بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''<big>امام صاحب</big>'''؛ منطقه‌ای تاریخی در شمال افغانستان. | '''<big>امام صاحب</big>'''؛ منطقه‌ای تاریخی در شمال افغانستان. | ||
امام صاحب، یکی از ولسوالی‌های (شهرستان‌های) تاریخی در ولایت (استان) کندوز در شمال افغانستان است. مردم این منطقه دارای سبک | امام صاحب، یکی از ولسوالی‌های (شهرستان‌های) تاریخی در ولایت (استان) کندوز در شمال افغانستان است. مردم این منطقه دارای سبک زندگی خاص خود هستند. جمعیت این ولسوالی از اقوام و مذاهب مختلف افغانستان تشکیل شده و دارای زندگی مسالمت‌آمیز هستند. | ||
==نامگذاری== | ==نامگذاری== | ||
امام‌صاحب تا دورۀ سلطان حسین میرزا، شاه تیموری هرات (849 - 885ش) به «ارهنگ» مشهور بوده است. بعد از تعمیر روضۀ [[حضرت امام صاحب]] توسط سلطان تیموری و پخش شایعۀ تعلق آن روضه، به سر [[حسین بن علی]] (نواده دختری [[پیامبر اسلام]])، آن محل به ارهنگ حسین شهرت یافت. سپس به‌مرور زمان به حضرت امام و امام‌صاحب معروف شد. نام ولسوالی امروزی امام‌صاحب در کندوز، برگرفته از روضه‌ای است که در آن منطقه به همین نام شهرت دارد.<ref>رهیاب، «امام‌صاحب»، در دانشنامۀ هزاره، 1399ش، ص835. </ref> | امام‌صاحب تا دورۀ سلطان حسین میرزا، شاه تیموری هرات (849 - 885ش) به «ارهنگ» مشهور بوده است. بعد از تعمیر روضۀ [[امام صاحب (زیارت)|حضرت امام صاحب]] توسط سلطان تیموری و پخش شایعۀ تعلق آن روضه، به سر [[حسین بن علی]] (نواده دختری [[پیامبر اسلام]])، آن محل به ارهنگ حسین شهرت یافت. سپس به‌مرور زمان به حضرت امام و امام‌صاحب معروف شد. نام ولسوالی امروزی امام‌صاحب در کندوز، برگرفته از روضه‌ای است که در آن منطقه به همین نام شهرت دارد.<ref>رهیاب، «امام‌صاحب»، در دانشنامۀ هزاره، 1399ش، ص835. </ref> | ||
==تاریخچه== | ==تاریخچه== | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
در امام‌صاحب مسگرى، زرگرى، پشمينه‌بافى و خامک‌دوزى، از صنايعى است که تعدادی از مردم در آن اشتغال دارند. گليم، دستکش، ژاکت، ليف، دستمال، [[چادر]]، لباس، شال سر، کلاه، پيراهن‌هاى مردانه و زنانه كه توسط زنان بافته مي‌شود، نه تنها در خانواده‌ها مورد استفاده قرار مي‌گيرد، بلکه به خارج از ولايت و حتى خارج از كشور نيز صادر مي‌شود. پوستين‌دوزى نيز يکى از صنايع مشهور منطقه است که از پوست حيواناتی که داراى پشم ثابت باشند دوخته مي‌شود. صنعت مسگرى در سال‌های اخیر گرچه به‌دلیل عدم توجه دولت، با ركود مواجه شده است اما مسگران اين منطقه نيز وسايل نجارى و ابزارآلات ديگر مانند بيل، کلنگ، تيشه، رنده، مارتول، جبل، ديگ، کاسه، آفتابه و لگن مي‌سازند. تاسیس مجتمع صنعتی پنبه پاک‌کنی و کارخانه روغن‌کشی که در زمان سردار محمدداوود (1352-1357ش) ساخته شد، منجر به توسعۀ کشاورزی شد. اين کارخانه، بعد از تنش‌ها و جنگ‌هاي سال 1370ش با ركود مواجه شد و درحال حاضر در آن حدود ٣٠٠ كارگر مشغول کارند و تنها روغن، كنجاره، پوستک و صابون توليد مي‌کند و پنبه را بسته‌بندی کرده و اين توليدات، به داخل و خارج از كشور صادر مي‌شود.