رضا مایل هروی: تفاوت میان نسخه‌ها
←دیدگاه‌ها
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
==دیدگاه‌ها== | ==دیدگاه‌ها== | ||
مایل معتقد بود هویت تاریخی کشور را بر‌پایه هرات‌شناسی می‌توان پی‌ریزی کرد و در این زمینه آثاری پدید آورد. او همچنین اعتقاد داشت مدنیت شهرها با یکدیگر مرتبط و تأثیرگذار است و شناخت هریک می‌تواند در شناخت دیگری نقش داشته باشد. مایل اعتقاد داشت که برای شناخت مدنیت‌ها لازم است ارتباطات گسترش یافته و تحقیقات وسیع و همه‌جانبه در ارتباط با یکدیگر صورت بگیرد تا زمینه برای شناخت تمدنی فراهم آید. | مایل معتقد بود هویت تاریخی کشور را بر‌پایه هرات‌شناسی می‌توان پی‌ریزی کرد و در این زمینه آثاری پدید آورد. او همچنین اعتقاد داشت مدنیت شهرها با یکدیگر مرتبط و تأثیرگذار است و شناخت هریک می‌تواند در شناخت دیگری نقش داشته باشد. مایل اعتقاد داشت که برای شناخت مدنیت‌ها لازم است ارتباطات گسترش یافته و تحقیقات وسیع و همه‌جانبه در ارتباط با یکدیگر صورت بگیرد تا زمینه برای شناخت تمدنی فراهم آید.<ref>رضوی، نثر دری در افغانستان، 1357ش، ص302.</ref> | ||
==رابطه با دیگران== | ==رابطه با دیگران== | ||
مایل با بسیاری از دانشمندان هم‌دوره خود در افغانستان و در ایران ارتباط نزدیک فکری و کاری داشت. اسماعیل مبلغ، علی رضوی، جلال‌الدین صدیقی، لطیف ناظمی، سمندر غوریانی، واحدی جوزجانی، عبدالغفور روان فرهادی، احمد جاوید، خلیل‌الله خلیلی، عبدالحی حبیبی، محمود فارانی، عبدالحق بیات، سهیل، محمد‌ناصر طهوری، حسین نائل و نیلاب از جمله همکاران او در کابل بودند. در خارج از کشور نیز او دانشمند شناخته‌شده‌ای بود و در ایران با ناتل خانلری، مجتبی مینوی، محمد‌تقی دانش‌پژوه، مجتهد‌زاده، محمود شهابی، ایرج افشار، ابراهیم باستانی پاریزی، علی فاضل، محمد‌علی اسلامی ندوشن و پرویز اتابکی ارتباط داشت و برخی از آثار و پژوهش‌های خود را به مدد آشنایی با این افراد در تهران منتشر می‌کرد. | مایل با بسیاری از دانشمندان هم‌دوره خود در افغانستان و در ایران ارتباط نزدیک فکری و کاری داشت. اسماعیل مبلغ، علی رضوی، جلال‌الدین صدیقی، لطیف ناظمی، سمندر غوریانی، واحدی جوزجانی، عبدالغفور روان فرهادی، احمد جاوید، خلیل‌الله خلیلی، عبدالحی حبیبی، محمود فارانی، عبدالحق بیات، سهیل، محمد‌ناصر طهوری، حسین نائل و نیلاب از جمله همکاران او در کابل بودند. در خارج از کشور نیز او دانشمند شناخته‌شده‌ای بود و در ایران با ناتل خانلری، مجتبی مینوی، محمد‌تقی دانش‌پژوه، مجتهد‌زاده، محمود شهابی، ایرج افشار، ابراهیم باستانی پاریزی، علی فاضل، محمد‌علی اسلامی ندوشن و پرویز اتابکی ارتباط داشت و برخی از آثار و پژوهش‌های خود را به مدد آشنایی با این افراد در تهران منتشر می‌کرد. | ||