مهارت‌های ارتباطی کودکان

از ویکی‌زندگی

مهارت‌های ارتباطی کودکان؛ توانایی کودک در تعامل مؤثر با دیگران.

مهارت‌های ارتباطی در کودکان و توانایی برقراری روابط سازنده با دیگران از نشانه‌های سلامت روانی در آنان است. وجود این مهارت در کودکان سبب پیشرفت تحصیلی و سازگاری اجتماعی آنان می‌شود. این مهارت همانند سایر مهارت‌ها قابلیت تقویت و بهبود دارد و با استفاده از بازی‌های گروهی و تقویت اعتماد به نفس در کودک می‌توان او را به فردی اجتماعی تبدیل کرد.

مفهوم‌شناسی

مهارت‌های ارتباطی نوعی توانایی تعاملی است که کودک را قادر می‌سازد رابطه‌ای اجتماعی را شروع کرده و ادامه دهد[۱] و ارتباط مؤثری با دیگران داشته باشد. مهارت‌های ارتباطی مجموعه رفتارهایی همچون تعامل، همکاری و کمک کردن به دیگران را دربر دارد.[۲] مهارت‌های ارتباطی در دستۀ مهارت‌های مهم زندگی کودکان قرار می‌گیرد و در سلامت آنان مؤثر است.[۳]

اهمیت

نقص در مهارت‌های ارتباطی در رشد روانی کودکان اثر منفی دارد و می‌تواند در کودک احساس تنهایی، اضطراب اجتماعی، افسردگی، عزت نفس پایین و شکست‌های تحصیلی و شغلی ایجاد کند و از سویی دیگر برقراری روابط همدلانه با انسان‌های دیگر سبب احساس امنیت، اعتماد، راحتی و آسایش می‌شود. طبق نتایج تحقیقات، کودکانی که مهارت‌های ارتباطی ضعیفی دارند، توان دوست‌یابی کمتر و در نتیجه دوستان کمی دارند.[۴] کودکانی که دارای مهارت‌های ارتباطی کافی هستند، در برقراری رابطه با همسالان و یادگیری در محیط آموزشی، از کودکانی که این مهارت را ندارند، موفق‌تر عمل می‌کنند.[۵]

انواع

گوش‌دادن و پاسخ‌دادن؛ توانایی گوش‌دادن فعالانه و مشارکت در گفت‌وشنود و حفظ تماس چشمی، نشان‌دهنده علاقۀ شنونده به موضوع صحبت است.

توانایی مهار و نظم‌دهی هیجان‌ها؛ کودک باید بتواند عواطف خود را به شیوه‌ای مناسب بروز دهد و واکنش‌های هیجانی دیگران را تفسیر کند.

توانایی دریافت و ارسال پیام‌های واضح ارتباطی؛ کودک باید در مواردی که مطلبی را درک نکرده است، توضیح بخواهد و در برابر صحبت‌های مخاطب واکنش نشان دهد.

علاوه بر این، فهم معنای حقیقی پیام‌های کلامی و غیرکلامی، قاطعیت و فعال بودن، توانایی دفاع از عقاید و دیدگاه‌های خود و ایستادگی بر نظرات منطقی خویش، از مهارت‌های ارتباطی دانسته می‌شود.[۶]

علل فقدان مهارت‌های ارتباطی در برخی کودکان

فقدان مهارت‌های ارتباطی مؤثر بین اعضای خانواده به‌ویژه مادر با فرزندان سبب فقدان این مهارت در ارتباطات کودک خواهد شد.[۷]

فقدان نقش‌های مختلف در خانواده و خویشاوندان، همچون خواهر، برادر، عمو، عمه، دایی و خاله یا وجود اختلاف و نداشتن تعامل با آنان موجب می‌شود کودک با تنهایی خو بگیرد و احساس تعلق به جمع نداشته باشد. برای رشد مهارت‌های ارتباطی در کودکان حضور مؤثر این افراد در زندگی کودک لازم دانسته شده است.[۸]

