انگوزه: تفاوت میان نسخه‌ها
←گسترۀ جغرافیایی
(←مشخصات) |
|||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
==گسترۀ جغرافیایی== | ==گسترۀ جغرافیایی== | ||
انگوزه در بسیاری از مناطق افغانستان، ایران و آسیای‌میانه به دست آمده و به‌صورت عمده به خارج از این کشورها نیز صادر می‌شود. | انگوزه در بسیاری از مناطق افغانستان، ایران و آسیای‌میانه به دست آمده و به‌صورت عمده به خارج از این کشورها نیز صادر می‌شود. | ||
این گیاه با جنس‌های متنوع خود، از تیرۀ چتریان به‌شمار می‌آید که بیشتر در مناطق کوهستانی و گاه بیابانی ایران پراکنده است. | این گیاه با جنس‌های متنوع خود، از تیرۀ چتریان به‌شمار می‌آید که بیشتر در مناطق کوهستانی و گاه بیابانی ایران پراکنده است. پانزده گونۀ انگوزه از جمله کما یا انغوزۀ لرستانی، کمای بینالودی و کمای جندقی، بومی ایران هستند. افزون بر ایران، آسیای صغیر، ارمنستان و افغانستان از دیگر رویش‌گاه‌های این گیاهان به شمار می‌روند.<ref>سلطانی، دایرةالمعارف طب سنتی (گیـاهان دارویی) ج3، ۱۳۸۷ش، ص155.</ref> | ||
==گیاه انگوزه در افغانستان== | ==گیاه انگوزه در افغانستان== | ||
در بسیاری از مناطق افغانستان، به این گیاه و شیرۀ آن انگوزه می‌گویند اما در ولسوالی (شهرستان) بلخاب ولایت (استان) سرپل به گیاه انگوزه «رَو» اطلاق می‌شود. سه نوع رو «پَشمَک‌رَو»، «شَکر‌رَو» و «گَندَه‌رَو» در بلخاب وجود دارد و هر سه نوع این روها، نَر‌رَو هم دارند که یالَه (ساقه) می‌کنند و شیره ندارند. از سه نوع رو ذکر شده، پشمک‌رو شیرۀ بیشتری دارد.<ref>رهیاب (بلخی)، بلخاب (تاریخ، فرهنگ و اجتماع) ج2، 1401ش، ص395.</ref> | در بسیاری از مناطق افغانستان، به این گیاه و شیرۀ آن انگوزه می‌گویند اما در ولسوالی (شهرستان) بلخاب ولایت (استان) سرپل به گیاه انگوزه «رَو» اطلاق می‌شود. سه نوع رو «پَشمَک‌رَو»، «شَکر‌رَو» و «گَندَه‌رَو» در بلخاب وجود دارد و هر سه نوع این روها، نَر‌رَو هم دارند که یالَه (ساقه) می‌کنند و شیره ندارند. از سه نوع رو ذکر شده، پشمک‌رو شیرۀ بیشتری دارد.<ref>رهیاب (بلخی)، بلخاب (تاریخ، فرهنگ و اجتماع) ج2، 1401ش، ص395.</ref> | ||