میلۀ دهقان: تفاوت میان نسخه‌ها

این مراسم به‌شکل سنتی، همه‌ساله توسط دهقانان، با حضور مردم و ملای قریه (روحانی محل) انجام می‌شود. دهقانان یک‌جفت گاو نر مخصوص شخم‌زنی را تزئین می‌کنند. زنان با پختن فطیر (نوعی نان‌روغنی)، کلوچه و دیگر خوردنی‌ها و مردان با تهیۀ اسباب تزئین گاوها شامل گل‌ها، زنگوله‌ها، گردنبند پارچه‌‌ای و کمربندهای رنگارنگ، برای مراسم آماده می‌شوند. اهالی قریه با اسباب کشاورزی و گاوهای تزئین شده، به نزدیکی‌های مسجد رفته، رو به قبله می‌ایستند و از ملای قریه (مشهور به آخوند) تقاضا می‌کنند تا برای آنها در سال نو دعا کند. نزدیک چاشت (ظهر) همۀ اهالی قریه، دور دِستَرخوان (سفره) جمع می‌‌شوند. خانواده‌ها، خوردنی‌های خوش‌مزه‌ای را که تهیه کرده‌اند، روی دسترخوان قرار می‌دهند تا همه پذیرایی شوند.<ref> عابدوف، آداب، آیین¬ها و باورهای مردم افغانستان، چ اول 1393ش، ص80-81. </ref>  

عصر آن روز همه با هم به ‌زمین کشاورزی رفته و به شادی و نشاط می‌پردازند. بعد از مدتی، ملای قریه دو گاو قلبه‌ای را افسار و یوغ زده و برای قلبه‌کشی، آماده می‌کند. پس از آن، یک نفر به قلبه کردن زمین، مشغول می‌شود.<ref>عابدوف، آداب، آیین¬ها و باورهای مردم افغانستان، چ اول 1393ش، ص80-81.</ref>  

پیرمرد قلبه‌گر (شخم‌زن/ شیارگر) با کمرِ بسته، شروع به قلبه‌کشی می‌کند. در برخی محلات به این کار «گاوخونُک» می‌گویند.<ref>عابدوف، آداب، آیین¬ها و باورهای مردم افغانستان، چ اول 1393ش، ص78.</ref>  پس از یکی دوبار قلبه‌رانی از عرض و طول زمین، گاوها را رها نموده کار را تعطیل می‌کند. سپس، اطفال (دختران و پسران)، در جمع خود دوباره شروع به بازی و تفریح می‌کنند؛ پسران به بازی‌های پهلوانی، کشتی‌گیری، مرغ جنگی، گاو جنگی، سگ جنگی و انواع بازی‌های دیگر پرداخته و دختران نیز به سرگرمی‌های مخصوص خود مانند شعر‌خوانی مشغول می‌شوند. اشعار دختران اغلب به مناسبت آغاز فصل بهار و سال نو است.<ref>عابدوف، آداب، آیین¬ها و باورهای مردم افغانستان، چ اول 1393ش، ص81.</ref> <ref>عابدوف، آداب، آیین¬ها و باورهای مردم افغانستان، چ اول 1393ش، ص82.</ref>

یکی از سروده‌هایی که به موضوع دهقانی و کشت‌و‌کار مرتبط است، شعر «دهقان جوان بیا به صحرا» است که در همین ایام خوانده می‌شود. این شعر، تأثیر خاصی بر مردم می‌گذارد. هدف از آن تشویق دهقانان جوان به کشاورزی است که به صورت زیر آغاز می‌شود:<ref>عابدوف، آداب، آیین¬ها و باورهای مردم افغانستان، چ اول 1393ش، ص84.</ref>  

جمع‌‌خوان<ref> عابدوف، آداب، آیین¬ها و باورهای مردم افغانستان، چ اول 1393ش، ص84-85.</ref>

پس از اتمام میله، هنگام غروب، افراد با خوشحالی به خانه‌های خود بر ‌می‌گردند. برخی با دعوت دوستان به خانه‌های آنها رفته و تا پاسی از شب کنار همدیگر خوش می‌گذرانند.<ref>عابدوف، آداب، آیین¬ها و باورهای مردم افغانستان، چ اول 1393ش، ص83.</ref>