جن: تفاوت میان نسخه‌ها
مهدی مهدوی (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
مهدی مهدوی (بحث | مشارکتها) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<big>'''جنّ؛'''</big> موجودی نامرئی از دید انسان و دارای عقل، اختیار و تکلیف.<br> | <big>'''جنّ؛'''</big> موجودی نامرئی از دید انسان و دارای عقل، اختیار و تکلیف.<br> | ||
جنّ، واژه‌ای عربی و به‌معنای استتار و پوشش است.<ref>خلیل بن احمد؛ العین، 1409ق، ذیل واژه «جنن».</ref> جنّ در فرهنگ | جنّ، واژه‌ای عربی و به‌معنای استتار و پوشش است.<ref>خلیل بن احمد؛ العین، 1409ق، ذیل واژه «جنن».</ref> جنّ در فرهنگ [[مسلمانان]]، موجودی اسرارآمیز است که همچون انسان دارای عقل، اختیار و تکلیف است. بنابر آیات [[قرآن]] و روایات، جنّ از آتش یا آمیزۀ آتش، آفریده شده است. این موجود، از دید انسان پوشیده است؛ اما مثل انسان، مکلّف است و در آخرت برای حسابرسی اعمال، برانگیخته می‌شود.<ref>[https://fa.wikishia.net/view/%D8%AC%D9%86#cite_ref-9 «جن»، ویکی شیعه.]</ref> جنّ را در ادبیات فارسی، دیو یا پری می‌گویند.<ref>زنجی سجزی، مهذّب الاسماء فی مرتّب الحروف و الاشیاء، 1364ش، ص65-78. </ref> | ||
==جنّ در قرآن== | ==جنّ در قرآن== | ||
===واژه جنّ=== | ===واژه جنّ=== | ||
واژه جنّ 22 بار در قرآن به‌کار رفته است.<ref>عبدالباقی، المعجم المفهرس لالفاظ القرآن الکریم، 1364ش، ذیل واژه «جن».</ref> واژه‌های مترادف و مرتبط با جنّ همچون «جان»، «جِنّه»، شیطان، شیاطین، [[ابلیس]] و عفریت نیز در قرآن آمده است. هفتادودومین سوره قرآن به نام جنّ است. در سورۀ جنّ و نیز در سورۀ أحقاف به ایمان آوردن گروهی از جنّیان اشاره شده است.<ref>سوره احقاف، آیه 29-32.</ref> | واژه جنّ 22 بار در قرآن به‌کار رفته است.<ref>عبدالباقی، المعجم المفهرس لالفاظ القرآن الکریم، 1364ش، ذیل واژه «جن».</ref> واژه‌های مترادف و مرتبط با جنّ همچون «جان»، «جِنّه»، شیطان، شیاطین، [[ابلیس]] و عفریت نیز در قرآن آمده است. هفتادودومین سوره قرآن به نام جنّ است. در سورۀ جنّ و نیز در سورۀ أحقاف به [[ایمان]] آوردن گروهی از جنّیان اشاره شده است.<ref>سوره احقاف، آیه 29-32.</ref> | ||
===خلقت جن=== | ===خلقت جن=== | ||
بر اساس آیات قرآن، آفرینش جنّ قبل از انسان بوده و از «نار السَّموم»<ref>سوره حجر، آیه 27.</ref> به‌معنای آتش گرم و سوزان و «مارجٍ من نار»<ref>سوره الرحمن، آیه 15.</ref> به‌معنای شعله‌های مختلط و متحرّک آتش، آفریده شده است. همچنین فلسفه و علت آفرینش جنّیان همچون انسان، عبادت و پرستش خداوند بیان شده است.<ref>سوره ذاریات، آیه 56.</ref> | بر اساس آیات قرآن، آفرینش جنّ قبل از انسان بوده و از «نار السَّموم»<ref>سوره حجر، آیه 27.</ref> به‌معنای آتش گرم و سوزان و «مارجٍ من نار»<ref>سوره الرحمن، آیه 15.</ref> به‌معنای شعله‌های مختلط و متحرّک آتش، آفریده شده است. همچنین فلسفه و علت آفرینش جنّیان همچون انسان، [[عبادت]] و پرستش خداوند بیان شده است.<ref>سوره ذاریات، آیه 56.</ref> | ||
===دین جنّیان=== | ===دین جنّیان=== | ||