والدینی که فرصت ابراز وجود و اظهار نظر را از کودکان خود می‌گیرند، سبب سرکوب هیجانات و احساسات درونی آنها می‌شوند و کودکان را به افرادی مضطرب و پریشان و فاقد مهارت‌های ارتباطی در آینده تبدیل می‌کنند.[۹]

توقع از کودک خارج از توان او، تذکرات پی‌درپی در انجام کارها به کودک، ندادن فرصت اشتباه به کودک، مقایسۀ کودک با سایر کودکان از دیگر علل نقص مهارت‌های ارتباطی کودکان است.[۱۰]

وجود نقص در ویژگی‌های جسمی، همچون عضلات دهان و زبان، گلو، ضعف عضلانی یا فلج مغزی می‌توانند صحبت کردن را سخت یا ناممکن کنند. سندرم‌ها و معلولیت‌ها هم این قابلیت را دارند که در تعاملات کودکان مخرب باشند. ناشنوایی و کم‌شنوایی، نابینایی یا کم‌بینایی، اُتیسم، نقص، اختلال یا تأخیر در صحبت کردن، اختلال یا نقص زبانی، اختلال در بیان، اختلال در درک پیام‌های دیگران و اختلال یادگیری از عوامل فیزیکی نقص در مهارت‌های ارتباطی کودکان هستند.[۱۱]

تقویت مهارت‌های گفتاری در کودکان خردسال

صاحب‌نظران با هدف تقویت مهارت‌های گفتاری در کودکان خردسال، موارد زیر را توصیه کرده‌اند:

  • صحبت مداوم با کودک؛
  • خواندن داستان؛
  • توصیف لوازمی که کودک با آن تعامل دارد؛
  • تقلید صداها و گفتار کودک؛
  • تکرار چندبارۀ کلمات به‌هنگام شروع به تلفظ کودک؛
  • بروز خوشحالی و هیجان به‌هنگام ادای کلمات توسط کودک؛
  • علاقه نشان دادن به صحبت‌ها و موضوعاتی که کودک بیان می‌کند؛
  • تشویق کودک به صحبت با دیگران؛
  • آموزش مهارت‌های یادگیری گفتاری به شیوۀ سرگرم‌کننده و بازی؛
  • پرهیز از تحت فشار قرار دادن کودک برای صحبت و پرهیز از تمسخر و انتقاد از ادای نادرست کلمات.[۱۲]

راهکارهای تقویت مهارت‌های ارتباطی در کودکان

  • گوش‌دادن همدلانه به صحبت‌های کودک؛ نشان دادن اشتیاق برای شنیدن صحبت‌های کودکان، پرهیز از اصلاح بیش از حد صحبت‌های کودک و دادن آزادی در بیان، واکنش نشان‌دادن و تأیید صحبت‌های کودک برای نشان‌ دادن توجه و افزایش اعتماد به نفس در او، با دقت گوش‌دادن و سؤال پرسیدن از صحبت‌های کودک.
  • تمرین مسیریابی؛ ترسیم نقشه یا نوشتن نام مسیرهایی که کودک به مکان آنجا رفت وآمد دارد و سپس بردن کودک به آن مکان با استفاده از دنبال کردن مسیرهای او و کمک به او برای تکمیل نقشۀ مسیر.
  • تمرین تعریف کردن و نشان دادن؛ در این روش به کودک موضوعی متناسب با سن او داده می‌شود تا در آن مورد صحبت کند و اشیاء مربوط به آن را نشان دهد.
  • داستان‌سرایی از طریق تصاویر؛ در این روش با نشان دادن تصاویر به کودک و با در نظر گرفتن ترتیب منطقی بین تصاویر کودک داستانی می‌سازد و در مورد جزئیات تصاویر همانند رنگ آنها و آنچه که از آنها درک می‌کند، صحبت می‌کند.
  • آموزش سخنرانی؛ برای این کار کودک سخنرانی را از جمع خانوادۀ خود شروع می‌کند تا اعتماد به نفس او افزایش پیدا کند. با استمرار این برنامه و صحبت در مورد موضوعات مختلف، کودک به سخنرانی علاقه‌مند می‌شود و می‌تواند در جمع‌های دیگر نیز سخنرانی کند.
  • داستان‌گویی برای کودک؛ با خواندن کتاب‌های زیاد و متنوع برای کودکان، دایرۀ واژگان کودک افزایش و مهارت‌های زبانی او ارتقا می‌یابد و روش مهمی برای تشویق مهارت‌های ارتباطی کودکان است.[۱۳]
  • آموزش مهارت‌های اجتماعی؛ مهارت‌های اجتماعی که کودکان باید بیاموزند، شامل سلام کردن همراه با برقراری ارتباط چشمی و با لحن گرم و صمیمانه، آغازگر گفت‌وگو و دوستی بودن، توجه به حالات عواطف و احساس شنونده نسبت به کلام، یافتن نقاط مشترک، اندیشیدن پیش از بیان، شیوۀ حل مسئله به‌هنگام اختلاف‌ها، توانایی عذرخواهی کردن به‌هنگام اشتباه‌ها و سوءتفاهم‌ها است.[۱۴]

