آبکلان: تفاوت میان نسخه‌ها

تا پیش از سال 1357ش آبکلان، به 10 ‌وَند تقسیم می‌شد و هر وند دارای 30 خانوار بود. در آن زمان مجموع جمعیت منطقه حدود 300 خانوار برآورد می‌شد. در اواخر دهۀ هفتاد [[تقویم هجری شمسی|شمسی]] جمعیت منطقه به‌حدود 1000 خانوار  رسید. جمعیت فعلی آبکلان را از حدود 1800 تا حدود 2500 خانوار تخمین زده‌اند. ساکنان آبکلان از نظر قومی بیشتر [[قوم هزاره|هزاره]] و چند خانوار نیز [[سید|سادات]] هستند که به [[فارسی دری]] صحبت می‌کنند. از نظر طایفه‌ای نیز هزاره‌هایی از طوایف دیزنگی [[بامیان]]، [[دایکندی]]، دایه، [[مرکز بهسود|بهسودی]]، عینک، برات و بک در این منطقه سکونت دارند. از نظر مذهبی، همۀ مردم آبکلان [[شیعیان افغانستان|شیعۀ]] دوازده امامی هستند.<ref>میرحسینی، سانچارک در بستر زمان، ۱۳۸۸ش، ص90 و 93. </ref>   

آبکلان، منطقه‌ای کوهستانی و سردسیر است که در [[بهار]] و تابستان سرسبز و دیدنی می‌شود. وجود [[چشمه|چشمه‌های]] متعدد با [[آب]] گوارا از جمله جاذبه‌های آبکلان است. دشت منصور و درّه‌های خویلر؛ نیچا، یل‌گیرو و علَم‌بای؛ کوه ریخته؛ سوبتر، جر خُشکَک، جربخشی؛ دزدان درّه و کوتل سفید (چنبرغرِبیل) و دشتِ گَزَک و همچنین کوه‌های بلندی مانند کوه اذان (تکبیر جای)، کوه قشقه، چهارقول، یلتوردی، گَرگ او، دروازه کَن، سرخ‌کوه، گردکوه، کوه توپخانه، کوه متانی که به برخی از تگاب‌های سانچارک مشرف‌ هستند از دیگر مناظر دیدنی منطقه به شمار می‌روند.<ref>رهیاب و اخلاقی، «آبکلان»، دانشنامه هزاره، 1399ش، ص75.  </ref>