پرش به محتوا

حضرت محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

۷۴۹ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۶ مارس ۲۰۲۲
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۶: خط ۶:


==سیمای محمد در قرآن==
==سیمای محمد در قرآن==
خداوند پیامبرش را در قرآن با این اوصاف معرفی کرده است: لیّن و نرمخو و مدارا کننده ، نسبت به هدایت بندگان خدا حریص و آرزومند ، دارای اخلاق نیکوی کریمانه ، گوش شنوا برای مخالف و موافق ، نه تنها از تقصیرات دیگران درمی‌گذرد، بلکه حتی به ملامت آنها هم نمی‌پردازد. با فروتنی در قبال دیگران، بال رأفت و رحمت خود را بر سرشان می‌گستراند. اهل مشورت در امور مختلف سیاسی و نظامی با دیگران ، دارای فراخی سینه و سعه صدر ، صبور و شکیبا در برابر گفتار ناپسند و کردار ناشایست دیگران ، وجودش آمیخته با شرم و حیا ، گفتارش برآمده از وحی و عاری از هوی ، در همه حال اتّکالش به خدا ، خاکسار و متواضع و الگویی نیکو برای دیگران است.
خداوند پیامبرش را در قرآن با این اوصاف معرفی کرده است: لیّن و نرمخو و مدارا کننده،<ref>سوره آل‌عمران، آیه 159.</ref> نسبت به هدایت بندگان خدا حریص و آرزومند،<ref>سوره توبه، آیه 128.</ref> دارای اخلاق نیکوی کریمانه،<ref>  سوره مائده، آیه 13؛ سوره زخرف، آیه 89؛ سوره قلم، آیه 4.</ref> گوش شنوا برای مخالف و موافق،<ref>سوره توبه، آیه 61.</ref> نه تنها از تقصیرات دیگران درمی‌گذرد، بلکه حتی به ملامت آنها هم نمی‌پردازد.<ref>  سوره حجر، آیه 85.</ref> با فروتنی در قبال دیگران، بال رأفت و رحمت خود را بر سرشان می‌گستراند.<ref> سوره حجر، آیه 88؛ سوره شعراء، آیه 215.</ref> اهل مشورت در امور مختلف سیاسی و نظامی با دیگران،<ref> سوره آل‌عمران، آیه 159.</ref> دارای فراخی سینه و سعه صدر،<ref> سوره إنشراح، آیه 1.</ref> صبور و شکیبا در برابر گفتار ناپسند و کردار ناشایست دیگران،<ref>سوره طه، آیه 130؛ سوره معارج، آیه 5؛ سوره مزمل، آیه 10.</ref> وجودش آمیخته با شرم و حیا،<ref>سوره أحزاب، آیه 53.</ref> گفتارش برآمده از وحی و عاری از هوی،<ref>سوره نجم، آیه 3ـ4.</ref> در همه حال اتّکالش به خدا،<ref>سوره کهف، آیه 23.</ref> خاکسار و متواضع<ref>سوره کهف، آیه 110.</ref> و الگویی نیکو برای دیگران است.<ref>سوره أحزاب، آیه 21.</ref>
 
