هفت‌سین: تفاوت میان نسخه‌ها

افزودن پیوند
از ویکی‌زندگی
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
دیداری
(صفحه‌ای تازه حاوی «هفت‌سین؛ هفت نماد برگزیده برای سفره‌ی نوروزی که نام آن‌ها با حرف سین آغاز م...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
هفت‌سین؛ هفت نماد برگزیده برای سفره‌ی نوروزی که نام آن‌ها با حرف سین آغاز می‌شود<br>
[[پرونده:هفت.jpg|300px|thumb|left|سفره هفت‌سین]]
هفت‌سین از مشهورترین آیین‌های نوروزی است و مراد از آن، قرار دادن هفت چیز بر سفره نوروزی است که نام آن‌ها با سین شروع می‌شود. هفت‌سین معمولا از میان سیب، سیاهدانه، سنجد، سماق، سیر، سرکه، سبزه، سبزی و سمنو گزینش می‌شود.<ref>[https://www.vajehyab.com/dehkhoda/%D9%87%D9%81%D8%AA+%D8%B3%DB%8C%D9%86 دهخدا، لغت‌نامه، ذیل واژه‌ی هفت‌سین.]</ref>  خانواده‌های ایرانی سفره‌ی هفت‌سین را روی زمین و یا روی میز پهن می‌کنند و هنگام تحویل سال، دور آن می‌نشینند. در بالای سفره، آینه، شمع‌دان و قرآن گذاشته می‌شود و گاهی ماهی قرمز، گل و تخم‌مرغ رنگی نیز به آن اضافه می‌شود. همچنین در سفره‌ی هفت‌سین، خوراکی‌های مانند آجیل‌، شیرینی و میوه نیز قرار داده می‌شود. بزرگ‌‌ترهای خانواده در بالای سفره می‌نشینند، قرآن می‌خوانند و برای کوچکترها دعا می‌کنند. گاهی بزرگ‌ترها با دیوان حافظ برای اهل خانه، فال می‌گیرند. پس از تحویل سال، بزرگ‌ترها اسکناس‌های نو را که لای قرآن گذاشته‌اند به‌عنوان عیدی به کوچکترها می‌دهند و اعضای خانواده، نوروز را به یکدیگر شادباش می‌گویند.<ref>[http://old.roshd.ir/Default.aspx?tabid=267&SSOReturnPage=Check&Rand=0 «سفره‌ی هفت‌سین»، وب‌سایت دانشنامه رشد.]</ref>  برخی از خانواده‌ها سفره‌ی هفت‌سین را تا روز سیزدهم فروردین پهن می‌گذارند و در آن روز سبزه را به آب روان می‌سپارند.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1541711/%D9%BE%DB%8C%D8%B4%DB%8C%D9%86%D9%87-%D9%87%D9%81%D8%AA-%D8%B3%DB%8C%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86 دهقانی، «پیشینه‌ی هفت‌سین در ایران»، ۱۳۹۸ش، ص۳۷4.] </ref>  از سفره‌ی هفت‌سین یا شبیه آن، در شب چله و همچنین در جشن ازدواج نیز استفاده می‌شود.
هفت‌سین؛ هفت نماد برگزیده برای سفره‌ی نوروزی که نام آن‌ها با حرف سین آغاز می‌شود.<br>
هفت‌سین از مشهورترین [[آیین‌های نوروزی]] است و مراد از آن، قرار دادن هفت چیز بر سفره نوروزی است که نام آنها با حرف سین شروع می‌شود. هفت‌سین معمولا از میان [[سیب]]، [[سیاهدانه]]، [[سنجد]]، [[سماق]]، [[سیر]]، [[سرکه]]، [[سبزه]]، [[سبزی]] و [[سمنو]] گزینش می‌شود.<ref>[https://www.vajehyab.com/dehkhoda/%D9%87%D9%81%D8%AA+%D8%B3%DB%8C%D9%86 دهخدا، لغت‌نامه، ذیل واژه‌ی هفت‌سین.]