بازی‌های گروهی و توسعۀ مهارت‌های ارتباطی کودکان

در میان انواع روش‌های آموزش، استفاده از بازی‌ها می‌تواند برای کودکان فعالیتی لذت‌بخش و جذاب باشد و احتمال یادگیری مهارت‌های ارتباطی را افزایش دهد. از جملۀ این بازی‌ها عبارت است از:

بازی یک کلاغ چهل کلاغ

در این بازی با همراهیِ بزرگترها، همه در یک دایرۀ فرضی نزیک هم می‌نشینند. جمله‌ای در گوش اولین نفر زمزمه می‌شود و از او می‌خواهند همین جمله را در گوش نفر بعدی بگوید. در پایان، نفر آخر جمله را با صدای بلند بیان می‌کند. به احتمال زیاد پیام اصلی و پیام نهایی متفاوت خواهد بود. این بازی ضمن ایجاد نشاط در کودکان و تقویت مهارت‌های شنیداری و گفتاری، درس اخلاقی یک کلاغ چهل کلاغ نکردن را نیز به کودکان می‌آموزد.

بازی تماشاخانه

در این نوع بازی ابتدا مربی یا والدین نمایش‌نامه‌ای با موضوعات مورد علاقه کودکان از جمله رویدادهای ساده و روزمره، دوست‌یابی، گم‌‌کردن لوازم، شنیدن شایعه‌ در مورد خود یا دیگران، انتظار برای سرویس یا والدین و انجام ندادن تکالیف، آماده می‌کنند. سپس چند تن از کودکان نمایش‌نامه‌ای را اجرا می‌کنند. در وسط نمایش، اجرا را متوقف می‌کنند تا سایر کودکان ادامۀ نمایش را حدس بزنند. در این بازی مربی یا والدین دربارۀ انواع عکس‌العمل‌های ممکن و پیدا کردن بهترین نوع آن و چگونگی ایجاد همدلی صحبت می‌کنند.

بازی پانتومیم

در این بازی کودکان به دو گروه تقسیم می‌شوند و فهرستی از رفتارهای غیرکلامی به آنان عرضه می‌شود که باید توسط هر گروهی اجرا شود. پس از آن، بازیکنان گروه مقابل با مشورت هم‌‌گروهی‌های خود منظور فرد اجرا کننده را حدس می‌زنند. این بازی ضمن تقویت مهارت ارتباطی به کودکان کمک می‌کند که ارتباط غیرکلامی خود و دیگران را تشخیص دهند. مربی می‌تواند به کودکان یادآوری کند که مانند تفاوت در بازنمایی رفتار غیرکلامی، در زندگی روزمره نیز در صورتی که منظور افراد با کلام بیان نشود، برداشت نادرست ایجاد می‌شود.[۱۵]

