میله گل ارغوان (جشن)

پرونده:.میلۀگل ارغوان.jpg

یکی از مکان های برگزاری جشن گل ارغوان

میله گل ارغوان (جشن)؛ جشن‌ بهاری مردم افغانستان در موسم شکفتن گل‌های ارغوان.

میلۀ گل ارغوان، در تپه‌های دارای گل‌های ارغوان با برنامه‌های شاد و متنوع برگزار می‌شود و نقشی مهم در شادی‌آفرینی، همبستگی اجتماعی و انتقال میراث فرهنگی به نسل‌های آینده دارد. این جشن همراه با تفریحات سالم در فضاهای خوش‌ آب‌وهوا و آمیختن تفریح با معنویت و آداب مذهبی مانند دادن نذر و زیارت مزار بزرگان دین و مذهب، نشاط روحی و سرزندگی را به ارمغان می‌آورد.

درخت ارغوان

ارغوان، درختی سرخ‌رنگ با شاخه‌های باریک و طبع سرد و خشک است. رنگ ارغوانی در گذشتۀ دور مورد توجه پادشاهان و اشراف بوده و آنها برای متمایزشدن از مردم عادی، لباس‌های ارغوانی به تن می‌کردند. رویش گل‌های صورتی‌رنگ این درخت، در نخستین روزهای بهار آغاز می‌شود و به‌سرعت تمام شاخه‌های درخت حتی ساقۀ آن را غرق در گل‌های قلب‌مانند می‌کند. گل ارغوان، نماد بهار، تازگی و رویش دوباره است و بدین جهت مردم افغانستان مراسم پرنشاطی را همراه خانواده و دوستان، هنگام شکفتن گل ارغوان در مکان‌هایی که این گل آن‌جا را آراسته و معطر کرده، برگزار می‌کنند.

تاریخچه

جشن گل ارغوان در منطقۀ خواجه‌صفا در کابل، سابقۀ بسیار طولانی دارد و پیشینۀ برگزاری آن را به دوران رستم و رودابه بازمی‌گردانند. همچنین این جشن در تپۀ گل‌غندی ولایت پروان نیز از سابقۀ صدها ساله برخوردار است. در دورۀ معاصر یک راه دسترسی آسان‌تر به امر حبیب‌الله خان در تپۀ گل‌غندی ایجاد شد و در 1324ش، از سوی شاروالی (شهرداری) دو کاریز در این محدوده حفر شد و شاعر پشتوزبان سیدبهاءالدین بهایی نام این تپه را تپۀ گل‌غندی گذاشت. همزمان قسمتی از این تپه هموار و بعدها از زیبایی خاصی برخوردار شد و در 1328ش، چهار تپۀ دیگر نیز هموار شد و در آن‌ها درختان ناجو و گل‌های مرسل کاشته شد. این تپه‌های ارغوانی امروزه به نماد اصلی این جشن ملی بدل شده است.

آداب و رسوم

مردم کابل در روزهای آغازین بهار، به‌صورت گروه‌های دوستانه، همراه با چای، نان روغنی، قیماق (سرشیر) و پراته (نان یا غذای محلی)، به منطقۀ خواجه‌صفا رفته و زیر شکوفه‌های زیبای درختان ارغوان زیرانداز خود را می‌گسترانند و به‌تفریح و گذراندن اوقات فراغت خود مشغول می‌شوند. از سرگرمی‌های این روز مشاعره و آوازخوانی است که تا عصر ادامه پیدا می‌کند.

در ولایت بدخشان نیز جشن گل ارغوان همه‌ساله از سوی فعالان اجتماعی و مدنی، شاعران و نویسندگان برگزار می‌شود. سرایش شعر، کوهنوردی و سنگ‌بازی از سرگرمی‌های این مراسم است. همچنین معرفی جاذبه‌های گردشگری و رونق این صنعت از دیگر اهداف برپایی این جشن به‌شمار می‌رود. میلۀ گل ارغوان، اما در تپۀ گل‌‌غندی در شهر چاریکار از ولایت پروان و در روز 12 حمل (فروردین) برگزار می‌شود. در این موسم، گل‌های درخت ارغوان مردمان زیادی را به خود جذب می‌کند و دیدن گل‌ها روح و روان هر بیننده‌ای را تازه می‌کند.

شهر چاریکار در این مراسم با ازدحام مردم و وسایل نقلیه مواجه است و تپۀ گل‌غندی میزبان جمعیت زیادی از سراسر افغانستان است. در این جشن، عده‌ای کبک، بودنه (بلدرچین) و خروس‌های کلنگی جنگی خود را می‌آورند و جوانان را سرگرم می‌کنند. از دیگر تفریح‌های چنین روزی گُدی‌پرانی (بادبادک‌بازی) است؛ شماری از جوانان و نوجوانان با بادبادک‌های رنگارنگ آسمان تپۀ گل‌غندی را همانند زمین آن رنگارنگ می‌کنند و با جنگ بادبادک‌بازی و رهاسازی آن در آسمان فرهنگ کینه‌زدایی از دل‌ها را نهادینه می‌کنند.

