ویکی‌زندگی:Featured articles/2025/05
حضرت محمد، آخرین پیامبر خدا و بنیان‌گذار آیین اسلام.
محمد (صلی الله علیه و آله) در سال 570 میلادی (عام الفیل، سالی که ابرهه برای ویرانی کعبه، لشکرکشی کرد) به دنیا آمد. پدرش، عبدالله در حالی که هنوز فرزندش به دنیا نیامده بود، درگذشت. مادرش، آمنه را نیز در حالی که پنج سال بیشتر نداشت، از دست داد. سرپرستی محمد را پدربزرگش، عبدالمطلب و پس از مرگ وی، عمویش، ابوطالب به‌عهده گرفتند. از نوجوانی تا رسالت، به شبانی و سپس تجارت اشتغال داشت. پیش از رسالت، یک‌بار در دوازده سالگی با عمویش و بار دیگر در 25 سالگی به‌عنوان عامل تجارت برای کاروان تجاری خدیجه به شام رفت. پس از رسالت هم برای انجام وظایف خطیر پیامبری، به طائف، خیبر و تبوک سفر کرد. اما هرگز در طول زندگی خود، از حجاز خارج نشد. در 30 سالگی کفالت پسرعموی‌اش علی را که دو سال بیشتر نداشت، به‌عهده گرفت. و تا هنگام مبعوث شدن به رسالت، یعنی طی ده سال علی انیس خلوت‌های محمد و شاهد تحولات روحی و درونی او بود. هیچگاه شرک نورزید و بت نپرستید. امّی بود و کتابت و خواندن نمی‌دانست، در مجالس عیش و نوش دیده نشد و به صداقت، امانت، عقل، درایت و فطانت مشهور بود. خداوند پیامبرش را در قرآن با این اوصاف معرفی کرده است: لیّن و نرمخو و مدارا کننده، نسبت به هدایت بندگان خدا حریص و آرزومند، دارای اخلاق نیکوی کریمانه، گوش شنوا برای مخالف و موافق، نه تنها از تقصیرات دیگران درمی‌گذرد، بلکه حتی به ملامت آنها هم نمی‌پردازد. با فروتنی در قبال دیگران، بال رأفت و رحمت خود را بر سرشان می‌گستراند. اهل مشورت در امور مختلف سیاسی و نظامی با دیگران، دارای فراخی سینه و سعه صدر، صبور و شکیبا در برابر گفتار ناپسند و کردار ناشایست دیگران، وجودش آمیخته با شرم و حیا، گفتارش برآمده از وحی و عاری از هوی، در همه حال اتّکالش به خدا، خاکسار و متواضع و الگویی نیکو برای دیگران است.
دیگر مقالات منتخب: رژیم کودک‌کش – زن در فرهنگ ترکمنی – مسیح علی‌نژاد