بازی بیست سؤالی

در این بازی به‌عنوان مثال کودک مکانی را توصیف می‌کند و سایر افراد با توجه به آن توضیحات باید در مورد جواب احتمالی سؤال بپرسند. کودک هم با بله- خیر به سؤال آنها پاسخ می‌دهد.[۱۶]

آثار ارتقای مهارت‌های ارتباطی کودکان

  • افزایش ارتباطات اجتماعی کودک با هم‌سالان و بزرگترها؛
  • سازگاري اجتماعي بالا؛
  • افزایش انگیزۀ درسی و پيشرفت تحصيلي؛
  • تبدیل دانش، ارزش‌ها و نگرش‌ها به توانايي‌هاي بالفعل؛
  • چگونه فكر كردن به جاي «به چه چيزي فكر کردن»؛
  • ابزاری نيرومند براي يادگيري مهارت‌هاي شناختي، اجتماعي و بین‌فردي؛
  • کشف استعدادها و توانايي‌های فردي و دستیابی به خودآگاهی.[۱۷]

مهارت ارتباط رسانه‌ای کودکان

جلوگیری از حضور کودکان در فضاهای مجازی در عصر فناوری و ارتباطات مجازی، سخت است؛[۱۸] اما مدیریت والدین در زمان و مکان استفادۀ کودکان از فضای رسانه‌ای ضرورت دارد.[۱۹] والدین باید حضور کودکان خود در این فضا را جهت‌دهی و هدفمند کنند؛ به‌گونه‌ای که در آن فضا ضمن همراهی با کودک ذهن او را معطوف به موضوعات مورد علاقۀ او کنند و از این طریق از هرزگردی فرزندان در فضای مجازی جلوگیری کنند.[۲۰] برای کسب موفقیت در ارتباط و تعامل با فضای مجازی لازم است کودکان مجهز به سواد رسانه‌ای باشند. حاکم شدن تفکر انتقادی در تعاملات کودک در فضای رسانه‌ سبب افزایش توانمندی‌های شناختی و اجتماعی آنان می‌شود.[۲۱]

تفکیک ارتباط درست و نادرست برای کودکان

کودک در خلال تعامل با دیگران باید مشخصه‌های ارتباط سالم و ناسالم را تشخیص دهد: روابط سالم بر پایۀ صبر، بلندنظری، بخشش، ایثار، رعایت حقوق دیگران، صمیمیت و مهربانی، همکاری و همیاری است. در صورتی که در روابط، خشونت، حسادت، رقابت ناسالم، زیاده‌خواهی، تکبر، یک‌جانبه‌نگری، قدرت‌طلبی، نادیده گرفتن نظرهای طرف مقابل و استفادۀ نادرست از ابزارهای ارتباطی وجود داشته باشد، رابطه نادرست و ناسالم خواهد بود.[۲۲] کودک باید بداند که ارتباط با افراد غریبه دارای چهارچوب است و در صورتی که تنها باشد و غریبه‌ای به او خوراکی یا اسباب‌بازی تعارف کرد، نباید آن را بپذیرد. زمانی که کودک تنها بود و نیاز به کمک داشت، ابتدا باید افرادی مانند پلیس را پیدا کند یا در مرتبۀ بعدی از پدربزرگ مادربزرگ‌ها یا خانم‌هایی که بچه دارند، کمک بگیرد.[۲۳]

آموزش ارتباط با محرم و نامحرم به کودکان

کودک باید افراد محرم و نامحرم را در مرتبۀ نخست بشناسد. سپس در رابطه با آنان حدود لازم را رعایت کند و بداند که با جنس مقابل هم‌بازی نشود. در آموزه‌های اسلامی تأکید شده که دختر شش ساله را پسربچه‌ها و مردان نامحرم نباید ببوسند و بغل کنند. همچنین زنان نامحرم نیز از بوسیدن پسر بچۀ هفت سال به بالا باید خودداری کنند. دختران نیز پس از سن تکلیف در مواجهه با نامحرم حدود پوشش را باید مراعات کنند.[۲۴]