<ref>رهیاب، «امام‌صاحب»، در دانشنامۀ هزاره، 1399ش، ص835.</ref> | در امام‌صاحب مسگرى، زرگرى، پشمينه‌بافى و خامک‌دوزى، از صنايعى است که تعدادی از مردم در آن اشتغال دارند. گليم، دستکش، ژاکت، ليف، دستمال، [[چادر]]، لباس، شال سر، کلاه، پيراهن‌هاى مردانه و زنانه كه توسط زنان بافته مي‌شود، نه تنها در خانواده‌ها مورد استفاده قرار مي‌گيرد، بلکه به خارج از ولايت و حتى خارج از كشور نيز صادر مي‌شود. پوستين‌دوزى نيز يکى از صنايع مشهور منطقه است که از پوست حيواناتی که داراى پشم ثابت باشند دوخته مي‌شود. صنعت مسگرى در سال‌های اخیر گرچه به‌دلیل عدم توجه دولت، با ركود مواجه شده است اما مسگران اين منطقه نيز وسايل نجارى و ابزارآلات ديگر مانند بيل، کلنگ، تيشه، رنده، مارتول، جبل، ديگ، کاسه، آفتابه و لگن مي‌سازند. تاسیس مجتمع صنعتی پنبه پاک‌کنی و کارخانه روغن‌کشی که در زمان سردار محمدداوود (1352-1357ش) ساخته شد، منجر به توسعۀ کشاورزی شد. اين کارخانه، بعد از تنش‌ها و جنگ‌هاي سال 1370ش با ركود مواجه شد و درحال حاضر در آن حدود ٣٠٠ كارگر مشغول کارند و تنها روغن، كنجاره، پوستک و صابون توليد مي‌کند و پنبه را بسته‌بندی کرده و اين توليدات، به داخل و خارج از كشور صادر مي‌شود.<ref>رهیاب، «امام‌صاحب»، در دانشنامۀ هزاره، 1399ش، ص835.</ref> | ||
==مراکز دینی و فرهنگی== | ==مراکز دینی و فرهنگی== | ||
مهم‌ترین مرکز دینی امام‌صاحب، روضه | مهم‌ترین مرکز دینی امام‌صاحب، روضه حضرت امام صاحب و [[مسجد]] آن است که سابقۀ طولانی در منطقه دارد. جَهَندَه [[امام صاحب (زیارت)|حضرت امام صاحب]]، همه ساله در روز دهم [[نوروز]] با شرکت هزاران نفر از نقاط مختلف کشور، فرهنگيان و مقامات دولتى با شور و هلهله برافراشته مي‌شود. امام‌صاحب دارای برخی از امکانات فرهنگی است که از جملۀ آنها به کتابخانۀ دولتی امام‌صاحب می‌توان اشاره کرد.<ref>یمین، افغانستان تاریخی (فلسفه نامگذاری شهرها، شهرکها ، کوه‌ها و دریاهای افغانستان)، 1388ش، ص201. </ref> | ||
امام‌صاحب رسانۀ مستقل چاپی ندارد. در امام‌صاحب یک رادیو وجود دارد که به «جیحون» مشهور است و در سال 1383ش تاسیس شده است. جیحون در حال حاضر 15 کارمند دارد.<ref>رهیاب، «امام‌صاحب»، در دانشنامۀ هزاره، 1399ش، ص835.</ref> | امام‌صاحب رسانۀ مستقل چاپی ندارد. در امام‌صاحب یک رادیو وجود دارد که به «جیحون» مشهور است و در سال 1383ش تاسیس شده است. جیحون در حال حاضر 15 کارمند دارد.<ref>رهیاب، «امام‌صاحب»، در دانشنامۀ هزاره، 1399ش، ص835.</ref> | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
