داریوش

داریوش؛ از پادشاهان هخامنشی که ایران را به اوج قدرت و گسترۀ جغرافیایی رساند.

داریوش، عموزادۀ کوروش، پسر گشتاسب (ویشتاسپ) و نوۀ آریامنه هخامنشی بود. او در کودکی به دربار کوروش راه یافت و با خاندان پادشاهی، نجیب‌زادگان و بزرگ‌زادگان ایرانی آشنا شد. کمان‌داری و نیزه‌داری را از آنها آموخت و در همان دوران، فرهنگ، دانش و تعلیمات مذهبی را نیز فراگرفت. وی آتوسا، دختر کوروش را به همسری برگزید. داریوش پس از مرگ کورش، در شمار سرداران ارتش کمبوجیه فرزند کوروش قرار گرفت و پس از درگذشت کمبوجیه، در سال 522پ‌.م به پادشاهی ایران دست یافت. سلسلۀ هخامنشی در دوره حکومت داریوش، به اوج قدرت رسید. آثار تاریخی و کتیبه‌های بسیاری درباره داریوش برجای مانده که نشان‌دهندۀ تثبیت قدرت سیاسی و اقتصادی ایران در عصر او است.

ویژگی‌های اخلاقی

داریوش با استعداد ویژه‌اش، به سرعت دانش، فرهنگ و هنرهای رزمی را در دربار کوروش آموخت. از‌این‌رو رهبری جوانان دربار به او واگذار شد. همچنین ارتباط او با بزرگان دربار موجب شد خصوصیات او از جمله دوراندیشی، آزادی‌خواهی، واقع‌گرایی و اراده قوی او در امور کشور برای دیگر بزرگ‌زادگان کشور نمود پیدا کند. همچنین او به‌دلیل حس وطن‌دوستی خدمات بزرگی را در جهت پیشرفت و آبادانی ایران انجام داد. او با ملت‌های گوناگون در قلمرو حکومت‌اش به‌خوبی رفتار می‌کرد و پس از تصرف بابِل، هزاران يهودي برده را آزاد کرد. داریوش، حاکمان نالایق را به‌سختی تنبیه می‌کرد. ایران در زمان حکمرانی داریوش به قدرت برتر نظامی، فرهنگی، سیاسی و هنری، تبدیل شد.

اقدامات اقتصادی

امپراتوري داریوش از شرق تا سند، از شمال شرق تا آمودريا و از غرب تا آسياي صغير و قلب آفريقا امتداد مي‌يافت. ایران دارای پنج پايتخت اداري، سياسي و آييني بود و داریوش با تأسيس «چاپار»، ارتباط آسان‌تر ایرانیان را فراهم کرد. او براي تسريع تجارت، پول واحدي از سكه‌هاي طلا و نقره ضَرب كرد و مالیات هر ملتی را بر اساس ثروت و وسعت سرزمین‌شان معین کرد؛ داریوش، مالیات افراد فرودست را نصف کرده بود و علاقۀ زیادی به آبادانی و رونق کشاورزی داشت؛ از‌این‌رو در همۀ ایالت‌ها، افرادی موظف به کاشت درختان بودند و ملاک دریافت میزان مالیات از آنها بر اساس مرغوبیت زمین و حجم محصول معین می‌شد و خودش بر عملکرد زمین‌داران نظارت دقیقی داشت. از دیگر اقدامات او دستور ساخت آبراهی میان دریای سرخ و دریای مدیترانه از راه رود نیل بود تا کشتی‌های ایرانی به‌راحتی از آن عبور کنند.

اقدامات فرهنگی

داریوش را شاهی مقتدر و در عین حال هنردوست نامیده‌اند. او رویدادهای مهم پادشاهی خود؛ از جمله معرفی خویش، به قدرت‌ رسيدن، كشورگشايي‌ها و ساخت‌وسازها را بر کتیبه‌های مختلف به خط میخی و زبان فارسی باستان به تحریر درآورده که مهم‌ترين آنها كتيبة بيستون است. در زمان او یک خط مشترک برای قلمرو سرزمینی ایران ابداع شد. تعیین30 روز برای هر ماه در ایران، به دستور داريوش پايه‌گذاري شد و در آن گاه‌شمار، روز اول و پانزدهم هر ماه، 5 عيد مذهبي و 31 روز دیگر مانند نوروز و سوگ سياوش گرامی داشته می‌شد. همچنین داریوش برای دلجویی از مصری‌ها، نیایش‌گاه‌های آنها را که در زمان کمبوجیه ویران شده بود، بازسازی کرد. هنر هخامنشی در زمان داریوش به اوج رسید و او با تجمیع انواع هنرها در ایران، تحسین مورخان یونانی را برانگیخت. داریوش در شهرهاي ایران، بناهاي چشمگيري ساخت كه پارسه (تخت جمشيد)، شاهكار معماري ايران، از جملۀ آنها است. داریوش درساخت تخت جمشید حقوق بالایی را برای کارگران و معماران معین کرده بود که مقدار روزانه آنان را بر کتیبه‌ها نگاشته‌اند. تخت جمشید شامل بناهایی مانند تالار آپادانا، تالار سه دروازه، حیاط هدیش و کاخ تچر بود که توسط پسرش، خشایارشاه بعد از 65 سال تکمیل شد.