خوراکی‌های جشن ارغوان

با آمدن مردم به تپۀ گل‌غندی، فروشندگان و دستفروش‌ها نیز بازاری ایجاد می‌کنند و با سروصدا در پی جلب توجه مردم به‌سوی خود هستند؛ پنیر تازه، شورپنیر، شورنخود با مرچ (فلفل) و مصالح (ادویه) خانگی، قوروت (کشک) تازۀ سالنگ و غوربند، لبوی شیرین، تخم‌مرغ آب‌پز و اسباب‌بازی کودکان در این اجتماع پرنشاط به فروش می‌رسد. در گوشه‌ای از تپۀ گل‌غندی رستوران‌های سیار با سماورهای بزرگ پر از چای و در گوشۀ دیگر بساط فروش ماهی تازه و جِلِبی (زولبیا) رنگارنگ برپا می‌شود. رستوران‌های داخل شهر چاریکار و کبابی‌ها نیز مملو از مشتریانی می‌شود که از پروان و دیگر شهرها خود را به میلۀ گل ارغوان رسانیده‌اند.

نمایشگاه محصولات

در سال‌های اخیر نمایشگاه‌های محصولات داخلی نیز در تپۀ گل‌غندی با عنوان «نامۀ ارغوان» ایجاد می‌شود تا مردم به آسانی با تولیدات این منطقه آشنا شوند و آنها را بخرند. این نمایشگاه بعد از سقوط نظام جمهوری اسلامی در افغانستان با محدودیت‌هایی روبرو شد و در 1402ش زنان تولیدکننده، حضور کمرنگی داشتند و دیگر صنعت‌کاران نیز با فروش پایین محصولات مواجه بودند.

کارکردها

1. تقویت انسجام اجتماعی

جمع‌شدن مردم با تنوع قومی، فرهنگی و زبانی در جشن گل ارغوان، قلب‌های آنها را به همدیگر نزدیک و از تعصبات دور می‌کند. این جشنواره نماد صلح‎‌خواهی و وحدت ملی است.

2. تقویت جایگاه خانواده

مردم در چنین مراسمی سعی می‌کنند تا تمام اعضای خانواده در طبیعت سرسبز و فرح‌بخش تپه‌های گل ارغوان، روز شادی را سپری کنند.

3. تقویت دوستی

مردم به مناسبت میلۀ گل ارغوان به صورت گروهی به آوازخوانی و شادی می‌پردازند و پیوند دوستی را محکم‌تر می‌کنند.

4. تقویت گردشگری

از دیگر کارکردهای این مراسم جذب توریست و معرفی این جشنواره‌ به جهانیان است.

5. تقویت معنویت

در کابل همزمان با جشن گل ارغوان، دخترانی که بخت آنها بسته است، برای دستیابی به گشایش در زندگی و ازدواج موفق به زیارت خواجه‌صفا می‌روند و با نذر و خیرات حاجات خود را در آنجا از خدا می‌خواهند. در ولایت پروان نیز، تپۀ «هوفیان شریف» مدفن افرادی مانند میرجان آغا، سیدجعفرآغا، خواجه‌سبزپوش ولی‌صاحب، میرسعیدآغا، خواجه خضر حیات و دیگر شخصیت‌های مورد احترام مردم است و کسانی که در میلۀ گل ارغوان حضور می‌یابند به زیارت آنها رفته و نذر و نیاز می‌کنند.

منابع

• «ارغوان»، وب‌سایت بازدم، تاریخ بازدید: 11 آذر 1402ش.
• «جشن ارغوان گل‌غندی شهر پروان، افغانستان»، وب‌سایت رسانۀ هدهد، تاریخ درج مطلب: 5 جولای 2016م.
• «جشن گل ارغوان در بدخشان برگزار شد»، خبرگزاری فرهنگ، تاریخ درج مطلب: 29 حمل (فروردین) 1400ش.
• «جشنوارۀ میلۀ گل ارغوان در پروان برگزار شد»، آژانس اطلاعاتی باختر، تاریخ درج مطلب: 7 آوریل 2016م.
• حیدری، صادق، «گل‌تپه گل‌غندی»، وب‌سایت ماریا دارو، تاریخ درج مطلب: 27 مارس 2022م.
• دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه، وب‌سایت واژه‌یاب، تاریخ بازدید: 11 آذر 1402ش.
• رحمانی، عبدالله، «جشن گل‌ها در افغانستان»، خبرنامه، تاریخ درج مطلب: 12 فروردین 1395ش.
• حکم درجه‌اول، سراج ف، «میله‌های قدیم کابل: میله باغ لطیف، میله جبه، میله ارغوان خواجه‌صفا، میله دوبی‌ها، میله شاطرها»، مجلة فرهنگ مردم، شمارة 2، 1359ش.
• محمود، شاه‌محمود، «خواجه‌صفای کابل»، وبلاگ افغانستان فردا، تاریخ درج مطلب: 24 آبان 1392ش.
• ملک‌زاده، فضل‌الحق، «گل‌غندی میلۀ گل ارغوان»، وب‌سایت فردا، تاریخ درج مطلب: ثور (اردیبهشت) 1402ش.
• «یازدهمین جشن گل ارغوان در تپۀ گل‌غندی در شهر چاریکار ولایت پروان برگزار شد»، وب‌سایت آرزونیوز، تاریخ درج مطلب: 4 آوریل 2023م.
• «یازدهمین جشنوارۀ ملی گل ارغوان در پروان برگزار شد»، وب‌سایت سلام وطندار، تاریخ درج مطلب: 14 فروردین 1402ش.