* آکادمی علوم افغانستان، آریانا، کابل، ریاست دایرة المعارف، 1386ش. | *آکادمی علوم افغانستان، آریانا، کابل، ریاست دایرة المعارف، 1386ش. | ||
* باخ، اروین گروتس، جغرافیاى شهرى در افغانستان، ترجمه محسن محسنیان، مشهد، آستان قدس رضوی، 1368ش. | *باخ، اروین گروتس، جغرافیاى شهرى در افغانستان، ترجمه محسن محسنیان، مشهد، آستان قدس رضوی، 1368ش. | ||
* جوزجانی، حدود العالم من‌المشرق الی‌المغرب، ترجمه میرحسین‌شاه، كابل، بی‌نا؛ 1342ش. | *جوزجانی، حدود العالم من‌المشرق الی‌المغرب، ترجمه میرحسین‌شاه، كابل، بی‌نا؛ 1342ش. | ||
* دولت‌آبادی، بصیراحمد، شناسنامۀ افعانستان، تهران، عرفان، 1387ش. | *دولت‌آبادی، بصیراحمد، شناسنامۀ افعانستان، تهران، عرفان، 1387ش. | ||
* رهیاب (بلخی)، حسین، «امام‌صاحب»، در دانشنامۀ هزاره، کابل، بنیاد دانشنامه، 1399ش. | *رهیاب (بلخی)، حسین، «امام‌صاحب»، در دانشنامۀ هزاره، کابل، بنیاد دانشنامه، 1399ش. | ||
* شمس بخارایى، تاریخ بخارا، خوقند و كاشغر، تهران، چاپ محمداكبر عشیق، 1377ش. | *شمس بخارایى، تاریخ بخارا، خوقند و كاشغر، تهران، چاپ محمداكبر عشیق، 1377ش. | ||
* عظیمی، محمد‌عظیم، جغرافیای تاریخی افغانستان، کابل، خراسان، 1391ش. | *عظیمی، محمد‌عظیم، جغرافیای تاریخی افغانستان، کابل، خراسان، 1391ش. | ||
* غبار، غلام‌محمد، افغانستان در مسیر تاریخ، تهران، عرفان، 1374ش. | *غبار، غلام‌محمد، افغانستان در مسیر تاریخ، تهران، عرفان، 1374ش. | ||
* نادرخان، محمد، راهنماى قطغن و بدخشان، تهران، موسسه فرهنگی جهانگیری، 1367ش. | *نادرخان، محمد، راهنماى قطغن و بدخشان، تهران، موسسه فرهنگی جهانگیری، 1367ش. | ||
* ناهض، محمد‌حکیم، قاموس جغرافیایى افغانستان، کابل، انجمن آریانا دایرة المعارف، 1335ش. | *ناهض، محمد‌حکیم، قاموس جغرافیایى افغانستان، کابل، انجمن آریانا دایرة المعارف، 1335ش. | ||
* یزدى، شرف‌الدین على، ظفرنامه: تاریخ عمومى مفصل ایران در دوره تیموریان، تهران، چاپ محمد عباسى، 1336ش. | *یزدى، شرف‌الدین على، ظفرنامه: تاریخ عمومى مفصل ایران در دوره تیموریان، تهران، چاپ محمد عباسى، 1336ش. | ||
* یمین، محمد‌حسین، افغانستان تاریخی (فلسفه نامگذاری شهرها، شهرکها، کوه‌ها و دریاهای افغانستان)، کابل، بی‌نا، 1388ش. | *یمین، محمد‌حسین، افغانستان تاریخی (فلسفه نامگذاری شهرها، شهرکها، کوه‌ها و دریاهای افغانستان)، کابل، بی‌نا، 1388ش. | ||
[[رده: ویکی‌زندگی]] [[رده: افغانستان]] | [[رده: ویکی‌زندگی]] | ||
[[رده: افغانستان]] | |||