←پیشینه
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←پیشینه) |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
خانۀ ادبیات افغانستان؛ اولین مؤسسۀ ادبی مهاجرین در تهران است که با برگزاری نشست‌ها، تشکیل کارگاه‌ها، برپایی جشنواره‌ها، تأسیس نمایندگی، انتشار جراید و کتاب‌های ادبی تأثیر زیادی در رونق ادبیات و هنر مهاجرت و پرورش نسل جدید ادیبان و هنرمندان مهاجر داشته است. | خانۀ ادبیات افغانستان؛ اولین مؤسسۀ ادبی مهاجرین در تهران است که با برگزاری نشست‌ها، تشکیل کارگاه‌ها، برپایی جشنواره‌ها، تأسیس نمایندگی، انتشار جراید و کتاب‌های ادبی تأثیر زیادی در رونق ادبیات و هنر مهاجرت و پرورش نسل جدید ادیبان و هنرمندان مهاجر داشته است. | ||
==پیشینه== | ==پیشینه== | ||
همزمان با کودتای حزب دموکراتیک خلق افغانستان و سپس تجاوز شوروی به کشور، جامعه نیازمند تقویت روحیه حماسه‌سازی و فداکاری بین مردم بود. در این شرایط، برخی افراد در اوایل دهۀ شصت در ایران به خلق حماسه‌های ادبی به‌صورت شعر و داستان روی آوردند. بعد از تشکیل دفتر ادبیات افغانستان در مشهد در 1371ش زمینه برای فعالیت ادبی مهاجرین در حوزه هنری تهران فراهم شد. تعدادی از ادیبان مهاجر در جلسات هفتگی نقد و بررسی شعر و داستان در نمازخانۀ حوزه هنری حضور می‌یافتند. در طول دهۀ هفتاد شمسی حضور ادیبان مهاجر در تهران گسترش یافت و به‌صورت متفرقه جلسات ادبی مهاجرین در حوزه هنری و برخی مراکز دیگر برگزار می‌شد. از اواسط دهۀ هفتاد شمسی و به‌خصوص بعد از تصرف کشور به دست طالبان و مهاجرت برخی ادیبان از افغانستان به تهران، زمینه برای فعالیت‌های بیش‌تر ادبی و هنری در آن شهر فراهم شد. در تابستان 1381ش کانون مطالعات افغانستان نخستین جشنوارۀ ادبی در تهران را به نام «قند پارسی» در فرهنگسرای بهمن برگزار کرد. این جشنواره اولین گردهمایی بزرگی بود که نسل دوم ادبیات مهاجرت برگزار می‌کرد. این فعالیت‌ها موجب شد که زمینه برای تأسیس خانۀ ادبیات افغانستان در 16 سرطان/تیر 1382ش فراهم شود. | همزمان با کودتای حزب دموکراتیک خلق افغانستان و سپس تجاوز شوروی به کشور، جامعه نیازمند تقویت روحیه حماسه‌سازی و فداکاری بین مردم بود. در این شرایط، برخی افراد در اوایل دهۀ شصت در ایران به خلق حماسه‌های ادبی به‌صورت شعر و داستان روی آوردند.<ref>کاظمی، کارنامۀ شعر هجرت در ایران اسلامی، 1373ش، ص23؛ فیاض، «ادبیات مقاومت»، دانشنامۀ هزاره، 1397ش، ص399.</ref> بعد از تشکیل دفتر ادبیات افغانستان در مشهد در 1371ش زمینه برای فعالیت ادبی مهاجرین در حوزه هنری تهران فراهم شد. تعدادی از ادیبان مهاجر در جلسات هفتگی نقد و بررسی شعر و داستان در نمازخانۀ حوزه هنری حضور می‌یافتند.<ref>حجتی، «ادبیات مقاومت افغانستان»، دانشنامۀ ادب فارسی ویژه افغانستان، 1381ش، ص63.</ref> در طول دهۀ هفتاد شمسی حضور ادیبان مهاجر در تهران گسترش یافت و به‌صورت متفرقه جلسات ادبی مهاجرین در حوزه هنری و برخی مراکز دیگر برگزار می‌شد.<ref>کاظمی، «دری دری و دیگر انجمن‌های مهاجران افغانستانی در ایران»، مجلۀ شعر، 1388ش، ص48؛ فیاض، «ادبیات مقاومت»، دانشنامۀ هزاره، 1397ش، ص399.</ref> از اواسط دهۀ هفتاد شمسی و به‌خصوص بعد از تصرف کشور به دست طالبان و مهاجرت برخی ادیبان از افغانستان به تهران، زمینه برای فعالیت‌های بیش‌تر ادبی و هنری در آن شهر فراهم شد.<ref>کاظمی، «شعر مقاومت در افغانستان»، 1384ش، ص121.</ref> در تابستان 1381ش کانون مطالعات افغانستان نخستین جشنوارۀ ادبی در تهران را به نام «قند پارسی» در فرهنگسرای بهمن برگزار کرد. این جشنواره اولین گردهمایی بزرگی بود که نسل دوم ادبیات مهاجرت برگزار می‌کرد. این فعالیت‌ها موجب شد که زمینه برای تأسیس خانۀ ادبیات افغانستان در 16 سرطان/تیر 1382ش فراهم شود.<ref>«افتتاح خانۀ ادبیات افغانستان»، فصل‌نامۀ خط سوم، 1382ش، ص.</ref> | ||
==گستره== | ==گستره== | ||
خانۀ ادبیات افغانستان در ابتدا فقط در شهر تهران فعالیت می‌کرد. بعدها زمینۀ فعالیت‌های این موسسه در اصفهان و کابل نیز فراهم شد و دفاتر نمایندگی خانۀ ادبیات در آن دو شهر افتتاح شد. | خانۀ ادبیات افغانستان در ابتدا فقط در شهر تهران فعالیت می‌کرد. بعدها زمینۀ فعالیت‌های این موسسه در اصفهان و کابل نیز فراهم شد و دفاتر نمایندگی خانۀ ادبیات در آن دو شهر افتتاح شد. | ||