در قرآن بیان شده است که برای هدایت جنّیان، پیامبرانی از جنس خودشان مبعوث گردیده‌اند.<ref>سوره انعام، آیه 130.</ref> جنّیان مانند آدمیان، صالح و غیر صالح، مسلمان و کافر دارند<ref>سوره جن، آیه 11-14.</ref> و در روز قیامت از آنها بازخواست می‌شود<ref>سوره انعام، آیه 130.</ref> و جزای عمل‌شان را به‌طور کامل در آخرت دریافت می‌کنند<ref>سوره احقاف، آیه 19.</ref> و بدکاران آنان به جهنم می‌روند.<ref>سوره جن، آیه 15.</ref> قرآن کریم به اسلام آوردن برخی جنّیان و انکار گروهی دیگر از آنان، اشاره کرده است.<ref>سوره احقاف، آیه 29-32.</ref> | در قرآن بیان شده است که برای هدایت جنّیان، پیامبرانی از جنس خودشان مبعوث گردیده‌اند.<ref>سوره انعام، آیه 130.</ref> جنّیان مانند آدمیان، صالح و غیر صالح، مسلمان و کافر دارند<ref>سوره جن، آیه 11-14.</ref> و در روز [[قیامت]] از آنها بازخواست می‌شود<ref>سوره انعام، آیه 130.</ref> و جزای عمل‌شان را به‌طور کامل در آخرت دریافت می‌کنند<ref>سوره احقاف، آیه 19.</ref> و بدکاران آنان به جهنم می‌روند.<ref>سوره جن، آیه 15.</ref> قرآن کریم به [[اسلام]] آوردن برخی جنّیان و انکار گروهی دیگر از آنان، اشاره کرده است.<ref>سوره احقاف، آیه 29-32.</ref> | ||
==توانایی و علم جنّیان== | ==توانایی و علم جنّیان== | ||
جنیان در سپاه سلیمان نبی حضور داشته<ref>سوره نمل، آیه 17.</ref> و برای او کارهای خارق‌العاده و سخت از قبیل ساختن بناهای عظیم و حمل اشیای سنگین از مکان‌های دور<ref> [https://fa.wikishia.net/view/%D8%AC%D9%86#cite_ref-9 «جن»، ویکی شیعه.]</ref> را انجام می‌دادند.<ref>سوره انبیاء، آیه 82</ref> بر اساس آیات | جنیان در سپاه سلیمان نبی حضور داشته<ref>سوره نمل، آیه 17.</ref> و برای او کارهای خارق‌العاده و سخت از قبیل ساختن بناهای عظیم و حمل اشیای سنگین از مکان‌های دور<ref> [https://fa.wikishia.net/view/%D8%AC%D9%86#cite_ref-9 «جن»، ویکی شیعه.]</ref> را انجام می‌دادند.<ref>سوره انبیاء، آیه 82</ref> بر اساس آیات [[قرآن]]، آنان توانایی سیر و حرکت‌های آنی به مسافت‌های دور و بالا رفتن به‌سمت آسمان و استراق سمع و دریافت اخبار غیبی از ملائکه را داشته‌اند؛<ref>سوره صافات آیه ۶-۹ و سوره جنّ، آیه ۸-۹.</ref> اما آنان پس از بعثت [[پیامبر اکرم]] از گرفتن اخبار غیبی و استراق سمع منع شده<ref>سوره جن، آیه 8-9.</ref> و از علم غیب بی‌بهره‌اند.<ref>سوره سبأ، آیه 14.</ref> | ||
==ازدواج جنّیان== | ==ازدواج جنّیان== | ||
علامه طباطبایی بر اساس آیه 50 سوره کهف و آیه 25 سوره | علامه طباطبایی بر اساس آیه 50 سوره کهف و آیه 25 سوره فصلت، [[ازدواج]] و [[فرزندآوری]] جنّیان را تأیید کرده است.<ref>[https://fa.wikishia.net/view/%D8%AC%D9%86#cite_ref-9 «جن»، ویکی شیعه.]</ref> برخی از مفسرین بنابر آیات 56 و 74 سوره الرحمن، ازدواج جن با انسان را ممکن دانسته‌اند.<ref>[https://fa.wikishia.net/view/%D8%AC%D9%86#cite_ref-9 «جن»، ویکی شیعه.]</ref> | ||
==اِبلیس== | ==اِبلیس== | ||