==ویژگی‌های اخلاقی ==
==ویژگی‌های اخلاقی ==
محمد (صلی الله علیه و آله) اوقات خود را به سه بخش تقسیم می‌کرد، بخشی برای عبادت خداوند، بخشی برای خانواده و بخشی برای خود که آن را نیز بین مردم تقسیم می‌نمود.  رسیدگی به احوال نیازمندان و رفع نیاز مستمندان، انس با مردم و احوال‌پرسی از آنان، بزرگ‌داشت بزرگان قبایل و انتصاب آنان به عنوان والیان ولایات، پای‌بندی به قاعده تشویق و تحسین ـ تقبیح و تحذیر، میانه‌روی در امور و پرهیز از افراط و تفریط ، گذشتن از حقوق شخصی خود و پافشاری بر حقوق اجتماعی و حدود الهی ، نرمش در امور شخصی و صلابت در مسائل اصولی،  خاکساری و تواضع و قائل نشدن جایگاه ویژه برای خود ، همگان را به یک چشم دیدن و تفاوت قائل نشدن ، آرام سخن ‌گفتن، آبروی کسی را نبردن و لغزش دیگران را بازگو نکردن ، خوش‌رو و خوش‌اخلاق بودن و بدزبان و خشن و عیبجو و چاپلوس نبودن ، پرهیز از جدال و مراء و پرحرفی و اجتناب از بیان مطالب بی‌فایده ، کسی را سرزنش نکردن و لغزش و عیب دیگران را رصد و دنبال ننمودن ، سخن کسی را در صورتی که از حد انصاف تجاوز نکند، تا پایان یافتن آن قطع نکردن، شکیبایی بر ناملایمات و بی‌نزاکتی‌ها، انجام امور فردی و شخصی خود و محول نکردن آن به دیگران، دیرخشم بودن و زود خوشنود شدن، همواره آراسته بودن و اهتمام به امر نظافت، سودمندترین مردم نسبت به آنان ، سبقت در سلام دادن نسبت به کوچک و بزرگ با تأسی به دستور قرآن ، پاسخ سلام را کامل‌تر دادن ، نگاه یکسان به دیگران هنگام صحبت کردن ، شوخی و مطایبه با مردم و فراهم آوردن انبساط خاطر آنان،  مواجهه کلامی به میزان عقل و فهم و درک مخاطب، راستگویی و امانتداری ، دشنام ندادن ، همواره متبسم بودن ، متین، مردم‌دار و مهمان‌نواز، یاری‌رسان به ضعفا و اهل صله رحم بود و در میان قریش به «امین» مشهور بود.  شعار محمد (صلی الله علیه و آله) این بود که من برای تکمیل مکارم اخلاقی مبعوث شده‌ام.  
محمد (صلی الله علیه و آله) اوقات خود را به سه بخش تقسیم می‌کرد، بخشی برای عبادت خداوند، بخشی برای خانواده و بخشی برای خود که آن را نیز بین مردم تقسیم می‌نمود.  رسیدگی به احوال نیازمندان و رفع نیاز مستمندان، انس با مردم و احوال‌پرسی از آنان، بزرگ‌داشت بزرگان قبایل و انتصاب آنان به عنوان والیان ولایات، پای‌بندی به قاعده تشویق و تحسین ـ تقبیح و تحذیر، میانه‌روی در امور و پرهیز از افراط و تفریط ، گذشتن از حقوق شخصی خود و پافشاری بر حقوق اجتماعی و حدود الهی ، نرمش در امور شخصی و صلابت در مسائل اصولی،  خاکساری و تواضع و قائل نشدن جایگاه ویژه برای خود ، همگان را به یک چشم دیدن و تفاوت قائل نشدن ، آرام سخن ‌گفتن، آبروی کسی را نبردن و لغزش دیگران را بازگو نکردن ، خوش‌رو و خوش‌اخلاق بودن و بدزبان و خشن و عیبجو و چاپلوس نبودن ، پرهیز از جدال و مراء و پرحرفی و اجتناب از بیان مطالب بی‌فایده ، کسی را سرزنش نکردن و لغزش و عیب دیگران را رصد و دنبال ننمودن ، سخن کسی را در صورتی که از حد انصاف تجاوز نکند، تا پایان یافتن آن قطع نکردن، شکیبایی بر ناملایمات و بی‌نزاکتی‌ها، انجام امور فردی و شخصی خود و محول نکردن آن به دیگران، دیرخشم بودن و زود خوشنود شدن، همواره آراسته بودن و اهتمام به امر نظافت، سودمندترین مردم نسبت به آنان ، سبقت در سلام دادن نسبت به کوچک و بزرگ با تأسی به دستور قرآن ، پاسخ سلام را کامل‌تر دادن ، نگاه یکسان به دیگران هنگام صحبت کردن ، شوخی و مطایبه با مردم و فراهم آوردن انبساط خاطر آنان،  مواجهه کلامی به میزان عقل و فهم و درک مخاطب، راستگویی و امانتداری ، دشنام ندادن ، همواره متبسم بودن ، متین، مردم‌دار و مهمان‌نواز، یاری‌رسان به ضعفا و اهل صله رحم بود و در میان قریش به «امین» مشهور بود.  شعار محمد (صلی الله علیه و آله) این بود که من برای تکمیل مکارم اخلاقی مبعوث شده‌ام.