ویکی‌زندگی:Featured articles/2025/13
جشن نوروز، آیین بزرگداشت آغاز سال جدید خورشیدی.
جشن نوروز، به آیین کهن تجلیل از آغاز فصل بهار و سال نو خورشیدی در حوزۀ فرهنگی ایران گفته می‌شود و مصادف با زمانی است که کرۀ «زمین» گردش کاملی به‌دور «خورشید» کرده و به‌نقطۀ اعتدال بهاری می‌رسد. جشن نوروز، بزرگترین آیین ملی و میراث کهن فرهنگی و تمدنی ایران قدیم بوده که از آموزه‌های اجتماعی و اخلاقی اسلام مانند لزوم «صلۀ رحم» و تشویق به «سیروسیاحت برای عبرت گرفتن»، تأثیر پذیرفته و به خرده‌فرهنگ غنی در سراسر جهان تبدیل شده است. واژۀ جشن از کلمۀ اوستایی «یَسَنَه» به‌معنای ستایش، پرستش و قربانی‌کردن گرفته شده و در فرهنگ فارسی به معنای مجلس شادی و شادمانی، مهمانی، سُور و سرور آمده است. این واژه در اصطلاح به مراسمی گفته می‌شود که دارای آداب و رسوم مختلف بوده و شادی‌آور است. کلمۀ نوروز در لغت به معنی روز نو و در اصطلاح مراسمی است که در آغاز فصل بهار و نخستین ماه و سال خورشیدی برابر با 21 ماه مارس میلادی جشن گرفته می‌شود. امروزه برای نوروز و نیز بیشتر آیین‌های شادمانی اسلامی واژۀ «عید» به‌کار می‌رود و برای گروهی دیگر از مراسم‌ها، واژۀ جشن استفاده می‌شود مانند جشن تولد و جشن مهرگان. در ادبیات فارسی نوروز را «جشن بزرگ» نیز نامیده‌اند. به باور ابوریحان بیرونی، ایرانیان در نوروز بزرگ برای همۀ جهانیان از خدا خوش‌بختی آرزو می‌کنند و به‌همین دلیل، نوروز را در تاریخ «امید» نیز نامیده‌اند. مجمع عمومی سازمان ملل متحد با تصویب قطعنامه‌ای در 4 اسفند 1388ش، روز ۲۱ مارس مطابق با ۱ فروردین را به‌عنوان «روز جهانی نوروز» به‌تصویب رسانده و در تقویم این سازمان ثبت کرده است. در این قطعنامه، نوروز جشنی با ریشۀ ایرانی توصیف شده که قدمت بیش از ۳ هزار سال دارد و امروزه بیش از ۳۰۰ میلیون نفر آن را جشن می‌گیرند. بر اساس این قطعنامه، کشورهای عضو این سازمان موظف شده‌اند که در تقویم‌های رسمی خود، روز۲۱ مارس را به‌عنوان نوروز ثبت کنند.
دیگر مقالات منتخب: مشاوره تحصیلی – بازی با کودک – تعارضات زناشویی