مهارت‌های ارتباطی در آموزه‌های اسلامی

  • شناخت مخاطب؛ شناخت شخصیت افراد و درک شرایط و موقعیت حساس آنان در مهارت‌های ارتباطی ضرورت دارد؛ زیرا افراد طبق شخصیت خود ارتباط برقرار می‌کنند.
  • حس همدلی؛ یافتن احساس مشترک با طرف مقابل و خود را جای او قرار دادن سبب ایجاد حس همدلی و برطرف کردن مشکل او می‌شود.
  • توجه و اهتمام به مخاطب؛ برای نشان دادن توجه به مخاطب باید ارتباط چهره به چهره برقرار شود.
  • استفاده از همه سطوح ارتباط؛ با توجه به اینکه افراد از نظر سطح ادراکی و فهم متفاوت هستند‌، در ارتباط باید از همه ابزارهای کلامی و غیرکلامی استفاده کرد.
  • استفاده از زبان بدن؛ استفاده از لبخند در مواجهه به دیگران نقش مؤثری در ایجاد و تقویت ارتباطات دارد.
  • مهارت خوش‌اخلاقی؛ خوش‌اخلاقی عامل مهمی در جذب دیگران است؛ به‌طوری که دیگران ناخودآگاه خواسته‌های فرد خوش‌رو را اجابت می‌کنند.
  • پسندیده‌گویی؛ برای داشتن روابط مؤثر با دیگران نیاز است هم سخنِ نیک گفته شود و هم خوب سخن گفته شود. سخن هم به‌لحاظ ادبی و هم محتوایی باید نیکو باشد.
  • گوینده و شنونده خوب بودن؛
  • مهرورزی؛
  • ابراز پشیمانی و درخواست بخشش؛
  • ترک تجسس در زندگی دیگران؛
  • اعتمادسازی؛
  • پرهیز از تمسخر، بیهوده‌گویی و شوخی بی‌جا؛
  • طرح سؤال و انتظار پاسخ؛
  • مختصر و مفیدگویی.[۲۵]

چالش‌های مهارت‌های‌ ارتباطی کودکان

برخی تفاوت‌ها میان افراد، از جمله تفاوت‌های ادراکی، فرهنگی، محدودیت‌های زبانی، مکانی، زمانی و ابزارها جزو چالش‌های مهارت‌های ارتباطی است که سبب می‌شود منظور گوینده به درستی منتقل نشود. بدین جهت دریافت واکنش از مخاطب اهمیت می‌یابد.[۲۶] در صورتی که کودکان از اینترنت بیش از حد استفاده کنند، مهارت‌های اجتماعی آنان کاهش می‌یابد و گوشه‌گیر و خجالتی می‌شوند؛ زیرا تقویت مهارت‌های اجتماعی نیازمند برقراری ارتباط رودرروی مؤثر میان افراد است. اعتیاد به فضای مجازی موجب می‌شود کودک با تنهایی خو گرفته و میل به مشارکت و ارتباط را از دست دهد.[۲۷]

