آخوند پدردار: تفاوت میان نسخه‌ها
←سیره اخلاقی
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
==سیره اخلاقی== | ==سیره اخلاقی== | ||
بسیاری از روحانیون شمال افغانستان، او را از اولین کسانی می‌دانند که در شمال کشور دارای اجازه اجتهاد از مراجع نجف بوده است و سالیان زیادی از عمر خود را در تدریس به طلاب سپری کرد. او همچنین هر وقت فرصت می‌یافت برای تبلیغ معارف دینی به نقاط دور و نزدیک سفر کرده و برای حل مسایل و مشکلات دینی مردم تلاش می‌کرد. شاگردان او از تواضع، صداقت، سادگی و دلسوزی او به نیکی یاد کرده‌اند. شاگردان آخوند پدردار او را مرد بزرگی توصیف کرده‌اند که با تواضع به تدریس و تربیت شاگردان اشتغال داشت و با این‌که از نظر علمی مجتهد بود، از تدریس دروس مقدماتی به طلاب دریغ نمی‌کرد. | بسیاری از روحانیون شمال افغانستان، او را از اولین کسانی می‌دانند که در شمال کشور دارای اجازه اجتهاد از مراجع نجف بوده است و سالیان زیادی از عمر خود را در تدریس به طلاب سپری کرد. او همچنین هر وقت فرصت می‌یافت برای تبلیغ معارف دینی به نقاط دور و نزدیک سفر کرده و برای حل مسایل و مشکلات دینی مردم تلاش می‌کرد. شاگردان او از تواضع، صداقت، سادگی و دلسوزی او به نیکی یاد کرده‌اند. شاگردان آخوند پدردار او را مرد بزرگی توصیف کرده‌اند که با تواضع به تدریس و تربیت شاگردان اشتغال داشت و با این‌که از نظر علمی مجتهد بود، از تدریس دروس مقدماتی به طلاب دریغ نمی‌کرد.<ref>حسن‌زاده، «زندگی¬نامه مرحوم پدردار»، 1395ش.</ref> | ||
==فعالیت‌ها== | ==فعالیت‌ها== | ||
آخوند پدردار بعد از بازگشت به بلخاب ابتدا در مدرسۀ عالمیه (دهن¬شرد) به تدریس پرداخت. بعد از فوت مرحوم عالم (مؤسس آن مدرسه) او مدتی سرپرستی مدرسه را به عهده داشت. پدردار در اواسط دهۀ 1330 شمسی به دعوت مردم باجگاه برای فعالیت‌های دینی به آن منطقه رفت. او در سال 1336ش با همکاری مردم منطقۀ بند¬چیب عبدالگان واقع در ولسوالی زارین ولایت بلخ، یک مدرسۀ علوم دینی را در درۀ چیوَک (درۀ چوبَک) پایه‌گذاری و تکمیل کرد. سپس در سال 1344ش با همکاری مالی و معنوی مردم باجگاه مدرسۀ علوم دینی حسنیه را در آن منطقه تأسیس کرد. پدردار بعد از قیام مردم بلخاب علیه دولت دست‌نشانده شوروی در سال 1358ش برای تبلیغ و تقویت روحیه نیروهای جهادی گاهی در جبهه‌های اَمرَخ و زارین (ولایت بلخ)، کوه¬های اَلْبُرز (در جنوب ولایت بلخ)، منطقۀ آبکَلان (در جنوب ولایت جوزجان) و اطراف سرپل (مرکز فعلی ولایت سرپل) حضور می¬یافت و نیروهای مردمی را به جهاد علیه دولت کمونیستی ترغیب می‌کرد. | آخوند پدردار بعد از بازگشت به بلخاب ابتدا در مدرسۀ عالمیه (دهن¬شرد) به تدریس پرداخت. بعد از فوت مرحوم عالم (مؤسس آن مدرسه) او مدتی سرپرستی مدرسه را به عهده داشت. پدردار در اواسط دهۀ 1330 شمسی به دعوت مردم باجگاه برای فعالیت‌های دینی به آن منطقه رفت. او در سال 1336ش با همکاری مردم منطقۀ بند¬چیب عبدالگان واقع در ولسوالی زارین ولایت بلخ، یک مدرسۀ علوم دینی را در درۀ چیوَک (درۀ چوبَک) پایه‌گذاری و تکمیل کرد. سپس در سال 1344ش با همکاری مالی و معنوی مردم باجگاه مدرسۀ علوم دینی حسنیه را در آن منطقه تأسیس کرد. پدردار بعد از قیام مردم بلخاب علیه دولت دست‌نشانده شوروی در سال 1358ش برای تبلیغ و تقویت روحیه نیروهای جهادی گاهی در جبهه‌های اَمرَخ و زارین (ولایت بلخ)، کوه¬های اَلْبُرز (در جنوب ولایت بلخ)، منطقۀ آبکَلان (در جنوب ولایت جوزجان) و اطراف سرپل (مرکز فعلی ولایت سرپل) حضور می¬یافت و نیروهای مردمی را به جهاد علیه دولت کمونیستی ترغیب می‌کرد. | ||