باغ بابر
باغ بابر، بزرگ‌ترین فضای سبز کابل، به یادگار مانده از دوران گورکانی.
باغ بابُر از باغ‌های تاریخی کابل است که در منطقۀ گذرگاه و در ناحیۀ هفتم کابل واقع شده است. این باغ در حدود 12 هکتار وسعت داشته و در دامنۀ کوه «شیر دروازه» قرار دارد. باغ بابر به‌دستور سلطانِ گورکانی، ظهیرالدین محمد بابر پس از فتح کابل ساخته شد و به‌نام باغ بابر شهرت یافت. این باغ، به‌عنوان نمونه‌ای برجسته از منظر فرهنگی، به ثبت سازمان جهانی یونسکو رسیده است.
تاریخچه
بابرشاه در سال 1504م کابل را فتح کرد. او به انواع باغ‌ها علاقۀ بسیاری داشت و به‌همین دلیل، حداقل ده باغ در کابل ساخت. یکی از این باغ‌ها، باغ بابر است[۱] که برآوردها، حکایت از شروع ساخت این بنا در 1528م دارند.[۲] در جریان حفاری‌های صورت گرفته در این منطقه، خرابه‌های یک بنای تاریخی متعلق به قرن سوم میلادی در زیر باغ پیدا شد. پس از ساخت باغ، بابرشاه برای فتح هند به شمال این کشور سفر کرد و در سال 1530م در آگرا درگذشت. بابرشاه، همواره آرزو داشت که در کابل دفن شود؛ به‌همین دلیل، در 1544م، استخوان‌های او را به کابل انتقال داده و در همین باغ به خاک سپردند.[۳] امیر عبدالرحمن خان، حرم‌سرایی را در گوشۀ جنوب شرقی باغ ساخت و تغییراتی در شکل ظاهری باغ ایجاد کرد. با انجام این تغییرات، مقبره با دیوار محصور شده و کوشک نیز جلوی دید مسجد شاه جهان و مقبرۀ بابر را گرفت. تغییرات عبدالرحمن خان مدت زیادی دوام نیاورده و تمامی سازه‌ها، غیر از کوشک و حرم‌سرا به‌دستور نادرشاه، حذف شد.[۴] همچنین، این باغ در زمان حکومت نادرشاه از جمله باغ‌های سلطنتی به شمار رفته و عموم مردم اجازۀ بازدید از آن را نداشتند، اما پس از نادرشاه، به یک باغ عمومی تبدیل شد.[۵] در اواسط قرن نوزدهم، قناتی که آب مورد نیاز باغ را تأمین می‌کرد، خشک شد و باغ دچار تغییراتی شد. هرچند، کارشناسان بر این باورند که تغییرات اساسی، در محور اصلی باغ رخ داده و شکل باغ را از طراحی مغولی به شکل اروپایی متحول کرده است. تا پیش از سال 2002م، جنگ‌های داخلی افغانستان منجر به تغییرات چشم‌گیری در این باغ شد؛ پمپ‌های آب، پوشش گیاهی و دیوارهای باغ نیز ویران شدند به‌طوری‌که در سال 2002م، با شروع عملیات بازسازی، سه کامیون مهمات و مین عمل نشده از باغ خارج کردند.[۶]
معماری
معماری باغ بابر از نظر هندسی همچون باغ‌های ایرانی منظم، مستقیم‌الخط و دارای محور اصلی در امتداد شیب زمین است. تراس‌بندی زمین بر روی سطوح شیب‌دار به‌شکل قطعه‌بندی (کُرت) از ویژگی‌های اصیل در طراحی باغ‌های ایرانی است، به‌طوری‌که علی‌رغم بنا شدن باغ بر روی سطح ناهموار، شیب ندارد، این ویژگی در باغ بابر نیز به‌صورت کامل مشهود است. در برخی از منابع، باغ بابر را دارای مسیری شیب‌دار و دارای صخره از سمت مسجد به مقبره عنوان کرده‌اند. این فاصله به سطوح مختلفی برای ایجاد آبشارهای کوچک تقسیم می‌شود.[۷] مسیر باغ در دامنۀ کوه با پلکان‌های کوتاه و ممتد و 15 پاگرد ادامه دارد.[۸]