</ref>  خانواده‌های ایرانی سفره‌ی هفت‌سین را روی زمین و یا روی میز پهن می‌کنند و هنگام [[تحویل سال]]، دور آن می‌نشینند. در بالای [[سفره]]، [[آینه]]، [[شمع‌دان]] و [[قرآن]] گذاشته می‌شود و گاهی [[ماهی قرمز]]، [[گل]] و [[تخم‌مرغ]] رنگی نیز به آن اضافه می‌شود. همچنین در سفره‌ی هفت‌سین، خوراکی‌های مانند [[آجیل‌]]، [[شیرینی]] و [[میوه]] نیز قرار داده می‌شود. بزرگترهای خانواده در بالای [[سفره]] می‌نشینند، [[قرآن]] می‌خوانند و برای کوچکترها [[دعا]] می‌کنند. گاهی بزرگترها با [[دیوان حافظ]] برای [[خانواده|اهل خانه]]، [[فال]] می‌گیرند. پس از [[تحویل سال]]، بزرگترها اسکناس‌های نو را که از قبل لای [[قرآن]] گذاشته‌اند به‌عنوان [[عیدی]] به کوچکترها می‌دهند و اعضای خانواده، [[نوروز]] را به یکدیگر [[شاباش|شادباش]] می‌گویند.<ref>[http://old.roshd.ir/Default.aspx?tabid=267&SSOReturnPage=Check&Rand=0 «سفره‌ی هفت‌سین»، وب‌سایت دانشنامه رشد.]</ref>  برخی از خانواده‌ها سفره‌ی هفت‌سین را تا روز [[سیزده‌بدر|سیزدهم فروردین]] پهن می‌گذارند و در آن روز [[سبزه]] را به آب روان می‌سپارند.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1541711/%D9%BE%DB%8C%D8%B4%DB%8C%D9%86%D9%87-%D9%87%D9%81%D8%AA-%D8%B3%DB%8C%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86 دهقانی، «پیشینه‌ی هفت‌سین در ایران»، ۱۳۹۸ش، ص۳۷4.] </ref>  از سفره‌ی هفت‌سین یا شبیه آن، در [[شب چله]] و همچنین در [[جشن ازدواج]] نیز استفاده می‌شود.
==پیشینه‌ی سفره‌ی هفت‌سین==
==پیشینه‌ی سفره‌ی هفت‌سین==
برخی پژوهشگران معتقدند که در گذشته، مردم سفره‌ای با هفت نماد برای نوروز یا جشن مهرگان می‌چیدند که نام آن‌ها با سین آغاز نمی‌شد<ref>بیرونی، آثار الباقیه عن القرون الخالیه، ۱۳۹۰ش، ص۵۴۰.</ref>  و هفت‌شین، هفت‌میم و یا هفت‌چین بوده است. هفت شین شامل شراب، شهد، شیرینی، شمشاد، شقایق، شاخه نبات و شمع بود که با ورود اسلام به ایران از میان رفت. هفت‌چین مربوط به دوره‌ی هخامنشیان است که در هفت کاسه‌ی چینی، خوراک می‌گذاشتند. هفت‌میم شامل میوه، ماهی، مرغ، ماست، مربا، مسقطی و میگو بوده است.<ref>رضی، گاه‌شماری و جشن‌های ایران باستان، ۱۳۹۲ش، ص۶۴۰.</ref>  ابوریحان بیرونی (سده پنجم هجری) به سبزکردن هفت نوع غله‌ی مختلف برای نوروز اشاره کرده است. در سفرنامه‌های اواخر دوره قاجار نیز به سفره‌ی هفت‌سین اشاره شده است. طاش کبری‌زاده درباره‌ی نوروز نوشته ‌است که ایرانیان در نوروز هفت چیز که در زبان عربی با سین آغاز می‌شود سر سفره‌ی خود می‌گذارند و آن‌ها عبارت‌اند از: شکر (السکر)، کنجد (السمسم)، یک نوع آرد سفید (السمید)، به (السفرجل)، سماق، سداب (السذاب) و سقنقور.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1541711/%D9%BE%DB%8C%D8%B4%DB%8C%D9%86%D9%87-%D9%87%D9%81%D8%AA-%D8%B3%DB%8C%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86 دهقانی، «پیشینه‌ی هفت‌سین در ایران»، ۱۳۹۸ش، ص۳۷۲.] </ref>  در برخی اسناد هفت‌سین را به هفت سینی ربط داده‌اند.<ref>رضی، گاه‌شماری و جشن‌های ایران باستان، ۱۳۹۲ش، ص۶۴۱.</ref>  ساسانیان در نوروز هفت دانه بر هفت ستون می‌کاشتند و یا از هفت غله، نان می‌پختند. <br>
