نقالی: تفاوت میان نسخه‌ها

نقال به هنرمندی می‌گویند که داستان‌ها و وقايع تاریخی را به‌صورت انفرادی با حرکات و اشارات نمایشی برای سرگرم كردن مردم به نظم و نثر بیان کند.<ref>[https://ensani.ir/file/download/article/20130611084239-9424-61.pdf شریف‌خدایی و گودرزی، «نقّالي و جايگاه آن در نمايش‌های راديویی»، 1391ش، ص184.] </ref>  نقال‌ها به‌عنوان نگهبان داستان‌های حماسی، مذهبی و قومی ایران شناخته می‌شوند.<ref> [https://www.iribnews.ir/fa/news/3771185/%D9%86%D9%82%D8%A7%D9%84%DB%8C-%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%DA%86%D9%87-%D8%B2%D9%85%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D9%88%D8%A7%D8%B1%D8%AF-%D9%81%D8%B1-%D9%87%D9%86%DA%AF-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%B4%D «نقالی خوانی از چه زمانی وارد فر هنگ ایران شد»، خبرگزاری صداوسیما.]</ref>  نقال‌ها معمولا از ویژگی‌های زیر بهره‌مند هستند: مهارت کلامی و فن بیان؛ صدای خوب و رسا؛ بیان قوی و استوار؛ حافظة قوی؛ تسلط کامل بر داستان‌های کهن حماسی و مذهبی؛ توجه به حرکات و رفتار هنگام بازگوکردن داستان؛ ذوق هنری و شوخ‌طبعی.<ref>[https://profdoc.um.ac.ir/articles/a/1064747.pdf نجاری و قوام، «نقالی؛ گفتمان فرهنگ دینی در عصر صفوي»، 1396ش، ص175.] </ref>