پانویس

  1. کاغذلو، «بررسی رابطۀ جو عاطفی خانواده و مهارت‌های ارتباطی مادر با اضطراب جدایی کودکان زیر 7 سال شهر رامیان»، 1399ش، ص54.
  2. فروغی‌پور، «مدیریت مهارت‌های ارتباطی کودکان از طریق بازی‌های پرورشی»، 1395ش، ص41.
  3. محمدی و دیگران، «تأثیر آموزش مهارت‌های ارتباطی به مادران بر بهبود مشکلات رفتاری کودکان 4 تا 6 سال»، 1396ش، ص62.
  4. لعلی و دیگران، «قصه‌گویی دیالوگی بر مهارت‌های ارتباطی و عزت نفس کودکان دارای افت عملکرد تحصیلی»، 1398ش، ص102-103.
  5. فروغی‌پور، «مدیریت مهارت‌های ارتباطی کودکان از طریق بازی‌های پرورشی»، 1395ش، ص41.
  6. کاغذلو، «بررسی رابطۀ جو عاطفی خانواده و مهارت‌های ارتباطی مادر با اضطراب جدایی کودکان زیر 7 سال شهر رامیان»، 1399ش، ص56.
  7. محمدی و دیگران، «تأثیر آموزش مهارت‌های ارتباطی به مادران بر بهبود مشکلات رفتاری کودکان 4 تا 6 سال»، 1396ش، ص62.
  8. «کودکان تنها روابط اجتماعی ضعیف»، روزنامۀ صبح ایران.
  9. فروغی‌پور، «مدیریت مهارت‌های ارتباطی کودکان از طریق بازی‌های پرورشی»، 1395ش، ص41.
  10. «کودکان تنها روابط اجتماعی ضعیف»، روزنامۀ صبح ایران.
  11. «مشکلات ارتباطی در کودکان»، وب‌سایت آیدانیتو.
  12. «15 راهکار برای آموزش حرف زدن و تقویت مهارت گفتاری کودکان»، مرکز مشاورۀ خانواده و روانشناسی آویژه.
  13. «آموزش مهارت‌های ارتباطی به کودک پیش‌دبستانی»، وب‌سایت مام پلاس.
  14. حسینی‌پناه و زنده‌دلان، «شناخت و تحلیل نظریه‌های مهارت‌های اجتماعی کودکان و روش‌های کمک به رشد مهارت‌های اجتماعی آنها در محیط‌های مرتبط با کودکان»، 1395ش، ص10-12.
  15. «بازی برای تقویت مهارت ارتباطی کودکان، تقویت روابط اجتماعی کودک با بازی»، وب‌سایت کیدزی.
  16. «آموزش مهارت‌های ارتباطی به کودک پیش‌دبستانی»، وب‌سایت مام پلاس.
  17. بهادری خسروشاهی و حبیبی کلیبر، «تأثیر آموزش مهارت‌های ارتباطی بر انگیزش تحصیلی و سازگاری تصیلی دانش‌آموزان دورۀ متوسطه»، 1396ش، ص157-158 و 167.
  18. «استفادۀ فرزندان از فضای مجازی؛ منع یا هدفمندی»، خبرگزاری جمهوری اسلامی.
  19. «سواد رسانه‌ای کودک»، وب‌سایت سامانۀ رشد خوش‌نظر.
  20. «استفادۀ فرزندان از فضای مجازی؛ منع یا هدفمندی»، خبرگزاری جمهوری اسلامی.
  21. «سواد رسانه‌ای کودک»، وب‌سایت سامانۀ رشد خوش‌نظر.
  22. حسینی‌پناه و زنده‌دلان، «شناخت و تحلیل نظریه‌های مهارت‌های اجتماعی کودکان و روش‌های کمک به رشد مهارت‌های اجتماعی آنها در محیط‌های مرتبط با کودکان»، 1395ش، ص9.
  23. «محرم و نامحرم را با این روش‌ها به بچه‌هایتان آموزش دهید»، وب‌سایت پرشین وی.
  24. مطهری، «آموزش محرم و نامحرم به کودکان و نوجوانان»، پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه.
  25. حسینی، «مهارت‌های ارتباطی از نظر اسلام»، روزنامۀ کیهان.
  26. «راهکارهای مؤثر بهبود فن بیان و مهارت‌های ارتباطی در کلاس درس»، وب‌سایت الو کام.
  27. “The Impact of Technology on Children”, Cerritos College Website.