برخی پژوهشگران معتقدند که در گذشته، مردم سفره‌ای با هفت نماد برای [[نوروز]] یا [[جشن مهرگان]] می‌چیدند که نام آنها با سین آغاز نمی‌شد<ref>بیرونی، آثار الباقیة عن القرون الخالیة، ۱۳۹۰ش، ص۵۴۰.</ref>  و هفت‌شین، هفت‌میم و یا هفت‌چین بوده است. هفت شین شامل [[شراب]]، [[شهد]]، [[شیرینی]]، [[شمشاد]]، [[شقایق]]، [[شاخه نبات]] و [[شمع]] بود که با ورود [[اسلام]] به [[ایران]] از میان رفت. هفت‌چین مربوط به دوره‌ی هخامنشیان است که در هفت کاسه‌ی چینی، [[خوراک]] می‌گذاشتند. هفت‌میم شامل [[میوه]]، [[ماهی]]، [[مرغ]]، [[ماست]]، [[مربا]]، [[مسقطی]] و [[میگو]] بوده است.<ref>رضی، گاه‌شماری و جشن‌های ایران باستان، ۱۳۹۲ش، ص۶۴۰.</ref>  ابوریحان بیرونی (سده پنجم هجری) به سبز کردن هفت نوع غله‌ی مختلف برای [[نوروز]] اشاره کرده است. در سفرنامه‌های اواخر دوره قاجار نیز به سفره‌ی هفت‌سین اشاره شده است. طاش کبری‌زاده درباره‌ی [[نوروز]] نوشته ‌است که [[ایرانیان]] در [[نوروز]] هفت چیز که در [[زبان عربی]] با سین آغاز می‌شود، سر سفره‌ی خود می‌گذارند و آن‌ها عبارت‌اند از: [[شکر]] (السکر)، [[کنجد]] (السمسم)، یک نوع آرد سفید (السمید)، [[به]] (السفرجل)، [[سماق]]، سداب (السذاب) و سقنقور.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1541711/%D9%BE%DB%8C%D8%B4%DB%8C%D9%86%D9%87-%D9%87%D9%81%D8%AA-%D8%B3%DB%8C%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86 دهقانی، «پیشینه‌ی هفت‌سین در ایران»، ۱۳۹۸ش، ص۳۷۲.] </ref>  در برخی اسناد، هفت‌سین را به هفت [[سینی]] ربط داده‌اند.<ref>رضی، گاه‌شماری و جشن‌های ایران باستان، ۱۳۹۲ش، ص۶۴۱.</ref>  ساسانیان در [[نوروز]] هفت دانه بر هفت ستون می‌کاشتند و یا از هفت غله، [[نان]] می‌پختند. <br>
افغان‌ها، تاجیک‌ها و ارمنی‌ها در گذشته، سفره‌ی هفت‌سین نداشتند و همچنین کردها و زرتشتیان که به آیین‌های باستانی ایرانی معتقد بودند نیز سفره‌ی هفت‌سین نمی‌انداختند؛ اما به‌ تازگی شهرنشینان زرتشت سفره‌ی هفت‌سین پهن می‌کنند. در سال‌های اخیر مردم افغانستان و مناطق کردنشین ایران و همچنین مردم پاکستان و جمهوری آذربایجان هم در نوروز سفره‌ی هفت‌سین می‌اندازند.
در گذشته افغان‌ها، تاجیک‌ها و ارمنی‌ها، سفره‌ی هفت‌سین نداشتند و همچنین [[کرد|کردها]] و [[زرتشتیان]] که به آیین‌های باستانی ایرانی معتقد بودند نیز سفره‌ی هفت‌سین نمی‌انداختند؛ اما به‌ تازگی شهرنشینان [[زرتشتی]] سفره‌ی هفت‌سین پهن می‌کنند. در سال‌های اخیر مردم افغانستان و مناطق کردنشین [[ایران]] و همچنین مردم پاکستان و جمهوری آذربایجان هم در نوروز سفره‌ی هفت‌سین می‌اندازند.
 
