌تصیح میرجلال‌الدین محدث، تهران، انجمن آثار مفاخر، 1358ش.  

* «مناقب‌خوانی»، وب‌سایت کریمه ولی عصر، تاریخ بازدید: 23 بهمن 1402ش.

* «مناقب‌خوانی نخل قد کشیده از ایمان و یقین حسین»، خبرگزاری ایرنا، تاریخ بارگذاری: 30 شهریور 1397ش.  

* «مناقب‌خوانی»، وب‌سایت سوره مهر، تاریخ بازدید: 18 بهمن 1402ش.

* «مناقب‌خوانی هنری است که ایرانی‌ها برایش خون دادند»، خبرآنلاین، تاریخ بارگذاری: 20 شهریور 1402ش.

* موسوی، محمدجواد، «درآمدی بر آیین منقبت‌خوانی در کابل»، فصلنامۀ علمی مطالعات ادبیات شیعی، سال اول، شمارۀ 1، 1401ش.

* واصفی، محمود، بدایع الوقایع، به‌تصحیح الکساندر یلدرف، تهران، بنیاد فرهنگ، 1356ش.

[[رده: شاعران]]