پیش از ساخت این باغ، سبک معماری باغ مقبره در ایران و هندوستان سابقه داشته و مقدس شمرده می‌شد؛ باغ بابر نیز جنبۀ باغ مقبره دارد و آرامگاه بابر و چندین نوه و نتیجۀ او در این باغ قرار گرفته‌اند.[۹] باغ بابر، همچنین، از جمله باغ‌های اسلامی در افغانستان به شمار می‌رود. شکل این سبک باغ، برگرفته از باغ ایرانی است که از قرن شش قبل از میلاد توسط پادشاهان هخامنشی طراحی شده‌اند. با گسترش اسلام این میراث ایرانی مضامینِ معنایی جدیدی یافت و با نمادگرایی اسلامی پیوند خورد. در دورۀ عباسی نیز این نوع باغ (باغ منظره‌هایی که توسط دیوار احاطه شده‌اند) به بخشی جدایی‌ناپذیر از معماری در سراسر جهان اسلام تبدیل شد؛ همچنین، استفاده از کانال‌ها، حوض‌ها، فواره، آبشار، آلاچیق، مزرعه‌ای متشکل از گل و گیاه، محور مرکزی برجسته و چیدمان هندسی از ویژگی‌های این نوع باغ بوده که در باغ بابر کاملاً مشهود است.[۱۰]
فضاها
باغ بابر متشکل از مجموعه‌ای از ساختمان‌ها و فضاهای سبز است که مهم‌ترین این اماکن عبارت‌اند از: 1. مقبرۀ بابر شاه: مقبرۀ بابر شاه در آخرِ باغ بنا شده است.[۱۱] این مقبره از سنگ مرمر سفید ساخته شده و سقف آن باز است. در اطراف مقبره چند پنجره تعبیه شده تا بنا به وصیت بابرشاه، آفتاب کابل بر او بتابد.[۱۲] 2. کاروانسرا: این بنا در ورودی باغ واقع شده و ساختمانی دو طبقه دارد که بر اساس سبک معماری عصر تیموری ساخته شده است.[۱۳] درگذشته، این کاروانسرا محل تردد بازرگانان و همچنین اِسکان فقرا بود.[۱۴] امروزه، کاروانسرا، شامل چند مغازۀ کوچک صنایع‌دستی است.[۱۵] 3. مسجد شاه جهان: شاه جهان، پسر بابر شاه، در کنار مقبرۀ پدر خود مسجدی از سنگ مرمر با سبک معماری اسلامی ساخت که این مسجد از شاهکارهای معماری مغولان هند محسوب می‌شود. از ویژگی‌های برجستۀ طراحی این مسجد کمان‌های نعلی است که این نوع کمان از مختصات طراحی عصر گورکانیان است.[۱۶] 4. قصر ملکه: امیر عبدالرحمن خان در قسمت شرقی باغ حرم‌سرایی برای خود ساخت که در زمان خود او تکمیل شد و به‌نام قصر ملکه نام گرفت. این قصر در خلال جنگ‌های دهۀ نود ویران شد و بعدها توسط بنیاد آقاخان بر اساس اسناد تاریخی بازسازی شد.[۱۷]
مرمت و بازسازی
بازسازی این باغ در سال 2002م آغاز شد. محمد شهیر، معمارِ منظر از هندوستان، مشاور اصلی بنیاد فرهنگی آقاخان در بازسازی باغ بابر بود.[۱۸] سال‌ها مخاصمات، آثار کمی از باغ اصلی باقی گذاشته و سیستم‌های کِشت و آبیاری باغ از بین رفته بود. به‌همین دلیل، بازسازی سطح و بستر تراز زمین از اهمیت بالایی برخوردار شد. سیاست اصلی در پروسۀ بازسازی باغ بابر دخالت حداقلی در هندسۀ باغ بود؛ بنابراین تلاش شد با توجه به اسناد تاریخی موجود عملیات بازسازی انجام شده و از هرگونه تغییرات فیزیکی جدید اجتناب شود. سیاست‌های کلی طرح بازسازی باغ شامل موارد زیر بودند: 1. بازسازی شکل اولیه باغ با کم‌ترین تغییرات در هندسۀ اصلی؛ 2. تغییر در نحوۀ کاشت درختان جهت تبدیل باغ به حالت باغستانی و سرسبز؛ 3. ایجاد کاربری عمومی برای باغ.[۱۹] محمد شهیر برای بازسازی باغ پیشنهاد داد هندسۀ اولیۀ باغ به‌همان صورت اولیه باقی بماند. ایدۀ اصلی در این رویکرد، بازسازی شکل تراس، شیب‌بندی و کاشت گونه‌های گیاهان موردنظر در عصر گورکانیان بود.[۲۰] با حذف ساختمان‌های مربوط به پنج دهۀ اخیر، مانند استخر و ساختمان‌های تأسیسات، یکپارچگی باغ بهبود یافت و شخصیت اصلی باغ تا حدودی بازسازی شد.[۲۱]
پانویس
- ↑ Bagh-e Babur, unesco, World Heritage Convention.
- ↑ «باغ بابر افغانستان تفرجگاه زیبای کابل»، وبسایت کارناوال.
- ↑ Bagh-e Babur, unesco, World Heritage Convention.
- ↑ Bagh-e Babur, unesco, World Heritage Convention.