==قداست عدد هفت نزد ایرانیان==
==قداست عدد هفت نزد ایرانیان==
ایرانیان باستان، عدد هفت را عددی خوش یمن می‌دانستند. پیشینه‌ی این انگاره، به دوران آیین مهر یا میترا نسبت داده می‌شود. عدد هفت در زبان باستان، «امرداد» نامیده می‌شد که به‌معنی زندگی و جاودانگی است.
ایرانیان باستان، عدد هفت را عددی خوش یمن می‌دانستند. پیشینه‌ی این انگاره، به دوران [[آیین مهر]] یا [[میترا]] نسبت داده می‌شود. عدد هفت در زبان باستان، «امرداد» نامیده می‌شد که به‌معنی زندگی و جاودانگی است.
==سین‌های سفره‌ی هفت‌سین==
==نمادشناسی هفت‌سین==
امروزه هفت چیزی که به‌صورت نمادین در سفره هفت‌سین نهاده می‌شود، عبارت است از:  
هر یک از اجزای هفت‌سین نماد چیزی است؛ برای نمونه:
# سبزه، نماد سرسبزی، حیات و شادابی
# [[سبزه]]، نماد سرسبزی، حیات و شادابی
# سیب، نماد تندرستی
# [[سیب]]، نماد [[تندرستی]]
# سیر، نماد زدودن بیماری‌ها  
# [[سیر]]، نماد زدودن [[بیماری|بیماری‌ها]]
# سمنو، نماد خیر و برکت  
# [[سمنو]]، نماد خیر و [[برکت]]
# سنجد، نماد عشق و مهر  
# [[سنجد]]، نماد [[عشق]] و مهر  
# سرکه، نماد جاودانگی  
# [[سرکه]]، نماد [[جاودانگی]]
# سماق، نماد پایداری در برابر سختی‌ها<ref> [https://www.iranhotelonline.com/blog/post-1969/هر-یک-از-سین-های-نوروزی،-نماد-چه-چیزی-هستند؟ «هر یک از سین‌های نوروزی، نماد چه چیزی هستند؟»، سایت ایران هتل آنلاین، ۱۲ اسفند ۱۴۰۰ش.]</ref>
# [[سماق]]، نماد پایداری در برابر سختی‌ها<ref> [https://www.iranhotelonline.com/blog/post-1969/هر-یک-از-سین-های-نوروزی،-نماد-چه-چیزی-هستند؟ «هر یک از سین‌های نوروزی، نماد چه چیزی هستند؟»، سایت ایران هتل آنلاین، ۱۲ اسفند ۱۴۰۰ش.]</ref>
 
