←1. نپذیرفتن هدیه
(←باورها) |
|||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
پیروان طریقت چشتیه در مواردی باورهای خاصی دارند. ازجمله: | پیروان طریقت چشتیه در مواردی باورهای خاصی دارند. ازجمله: | ||
===1. نپذیرفتن هدیه=== | ===1. نپذیرفتن هدیه=== | ||
مشایخ چشتیه از پذیرفتن هدایای سلاطین خودداری می‌كردند و فقط «فتوح» (هدایای مردم) را می‌پذ‌یرفتند. بعضی از صوفیان چشتیه به آباد كردن زمین‌های بایر می‌پرداختند و علاقۀ خاص به کار و کشاورزی داشتند. البته عده‌ای هم مثل راهبان بودایی و هندو زنبیل به دست در محله‌‌ها به تگدی‌گری مشغول بودند؛ اما با گسترش چشتیه در ولایت‌ها از زهد پیروان آن کاسته شد و دیگر از قبول هدایای حكام ابایی نداشتند. | مشایخ چشتیه از پذیرفتن هدایای سلاطین خودداری می‌كردند و فقط «فتوح» (هدایای مردم) را می‌پذ‌یرفتند. بعضی از صوفیان چشتیه به آباد كردن زمین‌های بایر می‌پرداختند و علاقۀ خاص به کار و کشاورزی داشتند. البته عده‌ای هم مثل راهبان بودایی و هندو زنبیل به دست در محله‌‌ها به تگدی‌گری مشغول بودند؛ اما با گسترش چشتیه در ولایت‌ها از زهد پیروان آن کاسته شد و دیگر از قبول هدایای حكام ابایی نداشتند.<ref>تصوف در شبه‌قاره هند، بنياد دائرة المعارف اسلامي.</ref> | ||
===2. حکومت معنوی=== | ===2. حکومت معنوی=== | ||
مشایخ صوفیه خود را مسئول سعادت معنوی مردم میشمردند و به موازات حكومت سیاسی سلاطین برای خود حكومت معنوی قائل بودند. برای نمونه، خواجه معین‌الدین چشتی حكومت معنوی ناحیۀ دهلی را به مرید خود، بختیار كاكی، اختصاص داده بود. همچنین برخی از سلسله‌های صوفیه، اولیای خود را حامی حاكمان مسلمان میشمردند. | مشایخ صوفیه خود را مسئول سعادت معنوی مردم میشمردند و به موازات حكومت سیاسی سلاطین برای خود حكومت معنوی قائل بودند. برای نمونه، خواجه معین‌الدین چشتی حكومت معنوی ناحیۀ دهلی را به مرید خود، بختیار كاكی، اختصاص داده بود. همچنین برخی از سلسله‌های صوفیه، اولیای خود را حامی حاكمان مسلمان میشمردند. | ||