چنگالی در افغانستان

چنگالی در افغانستان؛ از خوراک‌های آیینی و سنتی مردم افغانستان.

چنگالی یا مالیده در افغانستان، از جمله دسرهای محبوب است که به آسانی تهیه می‌شود. این خوراک لذیذ که در تمامی مناطق افغانستان تهیه می‌شود، از جمله خوراک‌های آیینی و سنتی این مردم نیز محسوب شده و در موارد بسیاری به‌عنوان نذری و توسل به حضرت زهرا و امام حسین، طبخ می‌شود.

چنگالی در فرهنگ مردم افغانستان

چنگالی که در برخی مناطق افغانستان، به‌نام «مالیده» نیز مشهور است، از جمله دسرهای خوشمزه و محبوب افغانستانی بوده که علاوه بر کاربردهای آیینی و مذهبی، در مراسم‌هایی همچون عروسی و سایر رویدادهای مهم نیز در کنار انواع خوراکی، سِرو می‌شود.

برخی از مردم افغانستان معتقدند از آن‌جایی که این نذر، در ابتدا توسط دو دختر که همواره در کشوری غیراسلامی، مورد آزار و اذیت بوده‌اند، اجرایی شده، نوعی نذر زنانه محسوب می‌شود که سِرو آن برای مردان و پسران ممنوع است. چنگالی نذری، بیشتر در روز چهارشنبه همراه با ماست، بر سر سفره‌های نذری قرار می‌گیرد. زنان افغانستانی بر این باورند که زنان باردار نیز در صورتی‌که پسری در شکم داشته باشند با خوردن این نذر، باید آن را خود نیز ادا کرده و اگر دختری در شکم داشته باشند، باید اسم او را بی‌بی حور یا بی‌بی نور بگذارند. امروزه، برخی زنان افغانستانی، به‌منظور حاجت‌روایی، این نذر را با توسل به حضرت زهرا انجام داده و برای ادای آن به‌صورت سالانه، محفلی زنانه را در زمان مشخصی، ترتیب داده و پس از خواندن دعا و نیایش، با چنگالی یا مالیده از مهمانان خود پذیرایی می‌کنند.

شیوۀ تهیۀ چنگالی در افغانستان

مواد لازم برای طبخ این خوراک سنتی، شامل آرد شیرینی‌پزی یا آرد گندم سبوس‌دار، روغن، مایه خمیر، بوره (شکر)، هل سبز آسیاب شده و پودر برخی از انواع مغزیجات برای تزئین آن است. پس از آماده کردن مواد مورد نیاز، در مرحلۀ اول، آرد را داخل ظرف مورد نظر ریخته و مایۀ خمیر را که از قبل در آب ولرم خیس خورده، به آن اضافه می‌کنیم. سپس، روغن و آب را هم به مواد اضافه کرده و هم می‌زنیم. در این مرحله، باید خمیر را به‌خوبی ورز داده تا در نهایت، خمیری نرم به‌دست آید. خمیر آماده شده را به قسمت‌های مختلفی تقسیم کرده و در حدود 15 تا 30 دقیقه به آن زمان داده می‌شود تا خوب برسد. پس از آن، خمیرها را داخل سینی داش (فر خانگی) هموار کرده و با پنجه (چنگال) روی آنها، سوراخ‌هایی ایجاد می‌کنند تا هوای خمیر در داخل داش گرفته شود. سپس سینی را داخل داش با دمای 200 درجۀ سانتی‌گراد و به‌مدت 20 الی 30 دقیقه قرار می‌دهند تا خمیرها به نان تبدیل شوند. پس از آن، نان‌های آماده شده را به تکه‌های کوچک تقسیم کرده و آسیاب می‌کنند. در این مرحله، نان آسیاب‌شده را از غربال (صافی) رد کرده و تکه‌های درشت‌تر را جدا می‌کنند. سپس، در حدود یک پیمانه روغن داغ شده را به ظرف حاوی تکه‌های آسیاب شدۀ نان اضافه کرده و به‌خوبی مخلوط می‌کنند. پس از آن، باید یک پیمانه شکر و یک قاشق هل پودر شده را نیز به چنگالی اضافه کرده و مخلوط کنند. در این مرحله، غذای چنگالی آماده بوده و آن را در ظرف مورد نظر ریخته و با پودر پسته یا بادام، تزئین می‌کنند.

برای تهیۀ نوع دیگری از چنگالی افغانستانی که به‌نام «چنگالی بلوچی» نیز شناخته می‌شود، از نان سریک، روغن محلی (نیمک) و خرما استفاده می‌کنند. برای تهیۀ این مدل از چنگالی، خرما را با نان سریک خرد شده مخلوط کرده، سپس کرۀ محلی آب شده و داغ را روی خرمای مالیده می‌ریزند. پس از ترکیب این مواد، چنگالی بلوچی آمادۀ سِرو است. این خوراک، طبعی گرم داشته و برخی برای متعادل کردن طبع آن، از مقداری تخم گشنیز یا تخم شنبلیله نیز استفاده می‌کنند. همچنین، برخی از مردم، بجای شکر، از موادی همچون عسل، شیرۀ انگور یا شیرۀ نبات استفاده می‌کنند تا چنگالی مقوی‌تری را تهیه کنند.

منابع

• «چنگالی، دسر مزه‌دار افغانستانی+ ویدئو»، وب‌سایت شبکۀ آی‌فیلم 2، تاریخ بارگذاری: 10 جوزا (خرداد) 1399ش.
• «طرز تهیۀ چنگالی بلوچی خوشمزه»، وب‌سایت مادران، تاریخ بازدید: 19 شهریور 1402ش.
• «طرز تهیۀ چنگالی»، وب‌سایت تبرک، تاریخ بارگذاری: 6 مهر 1401ش.
• «معرفی 9 تا از دسرهای محلی و لذیذ در کشور افغانستان»، وب‌سایت مجلۀ گردشگری اِلی‌گشت، تاریخ بارگذاری: 30 بهمن 1399ش.
• هاشمی، نرگس، «فرهنگ نذر و نیازها و معرفی چند نذر مشهور مردم افغانستان»، وبلاگ نرگس هاشمی، تاریخ بارگذاری: 31 شهریور 1386ش.