==دیگر اجزای سفره‌ی هفت‌سین==
==دیگر اجزای سفره‌ی هفت‌سین==
در کنار هفت نماد سفره‌ی هفت‌سین از چیزهای دیگری نیز استفاده می‌شود. از جمله‌ی این اجزا می‌توان به آینه، کتاب قرآن، شاهنامه فردوسی، دیوان حافظ، شمعدان که در آن تعداد شمع‌ها باید به تعداد فرزندان خانواده باشد، تخم‌مرغ رنگی که نماد زایش و باروری است، گل سنبل، آجیل، نان سنگک که نماد برکت و روزی است، شیرینی، گلاب ، تنگ یا کاسه‌ی آب حاوی برگ یا ماهی یا انار یا ترنج و یا سایر مرکبات، بیدمشک، بادبزن، سکه که نماد ثروت و دارایی است، ساعت، اسپند برای پیشگیری از چشم‌زخم و سبزی خوردن اشاره کرد.<ref>[http://old.roshd.ir/Default.aspx?tabid=267&SSOReturnPage=Check&Rand=0 «سفره‌ی هفت‌سین»، وب‌سایت دانشنامه رشد.]</ref>
در کنار هفت نماد سفره‌ی هفت‌سین از چیزهای دیگری نیز استفاده می‌شود. از جمله‌ی این اجزا می‌توان به [[آینه]]، کتاب [[قرآن]]، [[شاهنامه فردوسی]]، [[دیوان حافظ]]، [[شمعدان]] که در آن تعداد شمع‌ها باید برابر با تعداد فرزندان [[خانواده]] باشد، [[تخم‌مرغ]] رنگی که نماد زایش و باروری است، [[گل سنبل]]، [[آجیل]]، [[سنگک|نان سنگک]] که نماد [[برکت]] و [[روزی]] است، [[شیرینی]]، [[گلاب]] ، تُنگ یا کاسه‌ی آب حاوی برگ یا [[ماهی]] یا [[انار]] یا [[ترنج]] و یا سایر مرکبات، [[بیدمشک]]، [[بادبزن]]، [[سکه]] که نماد ثروت و دارایی است، [[ساعت]]، [[اسپند]] برای پیشگیری از [[چشم‌زخم]] و [[سبزی خوردن]] اشاره کرد.<ref>[http://old.roshd.ir/Default.aspx?tabid=267&SSOReturnPage=Check&Rand=0 «سفره‌ی هفت‌سین»، وب‌سایت دانشنامه رشد.]</ref>
 