بسیاری از مفسرین قرآن به استناد آیات و روایات معتقدند [[ابلیس]] از جنّیان بوده و از ملائکه نیست.<ref>طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، 1390ق، ج۱۲، ص۴۵۲.</ref> شیطان به‌معنای شرور است که در قرآن گاهی در مورد [[ابلیس]] و گاهی با معنای عام خود به هر موجود شروری که شرارت در او «ملکه راسخ» شده، اطلاق شده است.<ref>[https://fa.wikishia.net/view/%D8%AC%D9%86#cite_ref-9 «جن»، ویکی شیعه.]</ref> در بین شیاطینِ جن، | بسیاری از مفسرین قرآن به استناد آیات و روایات معتقدند [[ابلیس]] از جنّیان بوده و از ملائکه نیست.<ref>طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، 1390ق، ج۱۲، ص۴۵۲.</ref> شیطان به‌معنای شرور است که در قرآن گاهی در مورد [[ابلیس]] و گاهی با معنای عام خود به هر موجود شروری که شرارت در او «ملکه راسخ» شده، اطلاق شده است.<ref>[https://fa.wikishia.net/view/%D8%AC%D9%86#cite_ref-9 «جن»، ویکی شیعه.]</ref> در بین شیاطینِ جن، ابلیس در شرارت مقام عالی داشته و از [[بهشت]] رانده شده است.<ref>سوره کهف، آیه 50.</ref> | ||
==میکروب== | ==میکروب== | ||
امام علی در روایتی، نوشیدن آب از قسمت شکستۀ ظرف را نکوهش کرده و آن را جایگاه شیطان دانسته است.<ref>کلینی، کافی، 1407ق، ج۶، ص۳۸۵، حدیث ۵.</ref> پژوهشگران، اصطلاح به‌کار رفته در این روایت را ناظر به معنای لغوی شیطان، یعنی پنهان و غیر قابل دیدن، دانسته‌اند و آن موجودی است که امروزه، «میکروب» نامیده می‌شود. | [[امام علی]] در روایتی، نوشیدن [[آب]] از قسمت شکستۀ ظرف را نکوهش کرده و آن را جایگاه شیطان دانسته است.<ref>کلینی، کافی، 1407ق، ج۶، ص۳۸۵، حدیث ۵.</ref> پژوهشگران، اصطلاح به‌کار رفته در این روایت را ناظر به معنای لغوی شیطان، یعنی پنهان و غیر قابل دیدن، دانسته‌اند و آن موجودی است که امروزه، «میکروب» نامیده می‌شود. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
* قرآن کریم | *قرآن کریم | ||
* «جنّ»، ویکی شیعه، تاریخ بازدید: 31 فروردین 1401ق. | *«جنّ»، ویکی شیعه، تاریخ بازدید: 31 فروردین 1401ق. | ||
* خلیل بن احمد، کتاب العین، قم، چاپ مهدی مخزومی و ابراهیم سامرائی، ۱۴۰۹ق. | *خلیل بن احمد، کتاب العین، قم، چاپ مهدی مخزومی و ابراهیم سامرائی، ۱۴۰۹ق. | ||
* زنجی سجزی، محمود بن عمر، مهذّب الاسماء فی مرتّب الحروف و الاشیاء، تهران، چاپ محمدحسین مصطفوی، ۱۳۶۴ش. | *زنجی سجزی، محمود بن عمر، مهذّب الاسماء فی مرتّب الحروف و الاشیاء، تهران، چاپ محمدحسین مصطفوی، ۱۳۶۴ش. | ||
* طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمي للمطبوعات، 1390ق. | *طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمي للمطبوعات، 1390ق. | ||
* عبدالباقی، محمد فؤاد، المعجم المفهرس لالفاظ القرآن الکریم، قاهره، ۱۳۶۴ش، | *عبدالباقی، محمد فؤاد، المعجم المفهرس لالفاظ القرآن الکریم، قاهره، ۱۳۶۴ش، | ||
* کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، 1407ق. | *کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، 1407ق. | ||
[[رده: ویکی‌زندگی]] | [[رده: ویکی‌زندگی]] | ||
[[رده: آموزه‌های دینی]] | [[رده: آموزه‌های دینی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۳۵
جنّ؛ موجودی نامرئی از دید انسان و دارای عقل، اختیار و تکلیف.