- ↑ حسینی، «بررسی، بهینه‌سازی و قابلیت استفاده از فضای سبز استان کابل از دیدگاه کاربران با تأکید بر حفظ هویت تاریخی و فرهنگی»، 1398ش، ص49-48.
- ↑ ناندا، خواجه پیری، «پا به‌پای «محمد شهير» در بهشت، تجربه‌های مرمت در باغ‌های ايرانی- هندی»، 1394ش، ص99.
- ↑ حیدر نتاج، «انتقال فرهنگ؛ روند انتقال باغ ایرانی به هند»، 1392ش، ص7.
- ↑ حسینی، «بررسی، بهینه‌سازی و قابلیت استفاده از فضای سبز استان کابل از دیدگاه کاربران با تأکید بر حفظ هویت تاریخی و فرهنگی»، 1398ش، ص49-48.
- ↑ حیدر نتاج، «انتقال فرهنگ؛ روند انتقال باغ ایرانی به هند»، 1392ش، ص8.
- ↑ Bagh-e Babur, unesco, World Heritage Convention.
- ↑ حسینی، «بررسی، بهینه‌سازی و قابلیت استفاده از فضای سبز استان کابل از دیدگاه کاربران با تأکید بر حفظ هویت تاریخی و فرهنگی»، 1398ش، ص49-48.
- ↑ سلحشور، «باغ بابرشاه؛ از تفرجگاه فرمانروایان تا تفریحگاه شهروندان کابل»، خبرگزاری آناتولی.
- ↑ امیری، «جلوه‌های درخشان یک تاریخ؛ باغ بابر، معماری اسلامی و تفریحگاه شهروندان کابلی»، وبسایت خبرنامه.
- ↑ باغ بابر»، وبسایت آبادیس.
- ↑ امیری، «جلوه‌های درخشان یک تاریخ؛ باغ بابر، معماری اسلامی و تفریحگاه شهروندان کابلی»، وبسایت خبرنامه.
- ↑ امیری، «جلوه‌های درخشان یک تاریخ؛ باغ بابر، معماری اسلامی و تفریحگاه شهروندان کابلی»، وبسایت خبرنامه.
- ↑ «باغ بابر افغانستان ، از مکان های تفریحی پادشاهان مغول»، وبسایت جاذبه‌ها.
- ↑ ناندا، خواجه پیری، «پا به‌پای «محمد شهير» در بهشت، تجربه‌های مرمت در باغ‌های ايرانی- هندی»، 1394ش، ص97.
- ↑ شهیر، «دو منظر بازآفرینی منظر دو باغ گورکانی در دهلی و کابل»، 1393ش، ص7.
- ↑ ناندا، خواجه پیری، «پا به‌پای «محمد شهير» در بهشت، تجربه‌های مرمت در باغ‌های ايرانی- هندی»، 1394ش، ص100.
- ↑ Bagh-e Babur, unesco, World Heritage Convention.
منابع
- امیری، سکینه، «جلوه‌های درخشان یک تاریخ؛ باغ بابر، معماری اسلامی و تفریحگاه شهروندان کابلی»، وبسایت خبرنامه، تاریخ برگزاری: 7 فروردین 1396ش.
- «باغ بابر افغانستان، از مکان‌های تفریحی پادشاهان مغول»، وبسایت جاذبه‌ها، تاریخ بازدید: 22 آبان 1401ش.
- «باغ بابر افغانستان تفرجگاه زیبای کابل»، وبسایت کارناوال، تاریخ بارگذاری: 17 مرداد 1395ش.
- «باغ بابر»، وبسایت آبادیس، تاریخ بازدید: 22 آبان 1401ش.
- حسینی، عوض‌علی، «بررسی، بهینه‌سازی و قابلیت استفاده از فضای سبز استان کابل از دیدگاه کاربران با تأکید بر حفظ هویت تاریخی و فرهنگی»، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، گرگان، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، دانشکده تولید گیاهی، 1398ش.
- حیدرنتاج، وحید، «انتقال فرهنگ؛ روند انتقال باغ ایرانی به هند»، نشریه منظر، شماره 25، زمستان 1392ش.
- سلحشور، خلیل، «باغ بابرشاه؛ از تفرجگاه فرمانروایان تا تفریحگاه شهروندان کابل»، خبرگزاری آناتولی، تاریخ بارگذاری: 30 اکتبر 2018.
- شهیر، محمد، «دو منظر بازآفرینی منظر دو باغ گورکانی در دهلی و کابل»، نشریه منظر، شماره 26، بهار 1393ش.
- ناندا، راتیش؛ خواجه پیری، مهدیه، «پا به‌پای «محمد شهير» در بهشت، تجربه‌های مرمت در باغ‌های ايرانی- هندی»، نشریه منظر، شماره 33، زمستان 1394ش.
- Unesco, World Heritage Convention, “Bagh-e Babur”, UNESCO, (last visited: 12 November 2022).