==پانویس==
==پانویس==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
==منابع==
==منابع==
* بیرونی، ابوریحان، آثار الباقیه عن القرون الخالیه، ترجمه عزیزالله علیزاده، تهران، فردوس، چ1، ۱۳۹۰ش.
* بیرونی، ابوریحان، آثار الباقیة عن القرون الخالیة، ترجمه عزیزالله علیزاده، تهران، فردوس، چ1، ۱۳۹۰ش.
* دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه، سایت واژه‌یاب، تاریخ بازدید:۹ فروردین ۱۴۰۱ش.
* دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه، سایت واژه‌یاب، تاریخ بازدید:۹ فروردین ۱۴۰۱ش.
* دهقانی، مجید، «پیشینه هفت‌سین در ایران»، دوماهنامه بخارا، شماره ۱۳۰، فروردین و اردیبهشت ۱۳۹۸ش.
* دهقانی، مجید، «پیشینه هفت‌سین در ایران»، دوماهنامه بخارا، شماره ۱۳۰، فروردین و اردیبهشت ۱۳۹۸ش.

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۶ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۵۸

سفره هفت‌سین

هفت‌سین؛ هفت نماد برگزیده برای سفره‌ی نوروزی که نام آن‌ها با حرف سین آغاز می‌شود.
هفت‌سین از مشهورترین آیین‌های نوروزی است و مراد از آن، قرار دادن هفت چیز بر سفره نوروزی است که نام آنها با حرف سین شروع می‌شود. هفت‌سین معمولا از میان سیب، سیاهدانه، سنجد، سماق، سیر، سرکه، سبزه، سبزی و سمنو گزینش می‌شود.[۱] خانواده‌های ایرانی سفره‌ی هفت‌سین را روی زمین و یا روی میز پهن می‌کنند و هنگام تحویل سال، دور آن می‌نشینند. در بالای سفره، آینه، شمع‌دان و قرآن گذاشته می‌شود و گاهی ماهی قرمز، گل و تخم‌مرغ رنگی نیز به آن اضافه می‌شود. همچنین در سفره‌ی هفت‌سین، خوراکی‌های مانند آجیل‌، شیرینی و میوه نیز قرار داده می‌شود. بزرگترهای خانواده در بالای سفره می‌نشینند، قرآن می‌خوانند و برای کوچکترها دعا می‌کنند. گاهی بزرگترها با دیوان حافظ برای اهل خانه، فال می‌گیرند. پس از تحویل سال، بزرگترها اسکناس‌های نو را که از قبل لای قرآن گذاشته‌اند به‌عنوان عیدی به کوچکترها می‌دهند و اعضای خانواده، نوروز را به یکدیگر شادباش می‌گویند.[۲] برخی از خانواده‌ها سفره‌ی هفت‌سین را تا روز سیزدهم فروردین پهن می‌گذارند و در آن روز سبزه را به آب روان می‌سپارند.[۳] از سفره‌ی هفت‌سین یا شبیه آن، در شب چله و همچنین در جشن ازدواج نیز استفاده می‌شود.

پیشینه‌ی سفره‌ی هفت‌سین

برخی پژوهشگران معتقدند که در گذشته، مردم سفره‌ای با هفت نماد برای نوروز یا جشن مهرگان می‌چیدند که نام آنها با سین آغاز نمی‌شد[۴] و هفت‌شین، هفت‌میم و یا هفت‌چین بوده است. هفت شین شامل شراب، شهد، شیرینی، شمشاد، شقایق، شاخه نبات و شمع بود که با ورود اسلام به ایران از میان رفت. هفت‌چین مربوط به دوره‌ی هخامنشیان است که در هفت کاسه‌ی چینی، خوراک می‌گذاشتند. هفت‌میم شامل میوه، ماهی، مرغ، ماست، مربا، مسقطی و میگو بوده است.[۵] ابوریحان بیرونی (سده پنجم هجری) به سبز کردن هفت نوع غله‌ی مختلف برای نوروز اشاره کرده است. در سفرنامه‌های اواخر دوره قاجار نیز به سفره‌ی هفت‌سین اشاره شده است. طاش کبری‌زاده درباره‌ی نوروز نوشته ‌است که ایرانیان در نوروز هفت چیز که در زبان عربی با سین آغاز می‌شود، سر سفره‌ی خود می‌گذارند و آن‌ها عبارت‌اند از: شکر (السکر)، کنجد (السمسم)، یک نوع آرد سفید (السمید)، به (السفرجل)، سماق، سداب (السذاب) و سقنقور.[۶] در برخی اسناد، هفت‌سین را به هفت سینی ربط داده‌اند.[۷] ساسانیان در نوروز هفت دانه بر هفت ستون می‌کاشتند و یا از هفت غله، نان می‌پختند.
در گذشته افغان‌ها، تاجیک‌ها و ارمنی‌ها، سفره‌ی هفت‌سین نداشتند و همچنین کردها و زرتشتیان که به آیین‌های باستانی ایرانی معتقد بودند نیز سفره‌ی هفت‌سین نمی‌انداختند؛ اما به‌ تازگی شهرنشینان زرتشتی سفره‌ی هفت‌سین پهن می‌کنند. در سال‌های اخیر مردم افغانستان و مناطق کردنشین ایران و همچنین مردم پاکستان و جمهوری آذربایجان هم در نوروز سفره‌ی هفت‌سین می‌اندازند.

قداست عدد هفت نزد ایرانیان

ایرانیان باستان، عدد هفت را عددی خوش یمن می‌دانستند. پیشینه‌ی این انگاره، به دوران آیین مهر یا میترا نسبت داده می‌شود. عدد هفت در زبان باستان، «امرداد» نامیده می‌شد که به‌معنی زندگی و جاودانگی است.