اقدامات نظامی

از برجسته‌ترین اقدامات داریوش در زمینۀ نظامی، سازماندهي و اصلاح ساختار ارتش و تشكيل سپاه «جاويدان» بود. از این تعداد 4000 نفر سواره نظام و پیاده، مخصوص تأمین امنیت، نظم و حفاظت از کاخ سلطنتی بودند. او نیروی دریایی ارتش ایران را برای نخستین بار در تاریخ بنیان‎گذاری کرد و اقداماتی در جهت سركوب سكاهاي بالكان، سركوب شورش‌هاي دولت‌شهرهاي ايونيه در آسياي صغير و جنگ ناموفق با يونانيان را انجام داد. او برای بهبود راه‌های نظامی و ایجاد امنیت، شاهراه سارد به شوش را با زیرسازی اصولی و مستحکم شبیه به آسفالت‌های امروزی به‌طول 2700 کیلومتر ایجاد کرد و برای مخابرۀ اخبار نظامی-امنیتی از پیک‌های سریعی که در میانۀ راه از اسب‌های تازه نفس بهره می‌بردند، استفاده کرد.

اقدامات سیاسی

داريوش براي اولين بار در ايران نهادهای سازمان‌یافته‌ای را بنیان نهاد و قلمرو حکومتی ايران را به 30 ايالت (ساتراپي) تقسيم کرد. او با کنترل قدرت ساتراپ‌ها به‌وسیلۀ مأموران اداري، مالي و نظامي، افرادی را تعیین کرده بود تا او را در جريان امور ساتراپ‌ها قرار دهند. سرزمین مصر در زمان داریوش، یکی از ایالت‌های ایران بود. همچنین داریوش قوانین جدیدی به‌نام قوانین خوب برای ایران وضع کرد تا صلح را در قلمرو سرزمینی ایران برقرار کند و از مشکلات آن بکاهد.

اعتقادات داریوش

در عهد هخامنشیان، سه دین زرتشتى، بودایى و یهودى در جهان وجود داشت. پژوهشگران معتقدند که هخامنشیان، پیرو آیین زرتشت بوده‌اند. از نظر تاریخ‌شناسان، اقدامات داریوش، جلوه‌ای دینی داشته و حتی برخی بر این باور بودند که او رسالتی دینی داشته است. او همواره قدرت خود را از خدای بزرگ «اهورا مزدا» می‌دانست و نسبت به دروغ بیزاری می‌جست و این تأکید در تمام کتیبه‌ها و سنگ‌نوشته‌ها، نمود دارد.

داریوش در کتاب مقدس

داریوش در بازسازی معابد، یهودیان را یاری کرد و در نگاه آنها به فردی قانو‌مند در حفظ ارکان امپراتوری، شهرت داشت. نام داریوش در 25 فراز از عهد عتیق، ذکر شده‌ است. افلاطون نیز این موضوع را در آثار خود، ذکر کرده‌ است.

مرگ

داریوش در شورش يكي از نوادگان فراعنه مصر (486پ.م) در سن 64 سالگي، جان خود را از دست داد. مقبرۀ او در دل کوه رحمت در مکانی به نام نقش رستم در مرودشت فارس، قرار دارد. وصیت‌نامۀ او خطاب به فرزندش بر سنگ قبر او حک شده است.

منابع

• آهنگر،کاوه، «داریوش بزرگ»، وب‌سایت تمدن ما، تاریخ بازدید: 30 تیر 1401ش.
• بابایی درمنی، علی، «باورهای دینی داریوش بزرگ»، وب‌سایت نگرشی بر تاریخ و فرهنگ ایران زمین، تاریخ درج مطلب: 30 آبان 1394ش.
• پارساپور، روزبه، «داریوش بزرگ هخامنش»، وب‌سایت مرکز مطالعات خلیج فارس، تاریخ بازدید: 30 تیر 1401ش.
• حضرتی یامچی،حسن، «مذهب و سیاست مذهبی هخامنشیان»، کیهان اندیشه، شمارۀ 74، 1376ش.
• «زندگی نامه داریوش، پادشاه بزرگ»، وب‌سایت آسمونی, تاریخ بازدید:30 تیر 1401ش.
• «داریوش هخامنشی»، پایگاه خبری حقوق نیوز، تاریخ بازدید: 2 مرداد 1401ش.
• «داریوش هخامنشی»، وب‌سایت لحظه آخر، تاریخ بازدید: 29 تیر 1401ش.
• «زندگینامۀ داریوش اول»، وب‌سایت بیتوته، تاریخ بازدید: 30 تیر 1401ش.
• شباهنگ، مهرداد، «داریوش»، دانشنامه ایران زمین، تاریخ بازدید: 28 تیر 1401ش.
• «شوش کهن»، وبلاگ آرش، تاریخ درج مطلب: 5 تیر 1398ش.
• فخاری، رامین، «زندگینامه و اقداماتی که داریوش انجام داد»، وب‌سایت تاریخ ما، تاریخ درج مطلب: 9 آبان 1397ش.