جنّ، واژه‌ای عربی و به‌معنای استتار و پوشش است.[۱] جنّ در فرهنگ مسلمانان، موجودی اسرارآمیز است که همچون انسان دارای عقل، اختیار و تکلیف است. بنابر آیات قرآن و روایات، جنّ از آتش یا آمیزۀ آتش، آفریده شده است. این موجود، از دید انسان پوشیده است؛ اما مثل انسان، مکلّف است و در آخرت برای حسابرسی اعمال، برانگیخته می‌شود.[۲] جنّ را در ادبیات فارسی، دیو یا پری می‌گویند.[۳]
جنّ در قرآن
واژه جنّ
واژه جنّ 22 بار در قرآن به‌کار رفته است.[۴] واژه‌های مترادف و مرتبط با جنّ همچون «جان»، «جِنّه»، شیطان، شیاطین، ابلیس و عفریت نیز در قرآن آمده است. هفتادودومین سوره قرآن به نام جنّ است. در سورۀ جنّ و نیز در سورۀ أحقاف به ایمان آوردن گروهی از جنّیان اشاره شده است.[۵]
خلقت جن
بر اساس آیات قرآن، آفرینش جنّ قبل از انسان بوده و از «نار السَّموم»[۶] به‌معنای آتش گرم و سوزان و «مارجٍ من نار»[۷] به‌معنای شعله‌های مختلط و متحرّک آتش، آفریده شده است. همچنین فلسفه و علت آفرینش جنّیان همچون انسان، عبادت و پرستش خداوند بیان شده است.[۸]
دین جنّیان
در قرآن بیان شده است که برای هدایت جنّیان، پیامبرانی از جنس خودشان مبعوث گردیده‌اند.[۹] جنّیان مانند آدمیان، صالح و غیر صالح، مسلمان و کافر دارند[۱۰] و در روز قیامت از آنها بازخواست می‌شود[۱۱] و جزای عمل‌شان را به‌طور کامل در آخرت دریافت می‌کنند[۱۲] و بدکاران آنان به جهنم می‌روند.[۱۳] قرآن کریم به اسلام آوردن برخی جنّیان و انکار گروهی دیگر از آنان، اشاره کرده است.[۱۴]
توانایی و علم جنّیان
جنیان در سپاه سلیمان نبی حضور داشته[۱۵] و برای او کارهای خارق‌العاده و سخت از قبیل ساختن بناهای عظیم و حمل اشیای سنگین از مکان‌های دور[۱۶] را انجام می‌دادند.[۱۷] بر اساس آیات قرآن، آنان توانایی سیر و حرکت‌های آنی به مسافت‌های دور و بالا رفتن به‌سمت آسمان و استراق سمع و دریافت اخبار غیبی از ملائکه را داشته‌اند؛[۱۸] اما آنان پس از بعثت پیامبر اکرم از گرفتن اخبار غیبی و استراق سمع منع شده[۱۹] و از علم غیب بی‌بهره‌اند.[۲۰]
ازدواج جنّیان
علامه طباطبایی بر اساس آیه 50 سوره کهف و آیه 25 سوره فصلت، ازدواج و فرزندآوری جنّیان را تأیید کرده است.[۲۱] برخی از مفسرین بنابر آیات 56 و 74 سوره الرحمن، ازدواج جن با انسان را ممکن دانسته‌اند.[۲۲]