نمادشناسی هفت‌سین

هر یک از اجزای هفت‌سین نماد چیزی است؛ برای نمونه:

  1. سبزه، نماد سرسبزی، حیات و شادابی
  2. سیب، نماد تندرستی
  3. سیر، نماد زدودن بیماری‌ها
  4. سمنو، نماد خیر و برکت
  5. سنجد، نماد عشق و مهر
  6. سرکه، نماد جاودانگی
  7. سماق، نماد پایداری در برابر سختی‌ها[۸]

دیگر اجزای سفره‌ی هفت‌سین

در کنار هفت نماد سفره‌ی هفت‌سین از چیزهای دیگری نیز استفاده می‌شود. از جمله‌ی این اجزا می‌توان به آینه، کتاب قرآن، شاهنامه فردوسی، دیوان حافظ، شمعدان که در آن تعداد شمع‌ها باید برابر با تعداد فرزندان خانواده باشد، تخم‌مرغ رنگی که نماد زایش و باروری است، گل سنبل، آجیل، نان سنگک که نماد برکت و روزی است، شیرینی، گلاب ، تُنگ یا کاسه‌ی آب حاوی برگ یا ماهی یا انار یا ترنج و یا سایر مرکبات، بیدمشک، بادبزن، سکه که نماد ثروت و دارایی است، ساعت، اسپند برای پیشگیری از چشم‌زخم و سبزی خوردن اشاره کرد.[۹]

پانویس

  1. ↑ دهخدا، لغت‌نامه، ذیل واژه‌ی هفت‌سین.
  2. ↑ «سفره‌ی هفت‌سین»، وب‌سایت دانشنامه رشد.
  3. ↑ دهقانی، «پیشینه‌ی هفت‌سین در ایران»، ۱۳۹۸ش، ص۳۷4.
  4. ↑ بیرونی، آثار الباقیة عن القرون الخالیة، ۱۳۹۰ش، ص۵۴۰.
  5. ↑ رضی، گاه‌شماری و جشن‌های ایران باستان، ۱۳۹۲ش، ص۶۴۰.
  6. ↑ دهقانی، «پیشینه‌ی هفت‌سین در ایران»، ۱۳۹۸ش، ص۳۷۲.
  7. ↑ رضی، گاه‌شماری و جشن‌های ایران باستان، ۱۳۹۲ش، ص۶۴۱.
  8. ↑ «هر یک از سین‌های نوروزی، نماد چه چیزی هستند؟»، سایت ایران هتل آنلاین، ۱۲ اسفند ۱۴۰۰ش.
  9. ↑ «سفره‌ی هفت‌سین»، وب‌سایت دانشنامه رشد.

منابع

  • بیرونی، ابوریحان، آثار الباقیة عن القرون الخالیة، ترجمه عزیزالله علیزاده، تهران، فردوس، چ1، ۱۳۹۰ش.
  • دهخدا، علی‌اکبر، لغت‌نامه، سایت واژه‌یاب، تاریخ بازدید:۹ فروردین ۱۴۰۱ش.
  • دهقانی، مجید، «پیشینه هفت‌سین در ایران»، دوماهنامه بخارا، شماره ۱۳۰، فروردین و اردیبهشت ۱۳۹۸ش.
  • رضی، هاشم، گاه‌شماری و جشن‌های ایران باستان، تهران، بهجت، چاپ چهارم، ۱۳۹۲ش.
  • «سفره‌ی هفت‌سین»، وب‌سایت دانشنامه رشد، تاریخ بازدید: ۱۱ فروردین ۱۴۰۱ش.
  • «هر یک از سین‌های نوروزی، نماد چه چیزی هستند؟»، سایت ایران هتل آنلاین، تاریخ درج مطلب: ۱۲ اسفند ۱۴۰۰ش.
برگرفته از «https://fa.wikizendegi.com/w/index.php?title=هفت‌سین&oldid=5980»