بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
دیوان اشعار پروین، شامل 606 شعر در قالب‌های مثنوی، قطعه و قصیده است که بیش‌تر، به‌دلیل داشتن «سبک شعری مناظره» در میان مردم به‌شهرت رسیده است. سبک و سیاق پروین همچون انوری بود و همین، شگفتی بسیاری از استادان از جمله تقوی را بر می‌انگیخت.<ref>بهار، «سنخ فكر دلالان استعمار»، 1332ش، ص78. </ref><br> | دیوان اشعار پروین، شامل 606 شعر در قالب‌های مثنوی، قطعه و قصیده است که بیش‌تر، به‌دلیل داشتن «سبک شعری مناظره» در میان مردم به‌شهرت رسیده است. سبک و سیاق پروین همچون انوری بود و همین، شگفتی بسیاری از استادان از جمله تقوی را بر می‌انگیخت.<ref>بهار، «سنخ فكر دلالان استعمار»، 1332ش، ص78. </ref><br> | ||
پس از سرکوب نهضت مشروطه، دو جریان شعر فارسی در ایران رواج یافت: جریان نیمایی و جریان تلفیقی. شعر پروین به جریان تلفیقی تعلق دارد. خصیصه كلی جریان تلفیقی آن است كه در آن، قالب‌های سنتی با افكار و اندیشه‌های تازه تلفیق شد و مسائل سیاسی- اجتماعیِ انسان امروز مورد توجه قرار گرفت. جریان تلفیقی درواقع صورت امروزی‌تر و متعالی‌تر سبك «بازگشت ادبی» است.<ref>آرین‌پور، «از نیما تا روزگار ما»، 1374ش، ص541. </ref> محمدتقی بهار معتقد است که پروین سبكی مستقل داشته است، سبکی که برآیندِ دو شیوه لفظی و معنوی شاعران خراسان (خاصه ناصرخسرو) و شیوه شاعران عراق و فارس (خاصه سعدی) است.<ref>بهار، دیباچه چاپ اول دیوان پروین اعتصامی، ص7ـ8.</ref> در نظمِ اشعارش از ديوان‌هاي قديمي، آثار اروپايي، تخيل، تفكر و عواطف خويش بهره برده است. استفاده از تمثيل، مناظره، پندهاي اخلاقي و عواطف انساني، تجلي غم، درد و فقر، بركناري از هزل، هوس و مدح از ويژگي‌هاي شعر پروين است. اگرچه او را از قصيده‌سرايان بزرگ معاصر ايران مي‌توان شمرد، اما قطعه‌هايش به‌دلیل محتوا و تعداد، ارزش و اهميت بيش‌تري دارند.<ref>خالقي‌راد، قطعه و قطعه‌سرایی، 1375ش، ص400ـ401.</ref> بسیاری معتقدند پروين با استفاده از اسطوره‌ها، ضرب‌المثل‌ها و تمثيل‌هاي قومي، خون و جان تازه‌اي به كلام و انديشه شاعران مكتب خراساني داده است.<ref>موحد، زن، پروين، حقيقت يا مجاز، 1374ش، ص60.</ref> | پس از سرکوب نهضت مشروطه، دو جریان شعر فارسی در ایران رواج یافت: جریان نیمایی و جریان تلفیقی. شعر پروین به جریان تلفیقی تعلق دارد. خصیصه كلی جریان تلفیقی آن است كه در آن، قالب‌های سنتی با افكار و اندیشه‌های تازه تلفیق شد و مسائل سیاسی- اجتماعیِ انسان امروز مورد توجه قرار گرفت. جریان تلفیقی درواقع صورت امروزی‌تر و متعالی‌تر سبك «بازگشت ادبی» است.<ref>آرین‌پور، «از نیما تا روزگار ما»، 1374ش، ص541. </ref> محمدتقی بهار معتقد است که پروین سبكی مستقل داشته است، سبکی که برآیندِ دو شیوه لفظی و معنوی شاعران خراسان (خاصه ناصرخسرو) و شیوه شاعران عراق و فارس (خاصه سعدی) است.<ref>بهار، دیباچه چاپ اول دیوان پروین اعتصامی، ص7ـ8.</ref> در نظمِ اشعارش از ديوان‌هاي قديمي، آثار اروپايي، تخيل، تفكر و عواطف خويش بهره برده است. استفاده از تمثيل، مناظره، پندهاي اخلاقي و عواطف انساني، تجلي غم، درد و فقر، بركناري از هزل، هوس و مدح از ويژگي‌هاي شعر پروين است. اگرچه او را از قصيده‌سرايان بزرگ معاصر ايران مي‌توان شمرد، اما قطعه‌هايش به‌دلیل محتوا و تعداد، ارزش و اهميت بيش‌تري دارند.<ref>خالقي‌راد، قطعه و قطعه‌سرایی، 1375ش، ص400ـ401.</ref> بسیاری معتقدند پروين با استفاده از اسطوره‌ها، ضرب‌المثل‌ها و تمثيل‌هاي قومي، خون و جان تازه‌اي به كلام و انديشه شاعران مكتب خراساني داده است.<ref>موحد، زن، پروين، حقيقت يا مجاز، 1374ش، ص60.</ref> | ||
[[پرونده:پروین3.jpg| | [[پرونده:پروین3.jpg|200px|thumb|left|سنگ قبر پروین اعتصامی]] | ||
==درگذشت پروین== | |||
پروین در نیمه شب ۱۶ فروردین ۱۳۲۰ش بر اثر ابتلا به بیماری حصبه در تهران درگذشت. پیكر او را به قم منتقل كردند و در كنار پدرش، در جوار حرم فاطمه معصومه، به خاك سپردند. بر روی سنگ قبر این بانوی شاعر نیز، شعری را که خود برای سنگ مزارش سروده بود، حک کردند.<ref>[https://ganjoor.net/parvin/divanp/mtm/sh166 اعتصامی، دیوان اشعار، این قطعه را برای سنگ مزار خودم سروده‌ام، بیت1.]</ref><br> | پروین در نیمه شب ۱۶ فروردین ۱۳۲۰ش بر اثر ابتلا به بیماری حصبه در تهران درگذشت. پیكر او را به قم منتقل كردند و در كنار پدرش، در جوار حرم فاطمه معصومه، به خاك سپردند. بر روی سنگ قبر این بانوی شاعر نیز، شعری را که خود برای سنگ مزارش سروده بود، حک کردند.<ref>[https://ganjoor.net/parvin/divanp/mtm/sh166 اعتصامی، دیوان اشعار، این قطعه را برای سنگ مزار خودم سروده‌ام، بیت1.]</ref><br> | ||
{{آغاز نستعلیق}} | {{آغاز نستعلیق}} | ||