اِبلیس
بسیاری از مفسرین قرآن به استناد آیات و روایات معتقدند ابلیس از جنّیان بوده و از ملائکه نیست.[۲۳] شیطان به‌معنای شرور است که در قرآن گاهی در مورد ابلیس و گاهی با معنای عام خود به هر موجود شروری که شرارت در او «ملکه راسخ» شده، اطلاق شده است.[۲۴] در بین شیاطینِ جن، ابلیس در شرارت مقام عالی داشته و از بهشت رانده شده است.[۲۵]
میکروب
امام علی در روایتی، نوشیدن آب از قسمت شکستۀ ظرف را نکوهش کرده و آن را جایگاه شیطان دانسته است.[۲۶] پژوهشگران، اصطلاح به‌کار رفته در این روایت را ناظر به معنای لغوی شیطان، یعنی پنهان و غیر قابل دیدن، دانسته‌اند و آن موجودی است که امروزه، «میکروب» نامیده می‌شود.
پانویس
- ↑ خلیل بن احمد؛ العین، 1409ق، ذیل واژه «جنن».
- ↑ «جن»، ویکی شیعه.
- ↑ زنجی سجزی، مهذّب الاسماء فی مرتّب الحروف و الاشیاء، 1364ش، ص65-78.
- ↑ عبدالباقی، المعجم المفهرس لالفاظ القرآن الکریم، 1364ش، ذیل واژه «جن».
- ↑ سوره احقاف، آیه 29-32.
- ↑ سوره حجر، آیه 27.
- ↑ سوره الرحمن، آیه 15.
- ↑ سوره ذاریات، آیه 56.
- ↑ سوره انعام، آیه 130.
- ↑ سوره جن، آیه 11-14.
- ↑ سوره انعام، آیه 130.
- ↑ سوره احقاف، آیه 19.
- ↑ سوره جن، آیه 15.
- ↑ سوره احقاف، آیه 29-32.
- ↑ سوره نمل، آیه 17.
- ↑ «جن»، ویکی شیعه.
- ↑ سوره انبیاء، آیه 82
- ↑ سوره صافات آیه ۶-۹ و سوره جنّ، آیه ۸-۹.
- ↑ سوره جن، آیه 8-9.
- ↑ سوره سبأ، آیه 14.
- ↑ «جن»، ویکی شیعه.
- ↑ «جن»، ویکی شیعه.
- ↑ طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، 1390ق، ج۱۲، ص۴۵۲.
- ↑ «جن»، ویکی شیعه.
- ↑ سوره کهف، آیه 50.
- ↑ کلینی، کافی، 1407ق، ج۶، ص۳۸۵، حدیث ۵.
منابع
- قرآن کریم
- «جنّ»، ویکی شیعه، تاریخ بازدید: 31 فروردین 1401ق.
- خلیل بن احمد، کتاب العین، قم، چاپ مهدی مخزومی و ابراهیم سامرائی، ۱۴۰۹ق.
- زنجی سجزی، محمود بن عمر، مهذّب الاسماء فی مرتّب الحروف و الاشیاء، تهران، چاپ محمدحسین مصطفوی، ۱۳۶۴ش.
- طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمي للمطبوعات، 1390ق.
- عبدالباقی، محمد فؤاد، المعجم المفهرس لالفاظ القرآن الکریم، قاهره، ۱۳۶۴ش،
- کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، 1407ق.