منابع

  • «15 راهکار برای آموزش حرف زدن و تقویت مهارت گفتاری کودکان»، مرکز مشاورۀ خانواده و روانشناسی آویژه، تاریخ درج مطلب: 21 آذر 1401ش.
  • «استفادۀ فرزندان از فضای مجازی؛ منع یا هدفمندی»، خبرگزاری جمهوری اسلامی، تاریخ درج مطلب: 27 اردیبهشت 1395ش.
  • «اعتیاد به فضای مجازی و تأثیر آن در هوش اجتماعی و ارتباطی کودکان»، وب‌سایت کیدزی، تاریخ بازدید: 7 دی 1402ش.
  • «آموزش مهارت‌های ارتباطی به کودک پیش‌دبستانی»، وب‌سایت مام پلاس، تاریخ بازدید: 2 دی 1402ش.
  • «بازی برای تقویت مهارت ارتباطی کودکان، تقویت روابط اجتماعی کودک با بازی»، وب‌سایت کیدزی، تاریخ بازدید: 2 دی 1402ش.
  • بهادری خسروشاهی، جعفر و حبیبی کلیبر، رامین، «تأثیر آموزش مهارت‌های ارتباطی بر انگیزش تحصیلی و سازگاری تصیلی دانش‌آموزان دورۀ متوسطه»، نشریۀ آموزش و ارزشیابی، شمارۀ 39، پاییز 1396ش.
  • حسینی، منصور، «مهارت‌های ارتباطی از نظر اسلام»، روزنامۀ کیهان، تاریخ درج مطلب: 8 آذر 1400ش.
  • حسینی‌پناه، سید علیرضا و زنده‌دلان، آناهیتا، «شناخت و تحلیل نظریه‌های مهارت‌های اجتماعی کودکان و روش‌های کمک به رشد مهارت‌های اجتماعی آنها در محیط‌های مرتبط با کودکان»، کنفرانس بین‌المللی پژوهش‌های نوین در عمران، معماری و شهرسازی، دورۀ سوم، 1395ش.
  • «راهکارهای مؤثر بهبود فن بیان و مهارت‌های ارتباطی در کلاس درس»، وب‌سایت الو کام، تاریخ بازدید: 7 دی 1402ش.
  • «سواد رسانه‌ای کودک»، وب‌سایت سامانۀ رشد خوش‌نظر، تاریخ بازدید: 10 دی 1402ش.
  • فروغی‌پور، حمید، «مدیریت مهارت‌های ارتباطی کودکان از طریق بازی‌های پرورشی»، نشریۀ مدیریت ارتباطات در رسانه‌های ورزشی، شمارۀ 14، زمستان 1395ش.
  • کاغذلو، سارا، «بررسی رابطۀ جو عاطفی خانواده و مهارت‌های ارتباطی مادر با اضطراب جدایی کودکان زیر 7 سال شهر رامیان»، نشریۀ مطالعات روانشناسی و علوم تربیتی، شماره 60، زمستان 1399ش.
  • «کودکان تنها روابط اجتماعی ضعیف»، روزنامۀ صبح ایران، شمارۀ 4156، تاریخ درج مطلب: 6 مهر 1396ش.
  • لعلی، مهسا و دیگران، «قصه‌گویی دیالوگی بر مهارت‌های ارتباطی و عزت نفس کودکان دارای افت عملکرد تحصیلی»، نشریۀ روانشناسی تحلیلی شناختی، شمارۀ 37، تابستان 1398ش.
  • «محرم و نامحرم را با این روش‌ها به بچه‌هایتان آموزش دهید»، وب‌سایت پرشین وی، تاریخ بازدید: 10 دی 1402ش.
  • محمدی، زهرا و دیگران، «تأثیر آموزش مهارت‌های ارتباطی به مادران بر بهبود مشکلات رفتاری کودکان 4 تا 6 سال»، نشریۀ سلامت روان کودک، شمارۀ 3، پاییز 1396ش.
  • مطهری، محمدرضا، «آموزش محرم و نامحرم به کودکان و نوجوانان»، پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه، مجلۀ پیام زن، شمارۀ 104، آبان 1379ش.
  • «مشکلات ارتباطی در کودکان»، وب‌سایت آیدانیتو، تاریخ بازدید: 2 دی 1402ش.
  • “The Impact of Technology on Children”, Cerritos College Website, Date of Upload: August 2021.