کنجد: تفاوت میان نسخه‌ها

کنجد، از قدیمی‌ترین دانه‌های روغنی خوراکی در جهان است که مصرف آن از ۵۵۰۰ سال قبل در شبه‌قارۀ هند  و پس از آن در ناحیۀ مکران پاکستان معمول بوده است.  امروزه هند، چین، برمه، سودان، مکزیک، نیجریه، ونزوئلا، ترکیه، اوگاندا و اتیوپی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان کنجد در جهان هستند.  این گیاه از زمان‌های بسیار دور در ایران نیز کشت می‌شده و از صادرات مهم کشور به‌شمار می‌رفته است. کنجد در مناطق گرمسیری ایران مانند استان‌های خوزستان، سیستان و بلوچستان، فارس و نیز در استان مازندران کاشت و برداشت می‌شود.  

• بروز واکنش‌های حساسیتی در برخی از افراد؛

• تجمع مس در کبد مبتلایان به بیماری ویلسون؛  

• تشدید برخی بیماری‌ها مانند نقرس؛  

• افزایش وزن ناسالم به‌خاطر کالری زیاد و چربی اشباع‌‌شده؛

• التهاب روده بزرگ و در نتیجه سرطانی‌شدن آن؛

• ایجاد «دیورتیکولیت» در دیوارۀ داخلی رودۀ بزرگ و در نتیجه انقباض، درد شکمی و یبوست؛

• بروز واکنش‌های حساسیتی مانند مشکلات گوارشی، التهاب چشم، آبریزش بینی و آسم؛  

• اسهال؛  

• ریزش مو؛

• دانه‌های پوستی؛

• سقط ‌جنین در سه ماهه اول بارداری.

در ایران مصرف اصلی دانۀ کنجد برای تهیۀ حلوا شکری، ارده و شیرینی‌پزی است.